Giobbe (ايوب) 30
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
SMITH VAN DYKE | NOVA VULGATA |
---|---|
1 واما الآن فقد ضحك علي اصاغري اياما الذين كنت استنكف من ان اجعل آبائهم مع كلاب غنمي. | 1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei; |
2 قوة ايديهم ايضا ما هي لي. فيهم عجزت الشيخوخة. | 2 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et robur iuvenile perierat totum. |
3 في العوز والمحل مهزولون عارقون اليابسة التي هي منذ امس خراب وخربة. | 3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, serotino tempore fiebant turbo et vastatio; |
4 الذين يقطفون الملاح عند الشيح واصول الرّتم خبزهم. | 4 et mandebant herbas et arborum frutices, et radix iuniperorum erat cibus eorum. |
5 من الوسط يطردون. يصيحون عليهم كما على لص. | 5 De medio eiciebantur, clamabant contra eos tamquam fures; |
6 للسكن في اودية مرعبة وثقب التراب والصخور. | 6 ad ripas habitabant torrentium et in cavernis terrae et petrarum; |
7 بين الشيح ينهقون. تحت العوسج ينكبّون. | 7 inter frutices rudebant, sub sentibus se congerebant; |
8 ابناء الحماقة بل ابناء اناس بلا اسم سيطوا من الارض | 8 filii stultorum et ignobilium et de terra penitus exturbati. |
9 اما الآن فصرت اغنيتهم واصبحت لهم مثلا. | 9 Nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis in proverbium. |
10 يكرهونني. يبتعدون عني وامام وجهي لم يمسكوا عن البسق. | 10 Abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur. |
11 لانه اطلق العنان وقهرني فنزعوا الزمام قدامي. | 11 Pharetram enim suam aperuit et afflixit me et frenum in os meum immisit. |
12 عن اليمين الفروخ يقومون يزيحون رجلي ويعدّون عليّ طرقهم للبوار. | 12 Ad dexteram progenies surrexerunt; pedes meos subverterunt et complanaverunt contra me semitas ruinae. |
13 افسدوا سبلي. اعانوا على سقوطي. لا مساعد عليهم. | 13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium. |
14 ياتون كصدع عريض. تحت الهدّة يتدحرجون. | 14 Quasi rupto muro et aperto irruerunt super me et sub ruinis devoluti sunt. |
15 انقلبت عليّ اهوال. طردت كالريح نعمتي فعبرت كالسحاب سعادتي | 15 Versi sunt contra me in terrores, persequitur quasi ventus principatum meum, et velut nubes pertransiit salus mea. |
16 فالآن انهالت نفسي عليّ واخذتني ايام المذلّة. | 16 Nunc autem in memetipso effunditur anima mea; et possident me dies afflictionis. |
17 الليل ينخر عظامي فيّ وعارقيّ لا تهجع. | 17 Nocte os meum perforatur doloribus; et, qui me comedunt, non dormiunt. |
18 بكثرة الشدة تنكّر لبسي. مثل جيب قميصي حزمتني. | 18 In multitudine roboris tenent vestimentum meum et quasi capitio tunicae succinxerunt me. |
19 قد طرحني في الوحل فاشبهت التراب والرماد. | 19 Proiecit me in lutum, et assimilatus sum favillae et cineri. |
20 اليك اصرخ فما تستجيب لي. اقوم فما تنتبه اليّ. | 20 Clamo ad te, et non exaudis me; sto, et non respicis me. |
21 تحولت الى جاف من نحوي. بقدرة يدك تضطهدني. | 21 Mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi. |
22 حملتني اركبتني الريح وذوبتني تشوها. | 22 Elevasti me et quasi super ventum ponens dissolvisti me. |
23 لاني اعلم انك الى الموت تعيدني والى بيت ميعاد كل حيّ. | 23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi. |
24 ولكن في الخراب ألا يمد يدا. في البليّة ألا يستغيث عليها | 24 Verumtamen non ad ruinam mittit manum; et in exitio eius erit salvatio. |
25 ألم ابك لمن عسر يومه. ألم تكتئب نفسي على المسكين. | 25 An non flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi? |
26 حينما ترجيت الخير جاء الشر. وانتظرت النور فجاء الدجى. | 26 Exspectabam bona, et venerunt mihi mala; praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae. |
27 امعائي تغلي ولا تكف. تقدمتني ايام المذلة. | 27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie; praevenerunt me dies afflictionis. |
28 اسوددت لكن بلا شمس. قمت في الجماعة اصرخ. | 28 Taetro vultu incedebam sine consolatione, consurgens in turba clamabam. |
29 صرت اخا للذئاب وصاحبا لرئال النعام. | 29 Frater fui draconum et socius struthionum. |
30 حرش جلدي عليّ وعظامي احترّت من الحرارة فيّ. | 30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate. |
31 صار عودي للنوح ومزماري لصوت الباكين | 31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium. |