Salmos 104

EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS	Biblija Hrvatski
1 Bendice al Señor, alma mía: ¡Señor, Dios mío, qué grande eres! Estás vestido de esplendor y majestad	1 Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
2 y te envuelves con un manto de luz. Tú extendiste el cielo como un toldo	2 svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
3 y construiste tu mansión sobre las aguas. Las nubes te sirven de carruaje y avanzas en alas del viento.	3 na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
4 Usas como mensajeros a los vientos, y a los relámpagos, como ministros.	4 Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
5 Afirmaste la tierra sobre sus cimientos: ¡no se moverá jamás!	5 Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
6 El océano la cubría como un manto, las aguas tapaban las montañas;	6 pokrio si je vodama bezdanim k’o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
7 pero tú las amenazaste y huyeron, escaparon ante el fragor del trueno.	7 na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
8 Subieron a las montañas, bajaron por los valles, hasta el lugar que les habías señalado:	8 Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
9 les fijaste un límite que no pasarán, ya no volverán a cubrir la tierra.	9 Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
10 Haces brotar fuentes en los valles, y corren sus aguas por las quebradas.	10 Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
11 Allí beben los animales del campo, los asnos salvajes apagan su sed.	11 Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
12 Las aves del cielo habitan junto a ellas y hacen oír su canto entre las ramas.	12 Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
13 Desde lo alto riegas las montañas, y la tierra se sacia con el fruto de tus obras.	13 Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
14 Haces brotar la hierba para el ganado y las plantas que el hombre cultiva, para sacar de la tierra el pan	14 Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
15 y el vino que alegra el corazón del hombre, para que él haga brillar su rostro con el aceite y el pan reconforte su corazón.	15 i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
16 Se llenan de savia los árboles del Señor, los cedros del Líbano que él plantó;	16 Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
17 allí ponen su nido los pájaros, la cigüeña tiene su casa en los abetos;	17 Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
18 los altos peñascos son para las cabras, y en las rocas se refugian los erizos.	18 Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
19 Hiciste la luna para medir el tiempo, señalaste el sol el momento de su ocaso;	19 Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
20 mandas la oscuridad, y cae la noche: entonces rondan las fieras de la selva	20 Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
21 y los cachorros rugen por la presa, pidiendo a Dios su alimento.	21 Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
22 Haces brillar el sol y se retiran, van a echarse en sus guardias:	22 Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
23 entonces sale el hombre a trabajar, a cumplir su jornada hasta la tarde.	23 Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
24 ¡Qué variadas son tus obras, Señor! ¡Todo lo hiciste con sabiduría, la tierra está llena de tus criaturas!	24 Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
25 Allí está el mar, grande y dilatado, donde se agitan, en número incontable, animales grandes y pequeños.	25 Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
26 Por él transitan las naves, y ese Leviatán que tú formaste para jugar con él	26 Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
27 Todos esperan de ti que les des la comida a su tiempo:	27 I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
28 se la das, y ellos la recogen; abres tu mano, y quedan saciados.	28 Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
29 Si escondes tu rostro, se espantan; si les quitas el aliento, expiran y vuelven al polvo.	29 Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
30 Si envías tu aliento, son creados, y renuevas la superficie de la tierra.	30 Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
31 ¡Gloria al Señor para siempre, alégrese el Señor por sus obras!	31 Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek’ se raduje Jahve u djelima svojim!
32 El mira, y la tierra se estremece; toca las montañas, y echan humo.	32 On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
33 Cantaré al Señor toda mi vida; mientras yo exista, celebraré a mi Dios:	33 Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
34 que mi canto le sea agradable, y yo me alegraré en el Señor.	34 Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
35 Que los pecadores desaparezcan de la tierra y los malvados ya no existan más. ¡Bendice al Señor, alma mía! ¡Aleluya!	35 Nek’ zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek’ više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!