ΙΩΒ - Giobbe - Job 32

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ησυχασαν δε και οι τρεις φιλοι αυτου ετι αντειπειν ιωβ ην γαρ ιωβ δικαιος εναντιον αυτων	1 Alors ces trois hommes (Élifaz, Bildad et Sofar) cessèrent de répondre à Job, car il persistait à se considérer comme innocent.
2 ωργισθη δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης εκ της συγγενειας ραμ της αυσιτιδος χωρας ωργισθη δε τω ιωβ σφοδρα διοτι απεφηνεν εαυτον δικαιον εναντιον κυριου	2 Mais Élihou, le fils de Barakel, se mit en colère. Cet homme était de la tribu de Bouz et de la famille de Ram. Il se mit en colère contre Job qui prétendait avoir raison contre Dieu,
3 και κατα των τριων δε φιλων ωργισθη σφοδρα διοτι ουκ ηδυνηθησαν αποκριθηναι αντιθετα ιωβ και εθεντο αυτον ειναι ασεβη	3 mais aussi contre ses trois amis, parce qu’ils n’avaient pas trouvé de réponse, et qu’ils avaient ainsi donné tort à Dieu.
4 ελιους δε υπεμεινεν δουναι αποκρισιν ιωβ οτι πρεσβυτεροι αυτου εισιν ημεραις	4 Élihou s’était tu pendant qu’ils parlaient avec Job, car ils étaient plus âgés que lui.
5 και ειδεν ελιους οτι ουκ εστιν αποκρισις εν στοματι των τριων ανδρων και εθυμωθη οργη αυτου	5 Mais quand Élihou vit qu’aucun des trois n’avait plus rien à répondre, il se mit en colère.
6 υπολαβων δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης ειπεν νεωτερος μεν ειμι τω χρονω υμεις δε εστε πρεσβυτεροι διο ησυχασα φοβηθεις του υμιν αναγγειλαι την εμαυτου επιστημην	6 Élihou, fils de Barakel, de la tribu de Bouz, prit donc la parole: Je suis jeune encore et vous êtes âgés; c’est pourquoi j’étais intimidé, craintif, et je n’osais communiquer mon savoir.
7 ειπα δε οτι ο χρονος εστιν ο λαλων εν πολλοις δε ετεσιν οιδασιν σοφιαν	7 Je me disais: “L’âge parlera, beaucoup d’années sont une garantie de sagesse!”
8 αλλα πνευμα εστιν εν βροτοις πνοη δε παντοκρατορος εστιν η διδασκουσα	8 Mais non, elle est dans l’homme un fruit de l’esprit, un souffle du Puissant nous donne de comprendre.
9 ουχ οι πολυχρονιοι εισιν σοφοι ουδ' οι γεροντες οιδασιν κριμα	9 Les plus anciens ne sont pas les plus sages, l’âge ne suffit pas pour discerner le vrai.
10 διο ειπα ακουσατε μου και αναγγελω υμιν α οιδα	10 Je vous invite donc à m’écouter, à mon tour je dirai ce que je sais.
11 ενωτιζεσθε μου τα ρηματα ερω γαρ υμων ακουοντων αχρι ου ετασητε λογους	11 J’ai attendu tandis que vous parliez, suivant vos raisons tandis que vous cherchiez vos mots.
12 και μεχρι υμων συνησω και ιδου ουκ ην τω ιωβ ελεγχων ανταποκρινομενος ρηματα αυτου εξ υμων	12 Je vous écoutais attentivement, mais aucun de vous n’a réfuté Job, personne n’a répondu à ses déclarations.
13 ινα μη ειπητε ευρομεν σοφιαν κυριω προσθεμενοι	13 Cessez donc de dire que vous avez la sagesse, que c’est doctrine de Dieu et non des hommes.”
14 ανθρωπω δε επετρεψατε λαλησαι τοιαυτα ρηματα	14 Je ne prends pas à mon compte vos raisons, je ne lui répondrai pas avec vos arguments.
15 επτοηθησαν ουκ απεκριθησαν ετι επαλαιωσαν εξ αυτων λογους	15 Consternés, vous n’aviez plus rien à dire, les mots vous manquaient.
16 υπεμεινα ου γαρ ελαλησαν οτι εστησαν ουκ απεκριθησαν	16 J’attendais! Mais si vous ne parlez plus, si vous restez là sans réponse,
17 υπολαβων δε ελιους λεγει	17 à moi de répliquer, à mon tour de montrer mon savoir!
18 παλιν λαλησω πληρης γαρ ειμι ρηματων ολεκει γαρ με το πνευμα της γαστρος	18 Ce ne sont pas les mots qui me manquent, une conviction intime me presse:
19 η δε γαστηρ μου ωσπερ ασκος γλευκους ζεων δεδεμενος η ωσπερ φυσητηρ χαλκεως ερρηγως	19 c’est en moi comme un vin qui fermente et faute d’issues fait éclater les outres neuves.
20 λαλησω ινα αναπαυσωμαι ανοιξας τα χειλη	20 Parler me soulagera, j’ai besoin de parler et de répondre.
21 ανθρωπον γαρ ου μη αισχυνθω αλλα μην ουδε βροτον ου μη εντραπω	21 Je serai pourtant impartial, sans flatter qui que ce soit,
22 ου γαρ επισταμαι θαυμασαι προσωπον ει δε μη και εμε σητες εδονται	22 car si je prétendais flatter, bien vite Celui qui m’a fait m’enlèverait.