Tobit 14

CATHOLIC PUBLIC DOMAIN	Biblia Tysiąclecia
1 And the sermon of Tobit was completed. And after Tobit received his sight, he lived forty-two years, and he saw the sons of his grandchildren.	1 Koniec słów hymnu pochwalnego Tobiasza.
2 And so, having completed one hundred and two years, he was buried honorably at Nineveh.	2 Umarł on w pokoju mając sto dwanaście lat i pogrzebano go uroczyście w Niniwie. A miał sześćdziesiąt dwa lata, kiedy zasłabł na oczy. A po przejrzeniu żył w dobrobycie i dawał jałmużny. W dalszym ciągu uwielbiał Boga i oddawał hołd majestatowi Bożemu.
3 For he was fifty-six years old, when he lost the light of his eyes, and he was sixty years old, when he truly received it again.	3 A kiedy miał umierać, przywołał syna swego Tobiasza i upomniał go mówiąc: Synu, wyprowadź stąd twoje dzieci
4 And, in truth, the remainder of his life was in gladness. And so, with the good accomplishment of the fear of God, he departed in peace.	4 i idź szybko do Medii, ponieważ ja wierzę słowom Boga, które wypowiedział Nahum o Niniwie, że wszystko spełni się i spotka Asyrię i Niniwę to, co przepowiedzieli prorocy Izraela, których Bóg wysłał, i nic nie umniejszy się ze wszystkich przepowiedni, wszystko wypełni się w swoim czasie. Ocalenie będzie raczej w Medii aniżeli w Asyrii i Babilonii. Jestem przekonany i mam nadzieję, że wszystko, co Bóg powiedział, spełni się, nastąpi i żadne słowo z tych przepowiedni nie zginie. A bracia nasi, którzy mieszkają w ziemi izraelskiej, wszyscy będą rozproszeni i uprowadzeni do niewoli z ich pięknej ziemi. Cały zaś kraj izraelski zamieni się w pustynię, i Samaria, i Jerozolima staną się pustynią. Dom zaś Boży aż do czasu zostanie spustoszony i spalony.
5 But, in the hour of his death, he called to himself his son Tobias, along with his sons, the seven youths who were his grandsons, and he said to them:	5 Wtedy znowu Bóg zlituje się nad nimi. I pośle ich Bóg do ziemi izraelskiej, i odbudują znowu dom, wprawdzie nie taki jak pierwszy, aż do chwili, w której dokona się czas świata. A potem powrócą z niewoli wszyscy i odbudują w chwale Jerozolimę, a w niej odbudują dom Boży, tak jak to przepowiedzieli o nim prorocy Izraela.
6 “Nineveh will pass away soon. For the word of the Lord goes forward, and our brothers, who have been dispersed away from the land of Israel, shall return to it.	6 I wszystkie narody na całym świecie nawrócą się i prawdziwie czcić będą Boga. I odrzucą wszystkie swoje bożki i tych, którzy ich wiedli na manowce, i uwielbiać będą Boga na wieki w sprawiedliwości.
7 Thus its deserted land will be entirely filled again. And the house of God, which was burned like incense within it, will be rebuilt again. And all those who fear God will return there.	7 Wszyscy synowie Izraela, którzy ocaleją w tych dniach, wspominać będą Boga w prawdzie i zgromadzeni będą razem. I przyjdą do Jerozolimy, i zamieszkają bezpiecznie na wieki w ziemi Abrahama, która zostanie im dana na nowo. I cieszyć się będą ci, którzy miłują Boga w prawdzie, a popełniający grzech i nieprawość znikną z całej ziemi.
8 And the Gentiles will relinquish their idols, and they will enter into Jerusalem, and they will dwell in it.	8 A teraz, dzieci, rozkazuję wam: Służcie Bogu w prawdzie i czyńcie, co podoba się Jemu. Dzieciom waszym polećcie wykonywać sprawiedliwość i dawać jałmużnę i niech pamiętają o Bogu, i wielbią Imię Jego w każdej chwili, w prawdzie i z całej siły.
9 And all the kings of the earth will rejoice in it, adoring the King of Israel.	9 A teraz, dziecko moje, wyjdź z Niniwy i nie zostawaj tu! Od tego dnia, w którym pochowasz matkę swoją obok mnie, od tego samego dnia nie pozostawaj dłużej w tych okolicach. Widzę bowiem, że jest tu wiele niesprawiedliwości i dokonuje się wiele podstępu, a ludzie się nie wstydzą.
10 Therefore, my sons, listen to your father. Serve the Lord in truth, and seek to do the things that please him.	10 Popatrz, dziecko, co uczynił Nadab swemu żywicielowi Achikarowi. Czyż żywego nie zakopał do ziemi? Ale Bóg wynagrodził mu tę krzywdę przed obliczem swoim. Achikar wyszedł na światło, a Nadab poszedł do wiecznych ciemności, ponieważ czyhał na życie Achikara. A ponieważ Achikar dawał jałmużnę, uniknął zasadzki śmierci, którą zastawił na niego Nadab. A Nadab wpadł w zasadzkę śmierci i zgubił samego siebie.
11 And command your sons, so that they may accomplish justice and almsgiving, and so that they may be mindful of God and may bless him at all times, in truth and with all their strength.	11 Tak teraz, dzieci, patrzcie, jakie skutki sprawia dawanie jałmużny, a jakie - popełnianie nieprawości, że mianowicie ona zabija. A oto i dusza moja opuszcza mnie. I położono go na łóżku, i umarł. Pochowano go uroczyście.
12 And now, sons, listen to me, and do not remain here. But, on whatever day you will bury your mother near me in one sepulcher, from that time, direct your steps to leave this place.	12 A kiedy umarła jego matka, pochował ją Tobiasz obok swego ojca. Potem wywędrował on sam i jego żona do Medii i zamieszkali w Ekbatanie u swojego teścia Raguela.
13 For I see that its iniquity will bring about its end.”	13 A Tobiasz opiekował się nimi ze czcią i pochował ich w Ekbatanie w Medii. I odziedziczył majątek po Raguelu i po ojcu swoim Tobiaszu.
14 And it happened that, after the death of his mother, Tobias withdrew from Nineveh, with his wife, and sons, and sons of sons, and he was returned to his father-in-law.	14 I umarł otoczony czcią w sto siedemnastym roku życia.
15 And he found them unharmed in a good old age. And he took care of them, and he closed their eyes. And all the inheritance of the house of Raguel passed to him. And he saw the sons of his sons to the fifth generation.	15 A przed swoją śmiercią przekonał się na własne oczy o upadku Niniwy i widział jej jeńców prowadzonych przez Achiacharosa, króla Medii. I błogosławił Boga za wszystko, co On uczynił synom Niniwy i Asyrii. I cieszył się przed swoją śmiercią z powodu Niniwy, i uwielbiał Pana Boga na wieki wieków.
16 And, having completed ninety-nine years in the fear of the Lord, with joy, they buried him.
17 But all his family and all his lineage continued with a good life and in holy conversation, so that they were acceptable both to God and to men, as well as to everyone who dwelt in the land.