Scrutatio

Domenica, 12 maggio 2024 - Santi Nereo e Achilleo ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 4


font
LXXBIBBIA CEI 2008
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει1 Elifaz di Teman prese a dire:
2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει2 «Se uno tenta di parlare, ti sarà gravoso?
Ma chi può trattenere le parole?
3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας3 Ecco, sei stato maestro di molti
e a mani stanche hai ridato vigore;
4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava
e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato.
5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας5 Ma ora che questo accade a te, ti è gravoso;
capita a te e ne sei sconvolto.
6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου6 La tua pietà non era forse la tua fiducia,
e la tua condotta integra la tua speranza?
7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο7 Ricordalo: quale innocente è mai perito
e quando mai uomini retti furono distrutti?
8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις8 Per quanto io ho visto, chi ara iniquità
e semina affanni, li raccoglie.
9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται9 A un soffio di Dio periscono
e dallo sfogo della sua ira sono annientati.
10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη10 Ruggisce il leone, urla la belva,
e i denti dei leoncelli si frantumano;
11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους11 il leone perisce per mancanza di preda,
e i figli della leonessa si disperdono.
12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου12 A me fu recata, furtiva, una parola
e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro.
13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους13 Negli incubi delle visioni notturne,
quando il torpore grava sugli uomini,
14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν14 terrore mi prese e spavento,
che tutte le ossa mi fece tremare;
15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες15 un vento mi passò sulla faccia,
sulla pelle mi si drizzarono i peli.
16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον16 Stava là uno, ma non ne riconobbi l'aspetto,
una figura era davanti ai miei occhi.
Poi udii una voce sommessa:
17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ17 “Può l’uomo essere più retto di Dio,
o il mortale più puro del suo creatore?
18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida
e nei suoi angeli trova difetti,
19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον19 quanto più in coloro che abitano case di fango,
che nella polvere hanno il loro fondamento!
Come tarlo sono schiacciati,
20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο20 sono annientati fra il mattino e la sera,
senza che nessuno ci badi, periscono per sempre.
21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν21 Non viene forse strappata la corda della loro tenda,
sicché essi muoiono, ma senza sapienza?”.