Thobis 3

¹ Tunc Tobias ingemuit, et cœpit orare cum lacrimis,

² dicens : Justus es, Domine, et omnia judicia tua justa sunt,
et omnes viæ tuæ, misericordia, et veritas, et judicium.

³ Et nunc Domine, memor esto mei,
et ne vindictam sumas de peccatis meis,
neque reminiscaris delicta mea, vel parentum meorum.
⁴ Quoniam non obedivimus præceptis tuis,
ideo traditi sumus in direptionem,
et captivitatem, et mortem,
et in fabulam, et in improperium omnibus nationibus
in quibus dispersisti nos.
⁵ Et nunc Domine, magna judicia tua,
quia non egimus secundum præcepta tua,
et non ambulavimus sinceriter coram te.
⁶ Et nunc Domine, secundum voluntatem tuam fac mecum,
et præcipe in pace recipi spiritum meum :
expedit enim mihi mori magis quam vivere.

⁷ Eadem itaque die, contigit ut Sara filia Raguelis in Rages civitate Medorum et ipsa audiret improperium ab una ex ancillis patris sui,

⁸ quoniam tradita fuerat septem viris, et dæmonium nomine Asmodæus occiderat eos, mox ut ingressi fuissent ad eam.

⁹ Ergo cum pro culpa sua increparet puellam, respondit ei, dicens : Amplius ex te non videamus filium aut filiam super terram, interfectrix virorum tuorum.

¹⁰ Numquid et occidere me vis, sicut jam occidisti septem viros ? Ad hanc vocem perrexit in superius cubiculum domus suæ : et tribus diebus, et tribus noctibus non manducavit, neque bibit :

¹¹ sed in oratione persistens cum lacrimis deprecabatur Deum, ut ab isto improperio liberaret eam.

¹² Factum est autem die tertia, dum compleret orationem, benedicens Dominum

¹³ dixit : Benedictum est nomen tuum, Deus patrum nostrorum : qui cum iratus fueris, misericordiam facies, et in tempore tribulationis peccata dimittis his qui invocant te.

¹⁴ Ad te, Domine, faciem meam converto ; ad te oculos meos dirigo.

¹⁵ Peto, Domine, ut de vinculo improperii hujus absolvas me, aut certe desuper terram eripias me.

¹⁶ Tu scis, Domine, quia numquam concupivi virum, et mundam servavi animam meam ab omni concupiscentia.

¹⁷ Numquam cum ludentibus miscui me, neque cum his qui in levitate ambulant, participem me præbui.

¹⁸ Virum autem cum timore tuo, non cum libidine mea, consensi suscipere.

¹⁹ Et, aut ego indigna fui illis, aut illi forsitan me non fuerunt digni, quia forsitan viro alii conservasti me.

²⁰ Non est enim in hominis potestate consilium tuum.

²¹ Hoc autem pro certo habet omnis qui te colit : quod vita ejus, si in probatione fuerit, coronabitur ; si autem in tribulatione fuerit, liberabitur ; et si in correptione fuerit, ad misericordiam tuam venire licebit.

²² Non enim delectaris in perditionibus nostris : quia post tempestatem tranquillum facis, et post lacrimationem et fletum, exultationem infundis.

²³ Sit nomen tuum, Deus Israël, benedictum in sæcula.

²⁴ In illo tempore exauditæ sunt preces amborum in conspectu gloriæ summi Dei :

²⁵ et missus est angelus Domini sanctus Raphaël ut curaret eos ambos, quorum uno tempore sunt orationes in conspectu Domini recitatæ.