Księga Psalmów 74

¹ Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego, Boże, odrzuciłeś na wieki, płoniesz gniewem przeciw owcom Twojego pastwiska?

² Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę.

³ Skieruj Twe kroki ku ruinom bez końca: nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.

⁴ Ryknęli Twoi przeciwnicy w środku Namiotu Spotkania, zatknęli swe proporce.

⁵ Można było ich poznać jak tego, co wznosi wysoko siekiery wśród gąszczów.

⁶ Wszystkie jego bramy wyłamali razem, zniszczyli toporem i kilofem.

⁷ Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali, doszczętnie zbezcześcili przybytek Twego imienia.

⁸ Rzekli w swym sercu: Razem ich zniszczmy! Spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń.

⁹ Już nie widać naszych znaków i nie ma proroka; a między nami nie ma, kto by wiedział, jak długo,

¹⁰ jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twemu imieniu?

¹¹ Czemu cofasz swą rękę i trzymasz swą prawicę w zanadrzu?

¹² Bóg jednak od początku jest moim królem, który na ziemi sprawia ocalenie.

¹³ Ty ujarzmiłeś morze swą potęgą, skruszyłeś głowy smoków na morzu.

¹⁴ Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, wydałeś go na żer potworom morskim.

¹⁵ Ty otworzyłeś źródła i strumienie; Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące.

¹⁶ Twoim jest dzień i noc jest Twoja; Ty światło i słońce utwierdziłeś.

¹⁷ Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi; Ty utworzyłeś lato i zimę.

¹⁸ Pamiętaj o tym: wróg Cię lży, Panie, a lud niemądry uwłacza Twojemu imieniu.

¹⁹ Nie wydawaj na zatracenie duszy Twej synogarlicy; o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki!

²⁰ Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły zakątki kraju jękiem i przemocą.

²¹ Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem: niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię!

²² Powstań, o Boże, prowadź swoją sprawę; pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.

²³ Nie zapomnij o krzyku Twoich przeciwników; zawsze się podnosi zgiełk powstających na Ciebie.