Livre de Job 36

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Élihou continua et dit:	1 Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν?
2 Encore un moment de patience, je veux t’instruire; j’ai plus à dire en faveur de Dieu.	2 Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει? διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου.
3 Je veux donner raison à mon Créateur, et publier ce que je sais aussi loin que possible.	3 Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου?
4 Car cette fois, ce sont des paroles qui valent, celui qui te parle est un homme entendu.	4 διοτι οι λογοι μου επ' αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις? πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν.
5 Comprends donc! Dieu est très fort, mais il ne méprise pas l’homme au cœur pur;	5 Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα? ισχυρος εις δυναμιν σοφιας.
6 il ne laisse pas vivre le méchant, alors qu’il fait justice aux malheureux;	6 Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη? εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον.
7 il ne détourne pas ses yeux des justes. S’il place des rois sur le trône, il les met pour qu’ils y restent. Mais s’ils tombent dans l’orgueil,	7 Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου? μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι.
8 ils se retrouvent liés avec des chaînes, pris dans les cordes du malheur.	8 Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως,
9 Dieu leur montre alors leur conduite, et toutes ces fautes dont ils se glorifiaient.	9 τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν,
10 Il leur donne ainsi un avertissement, un ordre de se détourner du mal.	10 και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν.
11 S’ils écoutent et le servent, leur vie s’achèvera dans le bonheur, ce seront des années plaisantes.	11 Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις.
12 S’ils n’écoutent pas, il les envoie vers la sortie: il leur faut mourir puisqu’ils n’ont pas compris.	12 Αλλ' εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια.
13 Ce sont des cœurs déloyaux: ils se rebellent au lieu de supplier quand Dieu les enchaîne;	13 Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην? δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους?
14 ils meurent en pleine jeunesse, leur vie s’achève après l’adolescence.	14 αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων.
15 Dieu sauve les pauvres par leur pauvreté, il les enseigne à travers leur misère.	15 Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα?
16 Vois, il t’arrachera aux crocs de la détresse: à la place ce sera l’abondance sans limites, ta table regorgera de bonnes choses.	16 και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια? και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους.
17 Tu feras alors le procès des méchants, entre tes mains seront la justice et le droit.	17 Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους? δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει.
18 Ne te laisse donc pas mener par la colère, ne te laisse pas séduire par la richesse.	18 Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου? τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει.
19 Fais rendre compte au grand comme au sans-avoir, au puissant comme au faible.	19 Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως;
20 N’écrase pas ceux qui ne te sont rien, pour mettre à leur place des gens de ta famille.	20 Μη επιποθει την νυκτα, καθ' ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων.
21 Tu te garderas de dévier vers le mal, car c’est pour cela que le malheur t’a frappé.	21 Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν? διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν.
22 Vois, Dieu est souverain dans sa force, quel maître pourrait l’égaler?	22 Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου? τις διδασκει ως αυτος;
23 Qui lui fera rendre compte, et lui dira: “Tu as mal agi”?	23 Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν;
24 Pense donc à glorifier son œuvre, que tant d’hommes ont déjà chantée.	24 Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι.
25 Tout humain en a le spectacle, chacun la contemple de loin.	25 Πας ανθρωπος βλεπει αυτο? ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν.
26 Oui, Dieu est grand, au-delà de ce qu’on en sait, quel nombre d’années! nul n’en fera le compte.	26 Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος.
27 Il attire les gouttes d’eau, les vapeurs qui se feront pluie.	27 Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην,
28 Les nuages déversent la pluie et la répartissent sur le monde des hommes.	28 την οποιαν τα νεφη ραινουσιν? αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον.
29 36:31 C’est ainsi qu’il nourrit les peuples et leur donne en très grand la nourriture.	29 Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου;
30 36:29 Qui comprendra le déploiement des nues, et le tonnerre qui gronde dans le ciel?	30 Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ' αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης?
31 36:30 Voici qu’il déploie les nuées pour en couvrir la mer immense.	31 επειδη δι' αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως.
32 Il brandit l’éclair à deux mains et lui dit où il doit frapper.	32 Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην? και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση.
33 Il en avertit les bergers, tout comme le troupeau qui flaire la tempête.	33 Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην.