Livre de Judith 5

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 On annonça à Holoferne, le général en chef de l’armée d’Assyrie, que les Israélites s’étaient préparés pour la guerre: ils avaient fermé les défilés de la montagne, fortifié les sommets des hautes montagnes et placé des obstacles dans les plaines.	1 και ανηγγελη ολοφερνη αρχιστρατηγω δυναμεως ασσουρ διοτι οι υιοι ισραηλ παρεσκευασαντο εις πολεμον και τας διοδους της ορεινης συνεκλεισαν και ετειχισαν πασαν κορυφην ορους υψηλου και εθηκαν εν τοις πεδιοις σκανδαλα
2 Il entra alors dans une très grande colère. Il rassembla tous les princes de Moab, tous les généraux d’Ammon, tous les gouverneurs de la côte:	2 και ωργισθη θυμω σφοδρα και εκαλεσεν παντας τους αρχοντας μωαβ και τους στρατηγους αμμων και παντας σατραπας της παραλιας
3 “Hommes de Canaan, leur dit-il, renseignez-moi! Quel est ce peuple qui habite dans la montagne? Quelles sont les villes qu’il habite? Quelle est l’importance de leur armée et quels sont leurs points forts? Quel est le roi qui les gouverne et commande cette armée?	3 και ειπεν αυτοις αναγγειλατε δη μοι υιοι χανααν τις ο λαος ουτος ο καθημενος εν τη ορεινη και τινες ας κατοικουσιν πολεις και το πληθος της δυναμεως αυτων και εν τινι το κρατος αυτων και η ισχυς αυτων και τις ανεστηκεν επ' αυτων βασιλευς ηγουμενος στρατιας αυτων
4 Pourquoi a-t-il refusé de venir au-devant de moi comme l’ont fait tous les habitants de la côte?”	4 και δια τι κατενωτισαντο του μη ελθειν εις απαντησιν μοι παρα παντας τους κατοικουντας εν δυσμαις
5 Akior, le chef des Ammonites, lui répondit: “Que mon seigneur daigne écouter les paroles que son serviteur va prononcer, je vais te dire la vérité sur ce peuple de la montagne qui habite tout près d’ici; aucun mensonge ne sortira de la bouche de ton serviteur.	5 και ειπεν προς αυτον αχιωρ ο ηγουμενος παντων υιων αμμων ακουσατω δη λογον ο κυριος μου εκ στοματος του δουλου σου και αναγγελω σοι την αληθειαν περι του λαου τουτου ος κατοικει την ορεινην ταυτην πλησιον σου οικουντος και ουκ εξελευσεται ψευδος εκ του στοματος του δουλου σου
6 Ces gens descendent des Kaldéens.	6 ο λαος ουτος εισιν απογονοι χαλδαιων
7 Ils ont habité d’abord en Mésopotamie, car ils ne voulaient pas suivre les dieux de leurs pères qui habitaient en Kaldée.	7 και παρωκησαν το προτερον εν τη μεσοποταμια οτι ουκ εβουληθησαν ακολουθησαι τοις θεοις των πατερων αυτων οι εγενοντο εν γη χαλδαιων
8 Ils se sont séparés de la voie de leurs ancêtres, et ils ont adoré le Dieu du Ciel, le Dieu qu’ils avaient reconnu. On les chassa donc d’auprès de leurs dieux et ils se sont réfugiés en Mésopotamie où ils ont séjourné longtemps.	8 και εξεβησαν εξ οδου των γονεων αυτων και προσεκυνησαν τω θεω του ουρανου θεω ω επεγνωσαν και εξεβαλον αυτους απο προσωπου των θεων αυτων και εφυγον εις μεσοποταμιαν και παρωκησαν εκει ημερας πολλας
9 Puis leur Dieu leur a ordonné de sortir du pays où ils séjournaient et de s’en aller au pays de Canaan. Là, ils se sont installés et ils ont amassé de l’or, de l’argent et de nombreux troupeaux.	9 και ειπεν ο θεος αυτων εξελθειν εκ της παροικιας αυτων και πορευθηναι εις γην χανααν και κατωκησαν εκει και επληθυνθησαν χρυσιω και αργυριω και εν κτηνεσιν πολλοις σφοδρα
10 Comme la famine avait ravagé le pays de Canaan, ils sont descendus en Égypte pensant y rester le temps qu’ils devraient s’y nourrir. Mais là, ils sont devenus si nombreux	10 και κατεβησαν εις αιγυπτον εκαλυψεν γαρ το προσωπον της γης χανααν λιμος και παρωκησαν εκει μεχρις ου διετραφησαν και εγενοντο εκει εις πληθος πολυ και ουκ ην αριθμος του γενους αυτων
11 que le roi d’Égypte s’en est pris à eux et les a obligés à fabriquer des briques; on les humiliait et on les traitait comme des esclaves.	11 και επανεστη αυτοις ο βασιλευς αιγυπτου και κατεσοφισατο αυτους εν πονω και πλινθω εταπεινωσαν αυτους και εθεντο αυτους εις δουλους
12 Ils ont alors crié vers leur Dieu et il a frappé tout le pays d’Égypte de fléaux incurables; les Égyptiens les ont donc chassé loin d’eux.	12 και ανεβοησαν προς τον θεον αυτων και επαταξεν πασαν την γην αιγυπτου πληγαις εν αις ουκ ην ιασις και εξεβαλον αυτους οι αιγυπτιοι απο προσωπου αυτων
13 C’est alors que Dieu a desséché la mer Rouge devant eux	13 και κατεξηρανεν ο θεος την ερυθραν θαλασσαν εμπροσθεν αυτων
14 et les a conduits par la route du Sinaï vers Qadesh-Barné. Ils ont chassé devant eux tous ceux qui habitaient dans le désert,	14 και ηγαγεν αυτους εις οδον του σινα και καδης βαρνη και εξεβαλον παντας τους κατοικουντας εν τη ερημω
15 puis ils se sont installés dans le pays des Amorites et ils ont été capables d’exterminer tous les habitants de Heshbon. Ensuite ils ont traversé le Jourdain et ont pris possession de toute la montagne.	15 και ωκησαν εν γη αμορραιων και παντας τους εσεβωνιτας εξωλεθρευσαν εν τη ισχυι αυτων και διαβαντες τον ιορδανην εκληρονομησαν πασαν την ορεινην
16 Ils ont chassé devant eux les Cananéens, les Périsites, les Jébusites, les Sikémites et tous les Guirgachites, et ils se sont installés là pour longtemps.	16 και εξεβαλον εκ προσωπου αυτων τον χαναναιον και τον φερεζαιον και τον ιεβουσαιον και τον συχεμ και παντας τους γεργεσαιους και κατωκησαν εν αυτη ημερας πολλας
17 Tant qu’ils ne péchaient pas devant leur Dieu, tout allait bien pour eux, car leur Dieu déteste l’injustice.	17 και εως ουχ ημαρτον ενωπιον του θεου αυτων ην μετ' αυτων τα αγαθα οτι θεος μισων αδικιαν μετ' αυτων εστιν
18 Mais quand ils se sont écartés de la voie qu’il leur avait tracée, une moitié d’entre eux a été complètement détruite par des guerres, et l’autre a été emmenée en captivité sur une terre étrangère. Le Temple de leur Dieu a été rasé et leurs villes sont tombées entre les mains de leurs ennemis.	18 οτε δε απεστησαν απο της οδου ης διεθετο αυτοις εξωλεθρευθησαν εν πολλοις πολεμοις επι πολυ σφοδρα και ηχμαλωτευθησαν εις γην ουκ ιδιαν και ο ναος του θεου αυτων εγενηθη εις εδαφος και αι πολεις αυτων εκρατηθησαν υπο των υπεναντιων
19 Alors, de nouveau, ils se sont tournés vers leur Dieu et ils sont revenus de la déportation. Ils sont rentrés des lieux où ils avaient été dispersés, de nouveau ils se sont installés à Jérusalem où se trouve leur Temple et ils ont repeuplé la montagne qui était restée déserte.	19 και νυν επιστρεψαντες επι τον θεον αυτων ανεβησαν εκ της διασπορας ου διεσπαρησαν εκει και κατεσχον την ιερουσαλημ ου το αγιασμα αυτων και κατωκισθησαν εν τη ορεινη οτι ην ερημος
20 Dans ces conditions, maître et seigneur, si ce peuple est en faute, s’ils ont péché contre leur Dieu - il faudra nous assurer qu’il y a bien chez eux cette cause de chute, - alors montons et attaquons-les.	20 και νυν δεσποτα κυριε ει μεν εστιν αγνοημα εν τω λαω τουτω και αμαρτανουσιν εις τον θεον αυτων και επισκεψομεθα οτι εστιν εν αυτοις σκανδαλον τουτο και αναβησομεθα και εκπολεμησομεν αυτους
21 Mais si cette nation n’est pas en faute, que mon seigneur renonce, car leur Seigneur et Dieu les protégera, et toute la terre verra notre échec ridicule.”	21 ει δ' ουκ εστιν ανομια εν τω εθνει αυτων παρελθετω δη ο κυριος μου μηποτε υπερασπιση ο κυριος αυτων και ο θεος αυτων υπερ αυτων και εσομεθα εις ονειδισμον εναντιον πασης της γης
22 Lorsque Akior eut fini de parler, tout le groupe qui était là rassemblé autour de la tente se mit à murmurer: les conseillers d’Holoferne, tous les habitants de la côte, ceux de Moab, voulaient même le frapper.	22 και εγενετο ως επαυσατο αχιωρ λαλων τους λογους τουτους και εγογγυσεν πας ο λαος ο κυκλων την σκηνην και περιεστως και ειπαν οι μεγιστανες ολοφερνου και παντες οι κατοικουντες την παραλιαν και την μωαβ συγκοψαι αυτον
23 Ils disaient: “Nous n’avons rien à craindre des Israélites! Regardez, c’est un peuple sans force, incapable de résister à une attaque sérieuse,	23 ου γαρ φοβηθησομεθα απο υιων ισραηλ ιδου γαρ λαος εν ω ουκ εστιν δυναμις ουδε κρατος εις παραταξιν ισχυραν
24 attaquons-les! Notre armée n’en fera qu’une bouchée, seigneur Holoferne!”	24 διο δη αναβησομεθα και εσονται εις καταβρωσιν πασης της στρατιας σου δεσποτα ολοφερνη