1 Υιε μου, προσεχε εις την σοφιαν μου, κλινον το ωτιον σου εις την συνεσιν μου? | 1 Figlio mio, sii attento alla mia sapienza, al mio insegnamento tendi il tuo orecchio, |
2 δια να τηρης φρονησιν και τα χειλη σου να φυλαττωσι γνωσιν. | 2 per custodire consigli assennati e le tue labbra conservino la scienza. |
3 Διοτι τα χειλη της αλλοτριας γυναικος σταζουσιν ως κηρηθρα μελιτος, και ο ουρανισκος αυτης ειναι μαλακωτερος ελαιου? | 3 Veramente le labbra dell'estranea stillano miele, molle più dell'olio è il suo palato, |
4 το τελος ομως αυτης ειναι πικρον ως αψινθιον, οξυ ως μαχαιρα διστομος. | 4 ma la sua fine è amara come assenzio, affilata come spada a doppio taglio. |
5 Οι ποδες αυτης καταβαινουσιν εις θανατον? τα βηματα αυτης καταντωσιν εις τον αδην. | 5 I suoi piedi scendono alla morte, i suoi passi raggiungono gli inferi; |
6 δια να μη γνωρισης την οδον της ζωης, αι πορειαι αυτης ειναι αστατοι και ουχι ευδιαγνωστοι. | 6 non spiana il cammino della vita, i suoi sentieri vacillano, ma non lo sa. |
7 Ακουσατε μου λοιπον τωρα, τεκνα, και μη αποστραφητε τους λογους του στοματος μου. | 7 E ora, figlio mio, ascoltami, non allontanarti dai detti della mia bocca. |
8 Απομακρυνον την οδον σου απ' αυτης, και μη πλησιασης εις την θυραν του οικου αυτης, | 8 Allontana da lei il tuo cammino, non ti avvicinare alla porta della sua casa. |
9 δια να μη δωσης την τιμην σου εις αλλους και τα ετη σου εις τους ανελεημονας? | 9 Perché tu non dia ad altri il tuo splendore, i tuoi anni a uomini spietati; |
10 δια να μη χορτασθωσι ξενοι απο της περιουσιας σου και οι κοποι σου ελθωσιν εις οικον αλλοτριου, | 10 perché non godano gli altri della tua forza, i tuoi guadagni non vadano nella casa di un estraneo, |
11 και συ στεναζης εις τα εσχατα σου, οταν η σαρξ σου και το σωμα σου καταναλωθωσι, | 11 così che alla fine tu ruggisca, quando saranno consumati il tuo corpo e la tua carne. |
12 και λεγης, Πως εμισησα την παιδειαν, και η καρδια μου κατεφρονησε τους ελεγχους, | 12 Allora tu dirai: "Ohimè! Ho odiato la disciplina, il mio cuore ha disprezzato il rimprovero; |
13 και δεν υπηκουσα εις την φωνην των διδασκοντων με, ουδε εκλινα το ωτιον μου εις τους νουθετουντας με. | 13 non ho ascoltato la voce dei miei maestri, ai miei insegnanti non ho teso l'orecchio. |
14 Παρ' ολιγον επεσον εις παν κακον, εν μεσω της συναξεως και της συναγωγης. | 14 Un altro poco e sarei stato al colmo dell'infelicità in mezzo all'assemblea e alla comunità!". |
15 Πινε υδατα εκ της δεξαμενης σου και πηγαζοντα εκ του φρεατος σου? | 15 Bevi l'acqua della tua cisterna, gli zampilli del tuo pozzo. |
16 Ας εκχεωνται εξω αι πηγαι σου, και τα ρυακια των υδατων σου εις τας πλατειας? | 16 Non scorrano fuori le tue fontane né sulle piazze i tuoi ruscelli. |
17 σου μονου ας ηναι αυτα, και ουχι ξενων μετα σου? | 17 Siano per te soltanto, non per gli estranei insieme a te. |
18 η πηγη σου ας ηναι ευλογημενη? και ευφραινου μετα της γυναικος της νεοτητος σου. | 18 Sia benedetta la tua sorgente! Possa tu trovar la gioia nella donna della tua giovinezza, |
19 Ας ηναι εις σε ως ελαφος ερασμια και δορκας κεχαριτωμενη? ας σε ποτιζωσιν οι μαστοι αυτης εν παντι καιρω? ευφραινου παντοτε εις την αγαπην αυτης. | 19 amabile cerbiatta e gazzella deliziosa. I suoi seni ti inebrino in ogni tempo, dal suo amore tu sia sempre attratto. |
20 Και δια τι, υιε μου, θελεις θελγεσθαι υπο ξενης και θελεις εναγκαλιζεσθαι κολπον αλλοτριας; | 20 Perché saresti attratto, figlio mio, da un'altra, stringeresti al seno un'altra donna? |
21 Διοτι του ανθρωπου αι οδοι ειναι ενωπιον των οφθαλμων του Κυριου, και σταθμιζει πασας τας πορειας αυτου. | 21 Davanti agli occhi del Signore le vie dell'uomo, tutti i suoi sentieri egli scruta. |
22 Αι ιδιαι αυτου ανομιαι θελουσι συλλαβει τον ασεβη, και με τα σχοινια της αμαρτιας αυτου θελει σφιγγεσθαι. | 22 Le sue colpe imprigionano l'empio, dalle funi dei suoi peccati è preso. |
23 Ουτος θελει αποθανει απαιδευτος και εκ του πληθους της αφροσυνης αυτου θελει περιπλανασθαι. | 23 Egli morrà, perché è senza disciplina, per l'eccesso della sua stoltezza perirà. |