1 Εαν λοιπον υπαρχη τις παρηγορια εν Χριστω η τις παραμυθια αγαπης, η τις κοινωνια Πνευματος η σπλαγχνα τινα και οικτιρμοι, | 1 If there be therefore any consolation in Christ, if any comfort of charity, if any society of the spirit, if any bowels of commiseration: |
2 καμετε πληρη την χαραν μου, να φρονητε το αυτο, εχοντες την αυτην αγαπην, οντες ομοψυχοι και ομοφρονες, | 2 Fulfil ye my joy, that you may be of one mind, having the same charity, being of one accord, agreeing in sentiment. |
3 μη πραττοντες μηδεν εξ αντιζηλιας η κενοδοξιας, αλλ' εν ταπεινοφροσυνη θεωρουντες αλληλους υπερεχοντας εαυτων. | 3 Let nothing be done through contention, neither by vain glory: but in humility, let each esteem others better than themselves: |
4 Μη αποβλεπετε εκαστος τα εαυτου, αλλ' εκαστος και τα των αλλων. | 4 Each one not considering the things that are his own, but those that are other men's. |
5 Το αυτο δε φρονημα εστω εν υμιν, το οποιον ητο και εν τω Χριστω Ιησου, | 5 For let this mind be in you, which was also in Christ Jesus: |
6 οστις εν μορφη Θεου υπαρχων, δεν ενομισεν αρπαγην το να ηναι ισα με τον Θεον, | 6 Who being in the form of God, thought it not robbery to be equal with God: |
7 αλλ' εαυτον εκενωσε λαβων δουλου μορφην, γενομενος ομοιος με τους ανθρωπους, | 7 But emptied himself, taking the form of a servant, being made in the likeness of men, and in habit found as a man. |
8 και ευρεθεις κατα το σχημα ως ανθρωπος, εταπεινωσεν εαυτον γενομενος υπηκοος μεχρι θανατου, θανατου δε σταυρου. | 8 He humbled himself, becoming obedient unto death, even to the death of the cross. |
9 Δια τουτο και ο Θεος υπερυψωσεν αυτον και εχαρισεν εις αυτον ονομα το υπερ παν ονομα, | 9 For which cause God also hath exalted him, and hath given him a name which is above all names: |
10 δια να κλινη εις το ονομα του Ιησου παν γονυ επουρανιων και επιγειων και καταχθονιων, | 10 That in the name of Jesus every knee should bow, of those that are in heaven, on earth, and under the earth: |
11 και πασα γλωσσα να ομολογηση οτι ο Ιησους Χριστος ειναι Κυριος εις δοξαν Θεου Πατρος. | 11 And that every tongue should confess that the Lord Jesus Christ is in the glory of God the Father. |
12 Ωστε, αγαπητοι μου, καθως παντοτε υπηκουσατε, ουχι ως εν τη παρουσια μου μονον, αλλα τωρα πολυ περισσοτερον εν τη απουσια μου, μετα φοβου και τρομου εργαζεσθε την εαυτων σωτηριαν? | 12 Wherefore, my dearly beloved, (as you have always obeyed, not as in my presence only, but much more now in my absence,) with fear and trembling work out your salvation. |
13 διοτι ο Θεος ειναι ο ενεργων εν υμιν και το θελειν και το ενεργειν κατα την ευδοκιαν αυτου. | 13 For it is God who worketh in you, both to will and to accomplish, according to his good will. |
14 Πραττετε τα παντα χωρις γογγυσμων και αμφισβητησεων, | 14 And do ye all things without murmurings and hesitations; |
15 δια να γινησθε αμεμπτοι και ακεραιοι, τεκνα Θεου αμωμητα εν μεσω γενεας σκολιας και διεστραμμενης, μεταξυ των οποιων λαμπετε ως φωστηρες εν τω κοσμω, | 15 That you may be blameless, and sincere children of God, without reproof, in the midst of a crooked and perverse generation; among whom you shine as lights in the world. |
16 κρατουντες τον λογον της ζωης, δια καυχημα μου εν τη ημερα του Χριστου, οτι δεν ετρεξα εις ματην ουδε εις ματην εκοπιασα. | 16 Holding forth the word of life to my glory in the day of Christ, because I have not run in vain, nor laboured in vain. |
17 Αλλ' εαν και προσφερω εμαυτον σπονδην επι της θυσιας και λειτουργιας της πιστεως σας, χαιρω και συγχαιρω μετα παντων υμων? | 17 Yea, and if I be made a victim upon the sacrifice and service of your faith, I rejoice, and congratulate with you all. |
18 ωσαυτως δε και σεις χαιρετε και συγχαιρετε μετ' εμου. | 18 And for the selfsame thing do you also rejoice, and congratulate with me. |
19 Ελπιζω δε επι τον Κυριον Ιησουν να πεμψω προς εσας ταχεως τον Τιμοθεον, δια να ευφραινωμαι και εγω μαθων την καταστασιν σας? | 19 And I hope in the Lord Jesus to send Timothy unto you shortly, that I also may be of good comfort, when I know the things concerning you. |
20 διοτι δεν εχω ουδενα ισοψυχον, οστις να μεριμνηση γνησιως περι της καταστασεως σας? | 20 For I have no man so of the same mind, who with sincere affection is solicitous for you. |
21 επειδη παντες ζητουσι τα εαυτων, ουχι τα του Ιησου Χριστου? | 21 For all seek the things that are their own; not the things that are Jesus Christ's. |
22 γνωριζετε δε την δοκιμασιαν αυτου, οτι ως τεκνον μετα του πατρος εδουλευσε μετ' εμου εις το ευαγγελιον. | 22 Now know ye the proof of him, that as a son with the father, so hath he served with me in the gospel. |
23 Τουτον λοιπον ελπιζω να πεμψω ευθυς, καθως ιδω το τελος των υποθεσεων μου? | 23 Him therefore I hope to send unto you immediately, so soon as I shall see how it will go with me. |
24 πεποιθα δε επι τον Κυριον οτι και εγω θελω ελθει ταχεως. | 24 And I trust in the Lord, that I myself also shall come to you shortly. |
25 Εστοχασθην ομως αναγκαιον να πεμψω προς εσας τον Επαφροδιτον τον αδελφον και συνεργον και συστρατιωτην μου, απεσταλμενον δε απο σας και υπηρετησαντα εις την χρειαν μου, | 25 But I have thought it necessary to send to you Epaphroditus, my brother and fellow labourer, and fellow soldier, but your apostle, and he that hath ministered to my wants. |
26 επειδη επεποθει ολους εσας και ελυπειτο, διοτι ηκουσατε οτι ησθενησε. | 26 For indeed he longed after you all: and was sad, for that you had heard that he was sick. |
27 Και τωοντι ησθενησε μεχρι θανατου? αλλ' ο Θεος ηλεησεν αυτον, ουχι δε αυτον μονον, αλλα και εμε, δια να μη λαβω λυπην επι λυπην. | 27 For indeed he was sick, nigh unto death; but God had mercy on him; and not only on him, but on me also, lest I should have sorrow upon sorrow. |
28 Οθεν επεμψα αυτον μετα περισσοτερας σπουδης, δια να χαρητε ιδοντες αυτον παλιν, και εγω να εχω ολιγωτεραν λυπην. | 28 Therefore I sent him the more speedily: that seeing him again, you may rejoice, and I may be without sorrow. |
29 Δεχθητε λοιπον αυτον εν Κυριω μετα πασης χαρας και τιματε τους τοιουτους, | 29 Receive him therefore with all joy in the Lord; and treat with honour such as he is. |
30 επειδη δια το εργον του Χριστου επλησιασε μεχρι θανατου, καταφρονησας την ζωην αυτου, δια να αναπληρωση την ελλειψιν υμων της εις εμε υπηρεσιας. | 30 Because for the work of Christ he came to the point of death: delivering his life, that he might fulfil that which on your part was wanting towards my service. |