Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Lamentations 1


font
NEW AMERICAN BIBLELXX
1 How lonely she is now, the once crowded city! Widowed is she who was mistress over nations; The princess among the provinces has been made a toiling slave.1 πως εκαθισεν μονη η πολις η πεπληθυμμενη λαων εγενηθη ως χηρα πεπληθυμμενη εν εθνεσιν αρχουσα εν χωραις εγενηθη εις φορον
2 Bitterly she weeps at night, tears upon her cheeks, With not one to console her of all her dear ones; Her friends have all betrayed her and become her enemies.2 κλαιουσα εκλαυσεν εν νυκτι και τα δακρυα αυτης επι των σιαγονων αυτης και ουχ υπαρχει ο παρακαλων αυτην απο παντων των αγαπωντων αυτην παντες οι φιλουντες αυτην ηθετησαν εν αυτη εγενοντο αυτη εις εχθρους
3 Judah has fled into exile from oppression and cruel slavery; Yet where she lives among the nations she finds no place to rest: All her persecutors come upon her where she is narrowly confined.3 μετωκισθη η ιουδαια απο ταπεινωσεως αυτης και απο πληθους δουλειας αυτης εκαθισεν εν εθνεσιν ουχ ευρεν αναπαυσιν παντες οι καταδιωκοντες αυτην κατελαβον αυτην ανα μεσον των θλιβοντων
4 The roads to Zion mourn for lack of pilgrims going to her feasts; All her gateways are deserted, her priests groan, Her virgins sigh; she is in bitter grief.4 οδοι σιων πενθουσιν παρα το μη ειναι ερχομενους εν εορτη πασαι αι πυλαι αυτης ηφανισμεναι οι ιερεις αυτης αναστεναζουσιν αι παρθενοι αυτης αγομεναι και αυτη πικραινομενη εν εαυτη
5 Her foes are uppermost, her enemies are at ease; The LORD has punished her for her many sins. Her little ones have gone away, captive before the foe.5 εγενοντο οι θλιβοντες αυτην εις κεφαλην και οι εχθροι αυτης ευθηνουσαν οτι κυριος εταπεινωσεν αυτην επι το πληθος των ασεβειων αυτης τα νηπια αυτης επορευθησαν εν αιχμαλωσια κατα προσωπον θλιβοντος
6 Gone from daughter Zion is all her glory: Her princes, like rams that find no pasture, Have gone off without strength before their captors.6 και εξηλθεν εκ θυγατρος σιων πασα η ευπρεπεια αυτης εγενοντο οι αρχοντες αυτης ως κριοι ουχ ευρισκοντες νομην και επορευοντο εν ουκ ισχυι κατα προσωπον διωκοντος
7 Jerusalem is mindful of the days of her wretched homelessness, When her people fell into enemy hands, and she had no one to help her; When her foes gloated over her, laughed at her ruin.7 εμνησθη ιερουσαλημ ημερων ταπεινωσεως αυτης και απωσμων αυτης παντα τα επιθυμηματα αυτης οσα ην εξ ημερων αρχαιων εν τω πεσειν τον λαον αυτης εις χειρας θλιβοντος και ουκ ην ο βοηθων αυτη ιδοντες οι εχθροι αυτης εγελασαν επι μετοικεσια αυτης
8 Through the sin of which she is guilty, Jerusalem is defiled; All who esteemed her think her vile now that they see her nakedness; She herself groans and turns away.8 αμαρτιαν ημαρτεν ιερουσαλημ δια τουτο εις σαλον εγενετο παντες οι δοξαζοντες αυτην εταπεινωσαν αυτην ειδον γαρ την ασχημοσυνην αυτης και γε αυτη στεναζουσα και απεστραφη οπισω
9 Her filth is on her skirt; she gave no thought how she would end. Astounding is her downfall, with no one to console her. Look, O LORD, upon her misery, for the enemy has triumphed!9 ακαθαρσια αυτης προς ποδων αυτης ουκ εμνησθη εσχατα αυτης και κατεβιβασεν υπερογκα ουκ εστιν ο παρακαλων αυτην ιδε κυριε την ταπεινωσιν μου οτι εμεγαλυνθη εχθρος
10 The foe stretched out his hand to all her treasures; She has seen those nations enter her sanctuary Whom you forbade to come into your assembly.10 χειρα αυτου εξεπετασεν θλιβων επι παντα τα επιθυμηματα αυτης ειδεν γαρ εθνη εισελθοντα εις το αγιασμα αυτης α ενετειλω μη εισελθειν αυτα εις εκκλησιαν σου
11 All her people groan, searching for bread; They give their treasures for food, to retain the breath of life. "Look O LORD, and see how worthless I have become!11 πας ο λαος αυτης καταστεναζοντες ζητουντες αρτον εδωκαν τα επιθυμηματα αυτης εν βρωσει του επιστρεψαι ψυχην ιδε κυριε και επιβλεψον οτι εγενηθην ητιμωμενη
12 "Come, all you who pass by the way, look and see Whether there is any suffering like my suffering, which has been dealt me When the LORD afflicted me on the day of his blazing wrath.12 ου προς υμας παντες οι παραπορευομενοι οδον επιστρεψατε και ιδετε ει εστιν αλγος κατα το αλγος μου ο εγενηθη φθεγξαμενος εν εμοι εταπεινωσεν με κυριος εν ημερα οργης θυμου αυτου
13 "From on high he sent fire down into my very frame; He spread a net for my feet, and overthrew me. He left me desolate, in pain all the day.13 εξ υψους αυτου απεστειλεν πυρ εν τοις οστεοις μου κατηγαγεν αυτο διεπετασεν δικτυον τοις ποσιν μου απεστρεψεν με εις τα οπισω εδωκεν με ηφανισμενην ολην την ημεραν οδυνωμενην
14 "He has kept watch over my sins; by his hand they have been plaited: They have settled about my neck, he has brought my strength to its knees; The Lord has delivered me into their grip, I am unable to rise.14 εγρηγορηθη επι τα ασεβηματα μου εν χερσιν μου συνεπλακησαν ανεβησαν επι τον τραχηλον μου ησθενησεν η ισχυς μου οτι εδωκεν κυριος εν χερσιν μου οδυνας ου δυνησομαι στηναι
15 "All the mighty ones in my midst the Lord has cast away; He summoned an army against me to crush my young men; The LORD has trodden in the wine press virgin daughter Judah.15 εξηρεν παντας τους ισχυρους μου ο κυριος εκ μεσου μου εκαλεσεν επ' εμε καιρον του συντριψαι εκλεκτους μου ληνον επατησεν κυριος παρθενω θυγατρι ιουδα επι τουτοις εγω κλαιω
16 "At this I weep, my eyes run with tears: Far from me are all who could console me, any who might revive me; My sons were reduced to silence when the enemy prevailed."16 ο οφθαλμος μου κατηγαγεν υδωρ οτι εμακρυνθη απ' εμου ο παρακαλων με ο επιστρεφων ψυχην μου εγενοντο οι υιοι μου ηφανισμενοι οτι εκραταιωθη ο εχθρος
17 Zion stretched out her hands, but there was no one to console her; The LORD gave orders against Jacob for his neighbors to be his foes; Jerusalem has become in their midst a thing unclean.17 διεπετασεν σιων χειρας αυτης ουκ εστιν ο παρακαλων αυτην ενετειλατο κυριος τω ιακωβ κυκλω αυτου οι θλιβοντες αυτον εγενηθη ιερουσαλημ εις αποκαθημενην ανα μεσον αυτων
18 "The LORD is just; I had defied his command. Listen, all you peoples, and behold my suffering: My maidens and my youths have gone into captivity.18 δικαιος εστιν κυριος οτι το στομα αυτου παρεπικρανα ακουσατε δη παντες οι λαοι και ιδετε το αλγος μου παρθενοι μου και νεανισκοι μου επορευθησαν εν αιχμαλωσια
19 "I cried out to my lovers, but they failed me. My priests and my elders perished in the city; Where they sought food for themselves, they found it not.19 εκαλεσα τους εραστας μου αυτοι δε παρελογισαντο με οι ιερεις μου και οι πρεσβυτεροι μου εν τη πολει εξελιπον οτι εζητησαν βρωσιν αυτοις ινα επιστρεψωσιν ψυχας αυτων και ουχ ευρον
20 "Look, O LORD, upon my distress: all within me is in ferment, My heart recoils within me from my monstrous rebellion. In the streets the sword bereaves, at home death stalks.20 ιδε κυριε οτι θλιβομαι η κοιλια μου εταραχθη και η καρδια μου εστραφη εν εμοι οτι παραπικραινουσα παρεπικρανα εξωθεν ητεκνωσεν με μαχαιρα ωσπερ θανατος εν οικω
21 "Give heed to my groaning; there is no one to console me. All my enemies rejoice at my misfortune: it is you who have wrought it. Bring on the day you have proclaimed, that they may be even as I.21 ακουσατε δη οτι στεναζω εγω ουκ εστιν ο παρακαλων με παντες οι εχθροι μου ηκουσαν τα κακα μου και εχαρησαν οτι συ εποιησας επηγαγες ημεραν εκαλεσας καιρον και εγενοντο ομοιοι εμοι
22 "Let all their evil come before you; deal with them As you have dealt with me for all my sins; My groans are many, and I am sick at heart."22 εισελθοι πασα η κακια αυτων κατα προσωπον σου και επιφυλλισον αυτοις ον τροπον εποιησαν επιφυλλιδα περι παντων των αμαρτηματων μου οτι πολλοι οι στεναγμοι μου και η καρδια μου λυπειται