Scrutatio

Sabato, 11 maggio 2024 - San Fabio e compagni ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 4


font
LXXSAGRADA BIBLIA
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει1 Elifaz de Temã tomou a palavra nestes termos:
2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει2 Se arriscarmos uma palavra, talvez ficarás aflito, mas quem poderá impedir-me de falar?
3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας3 Eis: exortaste muita gente, deste força a mãos débeis,
4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας4 tuas palavras levantavam aqueles que caíam, fortificaste os joelhos vacilantes.
5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας5 Agora que é a tua vez, enfraqueces; quando és atingido, te perturbas.
6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου6 Não é tua piedade a tua esperança, e a integridade de tua vida, a tua segurança?
7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο7 Lembra-te: qual o inocente que pereceu? Ou quando foram destruídos os justos?
8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις8 Tanto quanto eu saiba, os que praticam a iniqüidades e os que semeiam sofrimento, também os colhem.
9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται9 Ao sopro de Deus eles perecem, e são aniquilados pelo vento de seu furor.
10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη10 Urra o leão, e seu rugido é abafado; os dentes dos leõezinhos são quebrados.
11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους11 A fera morreu porque não tinha presa, e os filhotes da leoa são dispersados.
12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου12 Uma palavra chegou a mim furtivamente, meu ouvido percebeu o murmúrio,
13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους13 na confusão das visões da noite, na hora em que o sono se apodera dos humanos.
14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν14 Assaltaram-me o medo e o terror, e sacudiram todos os meus ossos;
15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες15 um sopro perpassou pelo meu rosto, e fez arrepiar o pêlo de minha pele.
16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον16 Lá estava um ser - não lhe vi o rosto - como um espectro sob meus olhos.
17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ17 Ouvi uma débil voz: Pode um homem ser justo na presença de Deus, pode um mortal ser puro diante de seu Criador?
18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν18 Ele não confia nem em seus próprios servos; até mesmo em seus anjos encontra defeitos,
19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον19 quanto mais em seus hóspedes das casas de argila que têm o pó por fundamento! São esmagados como uma traça;
20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο20 entre a noite e a manhã são aniquilados; sem que neles se preste atenção, morrem para sempre.
21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν21 Não foi arrancada a estaca da tenda deles? Morrem por não terem conhecido a sabedoria.