1 La Ley, en efecto –al no tener más que la sombra de los bienes futuros y no la misma realidad de las cosas– con los sacrificios repetidos año tras año en forma ininterrumpida, es incapaz de perfeccionar a aquellos que se acercan a Dios. | 1 Umbram enim habens lex futurorum bonorum, non ipsam imaginem rerum : per singulos annos, eisdem ipsis hostiis quas offerunt indesinenter, numquam potest accedentes perfectos facere : |
2 De lo contrario, no se hubieran ofrecido más esos sacrificios, porque los que participan de ellos, al quedar purificados una vez para siempre, ya no tendrían conciencia de ningún pecado. | 2 alioquin cessassent offerri : ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccati, cultores semel mundati : |
3 En cambio, estos sacrificios renuevan cada año el recuerdo del pecado, | 3 sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit. |
4 porque es imposible que la sangre de toros y chivos quite los pecados. | 4 Impossibile enim est sanguine taurorum et hircorum auferri peccata. |
5 Por eso, Cristo, al entrar en el mundo, dijo: "Tú no has querido sacrificio ni oblación; en cambio, me has dado un cuerpo. | 5 Ideo ingrediens mundum dicit : Hostiam et oblationem noluisti : corpus autem aptasti mihi : |
6 No has mirado con agrado los holocaustos ni los sacrificios expiatorios. | 6 holocautomata pro peccato non tibi placuerunt. |
7 Entonces dije: Aquí estoy, yo vengo –como está escrito de mí en el libro de la Ley– para hacer, Dios, tu voluntad". | 7 Tunc dixi : Ecce venio : in capite libri scriptum est de me : Ut faciam, Deus, voluntatem tuam. |
8 El comienza diciendo: "Tú no has querido ni has mirado con agrado los sacrificios, los holocaustos, ni los sacrificios expiatorios", a pesar de que están prescritos por la Ley. | 8 Superius dicens : Quia hostias, et oblationes, et holocautomata pro peccato noluisti, nec placita sunt tibi, quæ secundum legem offeruntur, |
9 Y luego añade: "Aquí estoy, yo vengo para hacer tu voluntad". Así declara abolido el primer régimen para establecer el segundo. | 9 tunc dixi : Ecce venio, ut faciam, Deus, voluntatem tuam : aufert primum, ut sequens statuat. |
10 Y en virtud de esta voluntad quedamos santificados por la oblación del cuerpo de Jesucristo, hecha de una vez para siempre. | 10 In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Jesu Christi semel. |
11 Cada sacerdote se presenta diariamente para cumplir su ministerio y ofrecer muchas veces los mismos sacrificios, que son totalmente ineficaces para quitar el pecado. | 11 Et omnis quidem sacerdos præsto est quotidie ministrans, et easdem sæpe offerens hostias, quæ numquam possunt auferre peccata : |
12 Cristo, en cambio, después de haber ofrecido por los pecados un único Sacrificio, se sentó para siempre a la derecha de Dios, | 12 hic autem unam pro peccatis offerens hostiam, in sempiternum sedet in dextera Dei, |
13 donde espera que sus enemigos sean puestos debajo de sus pies. | 13 de cetero exspectans donec ponantur inimici ejus scabellum pedum ejus. |
14 Y así, mediante una sola oblación, él ha perfeccionado para siempre a los que santifica. | 14 Una enim oblatione, consummavit in sempiternum sanctificatos. |
15 El Espíritu Santo atestigua todo esto, porque después de haber anunciado: | 15 Contestatur autem nos et Spiritus Sanctus. Postquam enim dixit : |
16 "Esta es la Alianza que haré con ellos después de aquellos días, dice el Señor: Yo pondré mis leyes en su corazón y las grabaré en su conciencia, | 16 Hoc autem testamentum, quod testabor ad illos post dies illos, dicit Dominus, dando leges meas in cordibus eorum, et in mentibus eorum superscribam eas : |
17 y no me acordaré más de sus pecados ni de sus iniquidades". | 17 et peccatorum, et iniquitatum eorum jam non recordabor amplius. |
18 Y si los pecados están perdonados, ya no hay necesidad de ofrecer por ellos ninguna oblación. | 18 Ubi autem horum remissio : jam non est oblatio pro peccato.
|
19 Por lo tanto, hermanos, tenemos plena seguridad de que podemos entrar en el Santuario por la sangre de Jesús, | 19 Habentes itaque, fratres, fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi, |
20 siguiendo el camino nuevo y viviente que él nos abrió a través del velo del Templo, que es su carne. | 20 quam initiavit nobis viam novam, et viventem per velamen, id est, carnem suam, |
21 También tenemos un Sumo Sacerdote insigne al frente de la casa de Dios. | 21 et sacerdotem magnum super domum Dei : |
22 Acerquémonos, entonces, con un corazón sincero y llenos de fe, purificados interiormente de toda mala conciencia y con el cuerpo lavado por el agua pura. | 22 accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala, et abluti corpus aqua munda, |
23 Mantengamos firmemente la confesión de nuestra esperanza, porque aquel que ha hecho la promesa es fiel. | 23 teneamus spei nostræ confessionem indeclinabilem (fidelis enim est qui repromisit), |
24 Velemos los unos por los otros, para estimularnos en el amor y en las buenas obras. | 24 et consideremus invicem in provocationem caritatis, et bonorum operum : |
25 No desertemos de nuestras asambleas, como suelen hacerlo algunos; al contrario, animémonos mutuamente, tanto más cuanto que vemos acercarse el día. | 25 non deserentes collectionem nostram, sicut consuetudinis est quibusdam, sed consolantes, et tanto magis quanto videritis appropinquantem diem. |
26 Porque si después de haber recibido el pleno conocimiento de la verdad, pecamos deliberadamente, ya no hay más sacrificio por los pecados. | 26 Voluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis, jam non relinquitur pro peccatis hostia, |
27 Sólo resta esperar con terror el juicio y el fuego ardiente que consumirá a los rebeldes. | 27 terribilis autem quædam exspectatio judicii, et ignis æmulatio, quæ consumptura est adversarios. |
28 El que viola la Ley de Moisés, es condenado a muerte irremisiblemente por el testimonio de dos o tres testigos. | 28 Irritam quis faciens legem Moysi, sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur : |
29 Piensen, entonces, qué castigo merecerá el que pisoteó al Hijo de Dios, el que profanó la sangre de la Alianza con la cual fue santificado y ultrajó al Espíritu de la gracia. | 29 quanto magis putatis deteriora mereri supplicia qui Filium Dei conculcaverit, et sanguinem testamenti pollutum duxerit, in quo sanctificatus est, et spiritui gratiæ contumeliam fecerit ? |
30 Porque nosotros conocemos a aquel que ha dicho: La venganza me pertenece y yo daré la retribución. Y además: El Señor juzgará a su pueblo. | 30 Scimus enim qui dixit : Mihi vindicta, et ego retribuam. Et iterum : Quia judicabit Dominus populum suum. |
31 ¡Verdaderamente es algo terrible caer en las manos del Dios viviente! | 31 Horrendum est incidere in manus Dei viventis. |
32 Recuerden los primeros tiempos: apenas habían sido iluminados y ya tuvieron que soportar un rudo y doloroso combate, | 32 Rememoramini autem pristinos dies, in quibus illuminati, magnum certamen sustinuistis passionum : |
33 unas veces expuestos públicamente a injurias y atropellos, y otras, solidarizándose con los que eran tratados de esa manera. | 33 et in altero quidem opprobriis et tribulationibus spectaculum facti : in altero autem socii taliter conversantium effecti. |
34 Ustedes compartieron entonces los sufrimientos de los que estaban en la cárcel y aceptaron con alegría que los despojaran de sus bienes, sabiendo que tenían una riqueza mejor y permanente. | 34 Nam et vinctis compassi estis, et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis, cognoscentes vos habere meliorem et manentem substantiam. |
35 No pierdan entonces la confianza, a la que está reservada una gran recompensa. | 35 Nolite itaque amittere confidentiam vestram, quæ magnam habet remunerationem. |
36 Ustedes necesitan constancia para cumplir la voluntad de Dios y entrar en posesión de la promesa. | 36 Patientia enim vobis necessaria est : ut voluntatem Dei facientes, reportetis promissionem. |
37 Porque todavía falta un poco, muy poco tiempo, y el que debe venir vendrá sin tardar. | 37 Adhuc enim modicum aliquantulum, qui venturus est, veniet, et non tardabit. |
38 El justo vivirá por la fe, pero si se vuelve atrás, dejaré de amarlo. | 38 Justus autem meus ex fide vivit : quod si subtraxerit se, non placebit animæ meæ. |
39 Nosotros no somos de los que se vuelven atrás para su perdición, sino que vivimos en la fe para preservar nuestra alma. | 39 Nos autem non sumus subtractionis filii in perditionem, sed fidei in acquisitionem animæ. |