Salmi (مزامير) 137

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 على انهار بابل هناك جلسنا. بكينا ايضا عندما تذكرنا صهيون‎.	1 Ott ültünk Babilon folyóvizei mellett, és sírtunk, amikor Sionra gondoltunk.
2 ‎على الصفصاف في وسطها علقنا اعوادنا‎.	2 A fűzfákra akasztottuk ott hangszereinket,
3 ‎لانه هناك سألنا الذين سبونا كلام ترنيمة ومعذبونا سألونا فرحا قائلين رنموا لنا من ترنيمات صهيون	3 mert énekszót kívántak tőlünk, akik foglyul ejtettek minket: »Zengjetek dalt nekünk Sion dalaiból«, mondták, akik elhurcoltak minket.
4 كيف نرنم ترنيمة الرب في ارض غريبة‎.	4 Hogyan énekelhetnénk az Úr énekét idegen földön?
5 ‎ان نسيتك يا اورشليم تنسى يميني‎****	5 Ha megfeledkezem rólad, Jeruzsálem, bénuljon meg a jobb kezem!
6 ‎ليلتصق لساني بحنكي ان لم اذكرك ان لم افضل اورشليم على اعظم فرحي	6 Ragadjon a torkomhoz a nyelvem, ha rólad meg nem emlékezem, ha nem tartom Jeruzsálemet legfőbb örömömnek!
7 اذكر يا رب لبني ادوم يوم اورشليم القائلين هدوا هدوا حتى الى اساسها‎.	7 Emlékezzél meg, Uram, Edom fiairól, Jeruzsálemnek arról a napjáról, amikor ők ezt mondták: »Rontsátok le! Rontsátok le, egészen az alapjáig!«
8 ‎يا بنت بابل المخربة طوبى لمن يجازيك جزاءك الذي جازيتنا‎.	8 Babilon leánya, te nyomorult, boldog, aki megfizet neked rajtunk elkövetett tetteidért!
9 ‎طوبى لمن يمسك اطفالك ويضرب بهم الصخرة	9 Boldog, aki megragadja és sziklához vágja kisdedeidet!