1 Jó tomou então a palavra nestes termos: | 1 υπολαβων δε ιωβ λεγει |
2 Ouvi, ouvi minhas palavras, que eu tenha pelo menos esse consolo de vossa parte. | 2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις |
3 Permiti que eu fale; quando tiver falado, zombai à vontade. | 3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου |
4 É de um homem que me queixo? E como não hei de perder a paciência? | 4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι |
5 Olhai para mim; ireis ficar estupefactos, e poreis a mão sobre a boca. | 5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι |
6 Quando penso nisso, fico estarrecido, e todo o meu corpo treme. | 6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι |
7 Como é que os maus vivem, envelhecem, e cresce o seu vigor? | 7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω |
8 Sua posteridade prospera diante deles, e seus descendentes sob seus olhos; | 8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις |
9 sua casa é tranqüila, sem alarmes, a vara de Deus não os atinge. | 9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις |
10 Seu touro é cada vez mais fecundo, sua vaca dá cria sem nunca abortar. | 10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν |
11 Deixam os filhos correr como carneiros, e os seus pequenos saltam e brincam. | 11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν |
12 Cantam ao som do pandeiro e da cítara, divertem-se ao som da flauta. | 12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου |
13 Passam os dias na alegria, e descem tranqüilamente à região dos mortos. | 13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν |
14 Ora, dizem a Deus: Afasta-te de nós, não queremos conhecer os teus caminhos; | 14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι |
15 quem é o Todo-poderoso para que o sirvamos? Que vantagem temos em lhe fazer orações? | 15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω |
16 A felicidade não está em suas mãos? Contudo, longe de mim esteja o modo de pensar dos ímpios! | 16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα |
17 Quantas vezes vemos apagar-se a lâmpada dos ímpios, e a ruína desabar sobre eles? | 17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης |
18 São eles como a palha ao sopro do vento, como a cinza tragada pelo turbilhão? | 18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ |
19 Deus {assim dizem}, reserva para os filhos o castigo do pai. Que ele mesmo o puna, para que o sinta! | 19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται |
20 Que veja com os próprios olhos a sua ruína, e ele mesmo beba da cólera do Todo-poderoso! | 20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη |
21 Que se lhe dá do que será feito de sua casa depois dele, se o número de seus meses já está contado? | 21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν |
22 É a Deus, que se irá ensinar a sabedoria, a ele, que julga os seres superiores? | 22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει |
23 Um morre no seio da prosperidade, plenamente feliz e tranqüilo, | 23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων |
24 os flancos cobertos de gordura, e a medula dos ossos cheia de seiva; | 24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται |
25 o outro morre com a amargura na alma, sem ter gozado a felicidade; | 25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον |
26 juntos se deitam na terra, e os vermes recobrem a ambos. | 26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν |
27 Ah! conheço vossos pensamentos, os julgamentos iníquos que fazeis de mim. | 27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι |
28 Dizeis: Onde está a casa do tirano, onde está a tenda em que habitavam os ímpios? | 28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων |
29 Não interrogastes os viajantes? Contestaríeis seus testemunhos? | 29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε |
30 No dia da infelicidade o ímpio é poupado, no dia da cólera ele escapa. | 30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται |
31 Quem reprova diante dele o seu proceder, e lhe pede contas de seus atos? | 31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω |
32 Levam-no ao sepulcro, ficarão de vigília em sua câmara funerária. | 32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν |
33 Os torrões do vale são-lhe leves; todos os homens irão em sua companhia, e foram inumeráveis seus predecessores. | 33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι |
34 Que significam, pois, essas vãs consolações? Todas as vossas respostas são apenas perfídia. | 34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν |