Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 5

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 קְרָא־נָא הֲיֵשׁ עֹונֶךָּ וְאֶל־מִי מִקְּדֹשִׁים תִּפְנֶה	1 ادع الآن. فهل لك من مجيب. والى اي القديسين تلتفت.
2 כִּי־לֶאֱוִיל יַהֲרָג־כָּעַשׂ וּפֹתֶה תָּמִית קִנְאָה	2 لان الغيظ يقتل الغبي والغيرة تميت الاحمق.
3 אֲ‍נִי־רָאִיתִי אֱוִיל מַשְׁרִישׁ וָאֶקֹּוב נָוֵהוּ פִתְאֹם	3 اني رأيت الغبي يتاصل وبغتة لعنت مربضه.
4 יִרְחֲקוּ בָנָיו מִיֶּשַׁע וְיִדַּכְּאוּ בַשַּׁעַר וְאֵין מַצִּיל	4 بنوه بعيدون عن الامن وقد تحطموا في الباب ولا منقذ.
5 אֲשֶׁר קְצִירֹו ׀ רָעֵב יֹאכֵל וְאֶל־מִצִּנִּים יִקָּחֵהוּ וְשָׁאַף צַמִּים חֵילָם	5 الذين يأكل الجوعان حصيدهم ويأخذه حتى من الشوك ويشتف الضمآن ثروتهم.
6 כִּי ׀ לֹא־יֵצֵא מֵעָפָר אָוֶן וּמֵאֲדָמָה לֹא־יִצְמַח עָמָל	6 ان البلية لا تخرج من التراب والشقاوة لا تنبت من الارض
7 כִּי־אָדָם לְעָמָל יוּלָּד וּבְנֵי־רֶשֶׁף יַגְבִּיהוּ עוּף	7 ولكن الانسان مولود للمشقة كما ان الجوارح لارتفاع الجناح
8 אוּלָם אֲנִי אֶדְרֹשׁ אֶל־אֵל וְאֶל־אֱלֹהִים אָשִׂים דִּבְרָתִי	8 لكن كنت اطلب الى الله وعلى الله اجعل امري.
9 עֹשֶׂה גְדֹלֹות וְאֵין חֵקֶר נִפְלָאֹות עַד־אֵין מִסְפָּר	9 الفاعل عظائم لا تفحص وعجائب لا تعد.
10 הַנֹּתֵן מָטָר עַל־פְּנֵי־אָרֶץ וְשֹׁלֵחַ מַיִם עַל־פְּנֵי חוּצֹות	10 المنزل مطرا على وجه الارض والمرسل المياه على البراري.
11 לָשׂוּם שְׁפָלִים לְמָרֹום וְקֹדְרִים שָׂגְבוּ יֶשַׁע	11 الجاعل المتواضعين في العلى فيرتفع المحزونون الى امن.
12 מֵפֵר מַחְשְׁבֹות עֲרוּמִים וְלֹא־תַעֲשֶׂינָה יְדֵיהֶם תּוּשִׁיָּה	12 المبطل افكار المحتالين فلا تجري ايديهم قصدا.
13 לֹכֵד חֲכָמִים בְּעָרְמָם וַעֲצַת נִפְתָּלִים נִמְהָרָה	13 الآخذ الحكماء بحيلتهم فتتهور مشورة الماكرين.
14 יֹומָם יְפַגְּשׁוּ־חֹשֶׁךְ וְכַלַּיְלָה יְמַשְׁשׁוּ בַצָּהֳרָיִם	14 في النهار يصدمون ظلاما ويتلمّسون في الظهيرة كما في الليل.
15 וַיֹּשַׁע מֵחֶרֶב מִפִּיהֶם וּמִיַּד חָזָק אֶבְיֹון	15 المنجي البائس من السيف من فمهم ومن يد القوي.
16 וַתְּהִי לַדַּל תִּקְוָה וְעֹלָתָה קָפְצָה פִּיהָ	16 فيكون للذليل رجاء وتسد الخطية فاها
17 הִנֵּה אַשְׁרֵי אֱנֹושׁ יֹוכִחֶנּוּ אֱלֹוהַּ וּמוּסַר דַּי אַל־תִּמְאָס	17 هوذا طوبى لرجل يؤدبه الله. فلا ترفض تأديب القدير.
18 כִּי הוּא יַכְאִיב וְיֶחְבָּשׁ יִמְחַץ [וְיָדֹו כ] (וְיָדָיו ק) תִּרְפֶּינָה	18 لانه هو يجرح ويعصب. يسحق ويداه تشفيان.
19 בְּשֵׁשׁ צָרֹות יַצִּילֶךָּ וּבְשֶׁבַע ׀ לֹא־יִגַּע בְּךָ רָע	19 في ست شدائد ينجيك وفي سبع لا يمسك سوء.
20 בְּרָעָב פָּדְךָ מִמָּוֶת וּבְמִלְחָמָה מִידֵי חָרֶב	20 في الجوع يفديك من الموت وفي الحرب من حد السيف.
21 בְּשֹׁוט לָשֹׁון תֵּחָבֵא וְלֹא־תִירָא מִשֹּׁד כִּי יָבֹוא	21 من سوط اللسان تختبأ فلا تخاف من الخراب اذا جاء.
22 לְשֹׁד וּלְכָפָן תִּשְׂחָק וּמֵחַיַּת הָאָרֶץ אַל־תִּירָא	22 تضحك على الخراب والمحل ولا تخشى وحوش الارض.
23 כִּי עִם־אַבְנֵי הַשָּׂדֶה בְרִיתֶךָ וְחַיַּת הַשָּׂדֶה הָשְׁלְמָה־לָךְ	23 لانه مع حجارة الحقل عهدك ووحوش البرية تسالمك.
24 וְיָדַעְתָּ כִּי־שָׁלֹום אָהֳלֶךָ וּפָקַדְתָּ נָוְךָ וְלֹא תֶחֱטָא	24 فتعلم ان خيمتك آمنة وتتعهد مربضك ولا تفقد شيئا.
25 וְיָדַעְתָּ כִּי־רַב זַרְעֶךָ וְצֶאֱצָאֶיךָ כְּעֵשֶׂב הָאָרֶץ	25 وتعلم ان زرعك كثير وذريتك كعشب الارض.
26 תָּבֹוא בְכֶלַח אֱלֵי־קָבֶר כַּעֲלֹות גָּדִישׁ בְּעִתֹּו	26 تدخل المدفن في شيخوخة كرفع الكدس في اوانه.
27 הִנֵּה־זֹאת חֲקַרְנוּהָ כֶּן־הִיא מָעֶנָּה וְאַתָּה דַע־לָךְ׃ פ	27 ها ان ذا قد بحثنا عنه. كذا هو. فاسمعه واعلم انت لنفسك