1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens: | 1 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων |
2 “ Loquere fi liis Israel et dices ad eos: Homo, qui votum fecerit et spoponderit Deo animas, sub aestimatione dabit pretium: | 2 λαλησον τοις υιοις ισραηλ και ερεις αυτοις ος αν ευξηται ευχην ωστε τιμην της ψυχης αυτου τω κυριω |
3 si fuerit masculus a vicesimo usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii; | 3 εσται η τιμη του αρσενος απο εικοσαετους εως εξηκονταετους εσται αυτου η τιμη πεντηκοντα διδραχμα αργυριου τω σταθμω τω αγιω |
4 si mulier, triginta. | 4 της δε θηλειας εσται η συντιμησις τριακοντα διδραχμα |
5 A quinto autem anno usque ad vicesimum masculus dabit viginti siclos, femina decem; | 5 εαν δε απο πενταετους εως εικοσι ετων εσται η τιμη του αρσενος εικοσι διδραχμα της δε θηλειας δεκα διδραχμα |
6 ab uno mense usque ad annum quintum pro masculo dabuntur quinque sicli, pro femina tres; | 6 απο δε μηνιαιου εως πενταετους εσται η τιμη του αρσενος πεντε διδραχμα αργυριου της δε θηλειας τρια διδραχμα |
7 sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos, femina decem. | 7 εαν δε απο εξηκονταετων και επανω εαν μεν αρσεν η εσται η τιμη πεντεκαιδεκα διδραχμα αργυριου εαν δε θηλεια δεκα διδραχμα |
8 Si pauper fuerit et aestimationem reddere non valebit, sistet eum coram sacerdote, et quantum ille aestimaverit et viderit posse reddere, tantum dabit.
| 8 εαν δε ταπεινος η τη τιμη στησεται εναντιον του ιερεως και τιμησεται αυτον ο ιερευς καθαπερ ισχυει η χειρ του ευξαμενου τιμησεται αυτον ο ιερευς |
9 Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit | 9 εαν δε απο των κτηνων των προσφερομενων απ' αυτων δωρον τω κυριω ος αν δω απο τουτων τω κυριω εσται αγιον |
10 et mutari non poterit, id est nec melius malo nec peius bono. Quod si mutaverit, et ipsum quod mutatum est et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino. | 10 ουκ αλλαξει αυτο καλον πονηρω ουδε πονηρον καλω εαν δε αλλασσων αλλαξη αυτο κτηνος κτηνει εσται αυτο και το αλλαγμα αγια |
11 Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem, | 11 εαν δε παν κτηνος ακαθαρτον αφ' ων ου προσφερεται απ' αυτων δωρον τω κυριω στησει το κτηνος εναντι του ιερεως |
12 qui diiudicans utrum bonum an malum sit, sicut statuet pretium, sic erit. | 12 και τιμησεται αυτο ο ιερευς ανα μεσον καλου και ανα μεσον πονηρου και καθοτι αν τιμησεται ο ιερευς ουτως στησεται |
13 Quod si redimere illud voluerit is qui offert, addet supra aestimationem quintam partem.
| 13 εαν δε λυτρουμενος λυτρωσηται αυτο προσθησει το επιπεμπτον προς την τιμην αυτου |
14 Homo si voverit domum suam et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et iuxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, stabit. | 14 και ανθρωπος ος αν αγιαση την οικιαν αυτου αγιαν τω κυριω και τιμησεται αυτην ο ιερευς ανα μεσον καλης και ανα μεσον πονηρας ως αν τιμησεται αυτην ο ιερευς ουτως σταθησεται |
15 Sin autem ille, qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem aestimationis supra et habebit domum.
| 15 εαν δε ο αγιασας αυτην λυτρωται την οικιαν αυτου προσθησει επ' αυτο το επιπεμπτον του αργυριου της τιμης και εσται αυτω |
16 Quod si agrum possessionis suae voverit et consecraverit Domino, iuxta mensuram sementis aestimabitur pretium: si triginta homer hordei seritur terra, quinquaginta siclis aestimabitur argenti. | 16 εαν δε απο του αγρου της κατασχεσεως αυτου αγιαση ανθρωπος τω κυριω και εσται η τιμη κατα τον σπορον αυτου κορου κριθων πεντηκοντα διδραχμα αργυριου |
17 Si statim ab anno iobelei voverit agrum, quanto valere potest, tanto aestimabitur. | 17 εαν δε απο του ενιαυτου της αφεσεως αγιαση τον αγρον αυτου κατα την τιμην αυτου στησεται |
18 Sin autem post aliquantum temporis, supputabit ei sacerdos pecuniam iuxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad iobeleum, et detrahetur ex pretio. | 18 εαν δε εσχατον μετα την αφεσιν αγιαση τον αγρον αυτου προσλογιειται αυτω ο ιερευς το αργυριον επι τα ετη τα επιλοιπα εως εις τον ενιαυτον της αφεσεως και ανθυφαιρεθησεται απο της συντιμησεως αυτου |
19 Quod si voluerit redimere agrum ille, qui voverat, addet quintam partem aestimatae pecuniae et possidebit eum. | 19 εαν δε λυτρωται τον αγρον ο αγιασας αυτον προσθησει το επιπεμπτον του αργυριου προς την τιμην αυτου και εσται αυτω |
20 Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet vendiderit, ultra redimi non poterit; | 20 εαν δε μη λυτρωται τον αγρον και αποδωται τον αγρον ανθρωπω ετερω ουκετι μη λυτρωσηται αυτον |
21 sed, cum iobelei venerit dies, sanctum erit Domino sicut ager anathematis; sacerdotis erit possessio eius. | 21 αλλ' εσται ο αγρος εξεληλυθυιας της αφεσεως αγιος τω κυριω ωσπερ η γη η αφωρισμενη τω ιερει εσται κατασχεσις |
22 Quod si agrum emptum, qui non est de possessione maiorum, sanctificare voluerit Domino, | 22 εαν δε απο του αγρου ου κεκτηται ος ουκ εστιν απο του αγρου της κατασχεσεως αυτου αγιαση τω κυριω |
23 supputabit ei sacerdos iuxta annorum numerum usque ad iobeleum pretium, quod dabit ille, qui voverat, in ipso die ut sanctum Domino. | 23 λογιειται προς αυτον ο ιερευς το τελος της τιμης εκ του ενιαυτου της αφεσεως και αποδωσει την τιμην εν τη ημερα εκεινη αγιον τω κυριω |
24 In anno autem iobelei revertetur ager ad priorem dominum, qui vendiderat eum et habuerat in sortem possessionis suae.
| 24 και εν τω ενιαυτω της αφεσεως αποδοθησεται ο αγρος τω ανθρωπω παρ' ου κεκτηται αυτον ου ην η κατασχεσις της γης |
25 Omnis aestimatio siclo sanctuarii ponderabitur; siclus viginti gera habet.
| 25 και πασα τιμη εσται σταθμιοις αγιοις εικοσι οβολοι εσται το διδραχμον |
26 Primogenita, quae de animalibus ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere: sive bos sive ovis fuerit, Domini sunt. | 26 και παν πρωτοτοκον ο αν γενηται εν τοις κτηνεσιν σου εσται τω κυριω και ου καθαγιασει ουθεις αυτο εαν τε μοσχον εαν τε προβατον τω κυριω εστιν |
27 Quod si immundum est animal, redimet, qui obtulit, iuxta aestimationem et addet quintam partem pretii; si redimere noluerit, vendetur quanto fuerit.
| 27 εαν δε των τετραποδων των ακαθαρτων αλλαξει κατα την τιμην αυτου και προσθησει το επιπεμπτον προς αυτο και εσται αυτω εαν δε μη λυτρωται πραθησεται κατα το τιμημα αυτου |
28 Omne anathema, quod aliquis vir consecrat Domino de omni possessione sua, sive homo fuerit sive animal sive ager, non veniet nec redimi poterit; quidquid semel fuerit consecratum, sanctum sanctorum erit Domino. | 28 παν δε αναθεμα ο εαν αναθη ανθρωπος τω κυριω απο παντων οσα αυτω εστιν απο ανθρωπου εως κτηνους και απο αγρου κατασχεσεως αυτου ουκ αποδωσεται ουδε λυτρωσεται παν αναθεμα αγιον αγιων εσται τω κυριω |
29 Et omnis homo, qui ut anathema offertur, non redimetur, sed morte morietur.
| 29 και παν ο εαν ανατεθη απο των ανθρωπων ου λυτρωθησεται αλλα θανατω θανατωθησεται |
30 Omnes decimae terrae sive de frugibus sive de pomis arborum Domini sunt, sanctum Domino. | 30 πασα δεκατη της γης απο του σπερματος της γης και του καρπου του ξυλινου τω κυριω εστιν αγιον τω κυριω |
31 Si quis autem voluerit redimere aliquid de decimis suis, addet quintam partem. | 31 εαν δε λυτρωται λυτρω ανθρωπος την δεκατην αυτου το επιπεμπτον προσθησει προς αυτο και εσται αυτω |
32 Omnes decimae boves et oves et caprae, quae sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, erit sanctum Domino. | 32 και πασα δεκατη βοων και προβατων και παν ο εαν ελθη εν τω αριθμω υπο την ραβδον το δεκατον εσται αγιον τω κυριω |
33 Non discernetur inter bonum et malum nec altero commutabitur; si quis mutaverit, et quod mutatum est et pro quo mutatum est, sanctum erit et non redimetur ”.
| 33 ουκ αλλαξεις καλον πονηρω εαν δε αλλασσων αλλαξης αυτο και το αλλαγμα αυτου εσται αγιον ου λυτρωθησεται |
34 Haec sunt praecepta, quae mandavit Dominus Moysi ad filios Israel in monte Sinai.
| 34 αυται εισιν αι εντολαι ας ενετειλατο κυριος τω μωυση προς τους υιους ισραηλ εν τω ορει σινα . |