Ezechiele (حزقيال) 19

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 اما انت فارفع مرثاة على رؤساء اسرائيل	1 וְאַתָּה שָׂא קִינָה אֶל־נְשִׂיאֵי יִשְׂרָאֵל
2 وقل. ما هي امك. لبوة ربضت بين الأسود وربّت جراءها بين الاشبال.	2 וְאָמַרְתָּ מָה אִמְּךָ לְבִיָּא בֵּין אֲרָיֹות רָבָצָה בְּתֹוךְ כְּפִרִים רִבְּתָה גוּרֶיהָ
3 ربّت واحدا من جرائها فصار شبلا وتعلم افتراس الفريسة. اكل الناس.	3 וַתַּעַל אֶחָד מִגֻּרֶיהָ כְּפִיר הָיָה וַיִּלְמַד לִטְרָף־טֶרֶף אָדָם אָכָל
4 فلما سمعت به الامم أخذ في حفرتهم فأتوا به بخزائم الى ارض مصر.	4 וַיִּשְׁמְעוּ אֵלָיו גֹּויִם בְּשַׁחְתָּם נִתְפָּשׂ וַיְבִאֻהוּ בַחַחִים אֶל־אֶרֶץ מִצְרָיִם
5 فلما رأت انها قد انتظرت وهلك رجاؤها اخذت آخر من جرائها وصيرته شبلا.	5 וַתֵּרֶא כִּי נֹוחֲלָה אָבְדָה תִּקְוָתָהּ וַתִּקַּח אֶחָד מִגֻּרֶיהָ כְּפִיר שָׂמָתְהוּ
6 فتمشى بين الأسود. صار شبلا وتعلم افتراس الفريسة. اكل الناس.	6 וַיִּתְהַלֵּךְ בְּתֹוךְ־אֲרָיֹות כְּפִיר הָיָה וַיִּלְמַד לִטְרָף־טֶרֶף אָדָם אָכָל
7 وعرف قصورهم وخرب مدنهم فاقفرت الارض وملؤها من صوت زمجرته.	7 וַיֵּדַע אַלְמְנֹותָיו וְעָרֵיהֶם הֶחֱרִיב וַתֵּשַׁם אֶרֶץ וּמְלֹאָהּ מִקֹּול שַׁאֲגָתֹו
8 فاتفق عليه الامم من كل جهة من البلدان وبسطوا عليه شبكتهم فأخذ في حفرتهم	8 וַיִּתְּנוּ עָלָיו גֹּויִם סָבִיב מִמְּדִינֹות וַיִּפְרְשׂוּ עָלָיו רִשְׁתָּם בְּשַׁחְתָּם נִתְפָּשׂ
9 فوضعوه في قفص بخزائم واحضروه الى ملك بابل وأتوا به الى القلاع لكيلا يسمع صوته بعد على جبال اسرائيل	9 וַיִּתְּנֻהוּ בַסּוּגַר בַּחַחִים וַיְבִאֻהוּ אֶל־מֶלֶךְ בָּבֶל יְבִאֻהוּ בַּמְּצֹדֹות לְמַעַן לֹא־יִשָּׁמַע קֹולֹו עֹוד אֶל־הָרֵי יִשְׂרָאֵל׃ פ
10 امك ككرمة مثلك غرست على المياه. كانت مثمرة مفرخة من كثرة المياه.	10 אִמְּךָ כַגֶּפֶן בְּדָמְךָ עַל־מַיִם שְׁתוּלָה פֹּרִיָּה וַעֲנֵפָה הָיְתָה מִמַּיִם רַבִּים
11 وكان لها فروع قوية لقضبان المتسلطين وارتفع ساقها بين الاغصان الغبياء وظهرت في ارتفاعها بكثرة زراجينها.	11 וַיִּהְיוּ־לָהּ מַטֹּות עֹז אֶל־שִׁבְטֵי מֹשְׁלִים וַתִּגְבַּהּ קֹומָתֹו עַל־בֵּין עֲבֹתִים וַיֵּרָא בְגָבְהֹו בְּרֹב דָּלִיֹּתָיו
12 لكنها اقتلعت بغيظ وطرحت على الارض وقد يبّست ريح شرقية ثمرها. قصفت ويبست فروعها القوية. اكلتها النار.	12 וַתֻּתַּשׁ בְּחֵמָה לָאָרֶץ הֻשְׁלָכָה וְרוּחַ הַקָּדִים הֹובִישׁ פִּרְיָהּ הִתְפָּרְקוּ וְיָבֵשׁוּ מַטֵּה עֻזָּהּ אֵשׁ אֲכָלָתְהוּ
13 والآن غرست في القفر في ارض يابسة عطشانة.	13 וְעַתָּה שְׁתוּלָה בַמִּדְבָּר בְּאֶרֶץ צִיָּה וְצָמָא
14 وخرجت نار من فرع عصّيها اكلت ثمرها. وليس لها الآن فرع قوي لقضيب تسلّط. هي رثاء وتكون لمرثاة	14 וַתֵּצֵא אֵשׁ מִמַּטֵּה בַדֶּיהָ פִּרְיָהּ אָכָלָה וְלֹא־הָיָה בָהּ מַטֵּה־עֹז שֵׁבֶט לִמְשֹׁול קִינָה הִיא וַתְּהִי לְקִינָה׃ פ