Księga Psalmów 94

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA TINTORI
1 Boże, Mścicielu, Panie, Boże, Mścicielu, ukaż się!	1 (Cantico di lode. Di David). Venite, cantiamo giulivi al Signore, alziamo gridi di gioia a Dio nostro salvatore.
2 Powstań Ty, który sądzisz ziemię, daj pysznym odpłatę!	2 Presentiamoci a lui con irmi di ringraziamento, e, salmeggiando, giubiliamo davanti a lui.
3 Jak długo występni, o Panie, jak długo będą się chełpić występni,	3 Perché il Signore è il gran Dio, è il sommo re sopra tutti gli dèi.
4 będą pleść i gadać bezczelnie, i chwalić się będą wszyscy złoczyńcy?	4 Sono in sua mano tutte le profondità della terra e sue sono le altezze dei monti.
5 Lud Twój, o Panie, depczą i uciskają Twoje dziedzictwo,	5 Suo è il mare: è lui che l'ha fatto, e il continente l'han formato le sue mani.
6 mordują wdowę i przychodnia i zabijają sieroty.	6 Venite, adoriamo, prostriamoci, piangiamo dinanzi al Signore che ci ha creati.
7 A mówią: Pan nie widzi, nie dostrzega [tego] Bóg Jakuba.	7 Perchè Egli è il Signore Dio nostro, e noi il popolo da lui nutrito, il gregge da lui guidato.
8 Pomnijcie, głupcy w narodzie! Kiedy zmądrzejecie, bezrozumni?	8 Oggi, se udirete la sua voce, non indurite i vostri cuori,
9 Nie ma usłyszeć Ten, który ucho wszczepił, nie ma widzieć Ten, co utworzył oko,	9 Come nell'irritazione, nel giorno della tentazione nel deserto, dove mi tentarono i vostri padri, mi misero alla prova e videro le mie opere.
10 czy nie ma karać Ten, co strofuje ludy, Ten, który ludzi naucza mądrości?	10 Per quarant'anni rimasi irritato con tal generazione, ed ebbi a dire: « Han sempre il cuore traviato! »
11 Pan zna myśli ludzkie: że są one marnością.	11 Essi non conobbero le mie vie, ond'io giurai nell'ira mia che non entreranno nel mio riposo.
12 Szczęśliwy mąż, którego Ty wychowujesz, o Panie, i prawem Twoim pouczasz,
13 by dać mu odpocząć w dniach nieszczęśliwych, nim grób wykopią dla występnego.
14 Pan bowiem nie odpycha swego ludu i nie porzuca swojego dziedzictwa;
15 lecz wyrok powróci do sprawiedliwości, za nią [pójdą] wszyscy, co są prawego serca.
16 Kto wystąpi w mojej obronie przeciw niegodziwcom? Kto mię zasłoni od złoczyńców?
17 Gdyby Pan mi nie udzielił pomocy, wnet by moja dusza zamieszkała [w kraju] milczenia.
18 A kiedy myślę: Moja noga się chwieje, wtedy mnie wspiera Twoja łaska, Panie!
19 Gdy się w moim sercu mnożą niepokoje, Twoje pociechy mnie orzeźwiają.
20 Co z Tobą ma wspólnego nieprawy trybunał, który sprowadza nieszczęście wbrew Prawu?
21 Choć czyhają na życie sprawiedliwego, chociaż potępiają krew niewinną:
22 na pewno Pan będzie mi obroną, a Bóg mój skałą ucieczki.
23 A tamtym za ich niegodziwość zapłaci; i zgubi ich własna złośliwość, nasz Pan Bóg ich zgubi.