1 Sofar de Naama falou nestes termos: | 1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει |
2 É por isso que meus pensamentos me sugerem uma resposta, e estou impaciente por falar. | 2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω |
3 Ouvi queixas injuriosas, foram palavras vãs que responderam a meu espírito. | 3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι |
4 Não sabes bem que, em todos os tempos, desde que o homem foi posto na terra, | 4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης |
5 o triunfo dos maus é breve, e a alegria do ímpio só dura um instante? | 5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια |
6 Ainda mesmo que sua estatura chegasse até o céu e sua cabeça tocasse a nuvem, | 6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται |
7 como o seu próprio esterco, ele perece para sempre, e aqueles que o viam, indagam onde ele está. | 7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν |
8 Como um sonho, ele voa, ninguém mais o encontra, desaparece como uma visão noturna. | 8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον |
9 O olho que o viu, já não mais o vê, nem o verá mais a sua morada. | 9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου |
10 Seus filhos aplacarão os pobres, suas mãos restituirão suas riquezas. | 10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας |
11 Seus ossos estavam cheios de vigor juvenil, sua mocidade deita-se com ele no pó. | 11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται |
12 Se o mal lhe foi doce na boca, se o ocultou debaixo da língua, | 12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου |
13 se o reteve e não o abandonou, se o saboreou com seu paladar, | 13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου |
14 esse alimento se transformará em suas entranhas, e se converterá interiormente em fel de áspides. | 14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου |
15 Vomitará as riquezas que engoliu; Deus as fará sair-lhe do ventre. | 15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος |
16 Sugava o veneno de áspides, a língua da víbora o matará. | 16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως |
17 Não verá correr os riachos de óleo, as torrentes de mel e de leite. | 17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου |
18 Vomitará seu ganho, sem poder engoli-lo, não gozará o fruto de seu tráfico. | 18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος |
19 Porque maltratou, desamparou os pobres, roubou uma casa que não tinha construído, | 19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν |
20 porque sua avidez é insaciável, não salvará o que lhe era mais caro. | 20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται |
21 Nada escapava à sua voracidade: é por isso que sua felicidade não há de durar. | 21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα |
22 Em plena abundância, sentirá escassez; todos os golpes da infelicidade caem sobre ele. | 22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται |
23 Para encher-lhe o ventre {Deus} desencadeia o fogo de sua cólera, e fará chover a dor sobre ele. | 23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας |
24 Se foge diante da arma de ferro, o arco de bronze o traspassa, | 24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον |
25 um dardo sai-lhe das costas, um aço fulgurante sai-lhe do fígado. O terror desaba sobre ele, | 25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι |
26 e ser-lhe-ão reservadas as trevas. Um fogo, que o homem não acendeu, o devora e consome o que sobra em sua tenda. | 26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον |
27 Os céus revelam seu crime, a terra levanta-se contra ele, | 27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω |
28 uma torrente joga-se contra sua casa, que é levada no dia da cólera divina. | 28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω |
29 Tal é a sorte que Deus reserva ao mau, e a herança que Deus lhe destina. | 29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου |