Esther 9

NEW AMERICAN BIBLE	GREEK BIBLE
1 When the day arrived on which the order decreed by the king was to be carried out, the thirteenth day of the twelfth month, Adar, on which the enemies of the Jews had expected to become masters of them, the situation was reversed: the Jews became masters of their enemies.	1 Εν δε τω δωδεκατω μηνι, ουτος ειναι ο μην Αδαρ, τη δεκατη τριτη ημερα του αυτου, οτε το προσταγμα του βασιλεως και η διαταγη αυτου ητο πλησιον να εκτελεσθη, εν τη ημερα καθ' ην οι εχθροι των Ιουδαιων ηλπιζον να κατακρατησωσιν αυτων, αν και ετραπη εις το εναντιον, διοτι οι Ιουδαιοι κατεκρατησαν των μισουντων αυτους,
2 The Jews mustered in their cities throughout the provinces of King Ahasuerus to attack those who sought to do them harm, and no one could withstand them, but all peoples were seized with a fear of them.	2 συνηχθησαν οι Ιουδαιοι εν ταις πολεσιν αυτων κατα πασας τας επαρχιας του βασιλεως Ασσουηρου, δια να επιβαλωσι χειρα επι τους ζητουντας το κακον αυτων? και ουδεις ηδυνηθη να αντισταθη εις αυτους, διοτι ο φοβος αυτων επεπεσεν επι παντας τους λαους.
3 Moreover, all the officials of the provinces, the satraps, governors, and royal procurators supported the Jews from fear of Mordecai;	3 Και παντες οι αρχοντες των επαρχιων και οι σατραπαι και οι διοικηται και οι οικονομοι του βασιλεως εβοηθουν τους Ιουδαιους? διοτι ο φοβος του Μαροδοχαιου επεπεσεν επ' αυτους?
4 for Mordecai was powerful in the royal palace, and the report was spreading through all the provinces that he was continually growing in power.	4 επειδη ο Μαροδοχαιος ητο μεγας εν τω οικω του βασιλεως και η φημη αυτου διεδοθη εις πασας τας επαρχιας? διοτι ο ανθρωπος ο Μαροδοχαιος προεβαινε μεγαλυνομενος.
5 The Jews struck down all their enemies with the sword, killing and destroying them; they did to their enemies as they pleased.	5 Και επαταξαν οι Ιουδαιοι παντας τους εχθρους αυτων με παταγμα ρομφαιας και σφαγην και ολεθρον, και εκαμον εις τους μισουντας αυτους οπως ηθελον.
6 In the stronghold of Susa, the Jews killed and destroyed five hundred men.	6 Και εν Σουσοις τη βασιλευουση εφονευσαν οι Ιουδαιοι και απωλεσαν πεντακοσιους ανδρας.
7 They also killed Parshandatha, Dalphon, Aspatha,	7 Και τον Φαρσανδαθα και τον Δαλφων και τον Ασπαθα
8 Porathai, Adalia, Aridatha, 9 Parmashta, Arisai, Aridai, and Vaizatha,	8 και τον Ποραθα και τον Αδαλια και τον Αριδαθα
	9 και τον Φαρμαστα και τον Αρισαι και τον Αριδαι και τον Βαιεζαθα,
10 the ten sons of Haman, son of Hammedatha, the foe of the Jews. However, they did not engage in plundering.	10 τους δεκα υιους του Αμαν υιου του Αμμεδαθα, του εχθρου των Ιουδαιων, εφονευσαν? επι λαφυρα ομως δεν εβαλον την χειρα αυτων.
11 On the same day, when the number of those killed in the stronghold of Susa was reported to the king,	11 Εν τη ημερα εκεινη ο αριθμος των φονευθεντων εν Σουσοις τη βασιλευουση εφερθη ενωπιον του βασιλεως.
12 he said to Queen Esther: "In the stronghold of Susa the Jews have killed and destroyed five hundred men, as well as the ten sons of Haman. What must they have done in the other royal provinces! You shall again be granted whatever you ask, and whatever you request shall be honored."	12 Και ειπεν ο βασιλευς προς Εσθηρ την βασιλισσαν, Εν Σουσοις τη βασιλευουση εφονευσαν οι Ιουδαιοι και απωλεσαν πεντακοσιους ανδρας και τους δεκα υιους του Αμαν? εν ταις λοιπαις επαρχιαις του βασιλεως τι εκαμον; τωρα τι το ζητημα σου; και θελει δοθη εις σε? και τις ετι η αιτησις σου; και θελει γεινει.
13 So Esther said, "If it pleases your majesty, let the Jews in Susa be permitted again tomorrow to act according to today's decree, and let the ten sons of Haman be hanged on gibbets."	13 Και ειπεν η Εσθηρ, Εαν ηναι αρεστον εις τον βασιλεα, ας δοθη εις τους Ιουδαιους τους εν Σουσοις, να καμωσι και αυριον κατα την διαταγην της ημερας ταυτης? και τους δεκα υιους του Αμαν να κρεμασωσιν επι ξυλων.
14 The king then gave an order to this effect, and the decree was published in Susa. So the ten sons of Haman were hanged,	14 Και προσεταξεν ο βασιλευς να γεινη ουτω? και εξεδοθη διαταγη εν Σουσοις? και εκρεμασαν τους δεκα υιους του Αμαν.
15 and the Jews in Susa mustered again on the fourteenth of the month of Adar and killed three hundred men in Susa. However, they did not engage in plundering.	15 Και συνηχθησαν οι Ιουδαιοι οι εν Σουσοις και την δεκατην τεταρτην του μηνος Αδαρ και εφονευσαν τριακοσιους ανδρας εν Σουσοις? επι λαφυρα ομως δεν εβαλον την χειρα αυτων.
16 The other Jews, who dwelt in the royal provinces, also mustered and defended themselves, and obtained rest from their enemies. They killed seventy-five thousand of their foes, without engaging in plunder,	16 Οι δε αλλοι Ιουδαιοι, οι εν ταις επαρχιαις του βασιλεως, συνηχθησαν και εσταθησαν υπερ της ζωης αυτων, και ελαβον αναπαυσιν απο των εχθρων αυτων και εφονευσαν εκ των μισουντων αυτους εβδομηκοντα πεντε χιλιαδας? επι τα λαφυρα ομως δεν εβαλον την χειρα αυτων?
17 on the thirteenth day of the month of Adar. On the fourteenth of the month they rested, and made it a day of feasting and rejoicing.	17 την δεκατην τριτην ημεραν του μηνος Αδαρ? και την δεκατην τεταρτην ημεραν του αυτου ανεπαυθησαν και εκαμον ταυτην ημεραν συμποσιου και ευφροσυνης.
18 (The Jews in Susa, however, mustered on the thirteenth and fourteenth of the month. But on the fifteenth they rested, and made it a day of feasting and rejoicing.)	18 Οι δε Ιουδαιοι οι εν Σουσοις συνηχθησαν την δεκατην τριτην αυτου και την δεκατην τεταρτην αυτου? την δε δεκατην πεμπτην του αυτου ανεπαυθησαν και εκαμον ταυτην ημεραν συμποσιου και ευφροσυνης.
19 That is why the rural Jews, who dwell in villages, celebrate the fourteenth of the month of Adar as a day of rejoicing and feasting, a holiday on which they send gifts of food to one another.	19 Δια τουτο οι Ιουδαιοι οι χωρικοι οι κατοικουντες εν ταις ατειχιστοις πολεσιν εκαμνον την δεκατην τεταρτην ημεραν του μηνος Αδαρ ημεραν ευφροσυνης και συμποσιου και ημεραν αγαθην, και απεστελλον μεριδας προς αλληλους.
20 Mordecai recorded these events and sent letters to all the Jews, both near and far, in all the provinces of King Ahasuerus.	20 Και εγραψεν ο Μαροδοχαιος τα πραγματα ταυτα και απεστειλεν επιστολας προς παντας τους Ιουδαιους τους εν πασαις ταις επαρχιαις τον βασιλεως Ασσουηρου, τους πλησιον και τους μακραν,
21 He ordered them to celebrate every year both the fourteenth and the fifteenth of the month of Adar	21 προσδιοριζων εις αυτους να φυλαττωσι την δεκατην τεταρτην ημεραν του μηνος Αδαρ και την δεκατην πεμπτην του αυτου καθ' εκαστον ετος,
22 as the days on which the Jews obtained rest from their enemies and as the month which was turned for them from sorrow into joy, from mourning into festivity. They were to observe these days with feasting and gladness, sending food to one another and gifts to the poor.	22 ως τας ημερας καθ' ας οι Ιουδαιοι ανεπαυθησαν απο των εχθρων αυτων, και τον μηνα καθ' ον η λυπη αυτων ετραπη εις αυτους εις χαραν και το πενθος εις ημεραν αγαθην? ωστε να καμνωσιν αυτας ημερας συμποσιου και ευφροσυνης και να αποστελλωσι μεριδας προς αλληλους και δωρα προς τους πτωχους.
23 The Jews took upon themselves for the future this observance which they instituted at the written direction of Mordecai.	23 Και εδεχθησαν οι Ιουδαιοι εκεινο το οποιον ηρχισαν να καμνωσι και εκεινο το οποιον εγραψεν ο Μαροδοχαιος προς αυτους?
24 Haman, son of Hammedatha the Agagite, the foe of all the Jews, had planned to destroy them and had cast the pur, or lot, for the time of their defeat and destruction.	24 διοτι ο Αμαν ο υιος του Αμμεδαθα, ο Αγαγιτης, ο εχθρος παντων των Ιουδαιων, εσκευωρησε κατα των Ιουδαιων να απολεση αυτους, και ερριψε Φουρ, ηγουν κληρον, δια να αναλωση αυτους και να αφανιση αυτους?
25 Yet, when Esther entered the royal presence, the king ordered in writing that the wicked plan Haman had devised against the Jews should instead be turned against Haman and that he and his sons should be hanged on gibbets.	25 Οτε ομως ηλθεν αυτη η Εσθηρ ενωπιον του βασιλεως, προσεταξε δι' επιστολων να τραπη κατα της κεφαλης αυτου η κακη αυτου σκευωρια, την οποιαν εσκευωρησε κατα των Ιουδαιων, και εκρεμασαν επι του ξυλου αυτον και τους υιους αυτου.
26 And so these days have been named Purim after the word pur. Thus, because of all that was contained in this letter, and because of what they had witnessed and experienced in this affair,	26 Δια τουτο ωνομασαν τας ημερας ταυτας Φουρειμ εκ του ονοματος Φουρ. Οθεν δια παντας τους λογους της επιστολης ταυτης, και δι' εκεινο το οποιον ειδον περι του πραγματος τουτου και το οποιον συνεβη εις αυτους,
27 the Jews established and took upon themselves, their descendants, and all who should join them, the inviolable obligation of celebrating these two days every year in the manner prescribed by this letter, and at the time appointed.	27 διεταξαν οι Ιουδαιοι, και εδεχθησαν εφ' εαυτους και επι το σπερμα αυτων και επι παντας τους προστιθεμενους εις αυτους, να μη λειψωσι ποτε απο του να φυλαττωσι τας δυο ταυτας ημερας, κατα το γεγραμμενον περι αυτων και κατα τον καιρον αυτων εκαστου ετους?
28 These days were to be commemorated and kept in every generation, by every clan, in every province, and in every city. These days of Purim were never to fall into disuse among the Jews, nor into oblivion among their descendants.	28 και αι ημεραι αυται να μνημονευωνται και να φυλαττωνται εν παση γενεα, εκαστη συγγενεια, εκαστη επαρχια, και εκαστη πολει και αι ημεραι αυται Φουρειμ να μη εκλειψωσιν εκ μεσου των Ιουδαιων, και να μη παυση το μνημοσυνον αυτων απο του σπερματος αυτων.
29 Queen Esther, daughter of Abihail and of Mordecai the Jew, wrote to confirm with full authority this second letter about Purim,	29 Τοτε η Εσθηρ η βασιλισσα, η θυγατηρ του Αβιχαιλ, και ο Μαροδοχαιος ο Ιουδαιος, εγραψαν εκ δευτερου μεθ' ολου του κυρους, δια να στερεωσωσι ταυτα τα περι Φουρειμ γεγραμμενα.
30 when Mordecai sent documents concerning peace and security to all the Jews in the hundred and twenty-seven provinces of Ahasuerus' kingdom.	30 Και επεμψεν επιστολας προς παντας τους Ιουδαιους, εις τας εκατον εικοσιεπτα επαρχιας του βασιλειου του Ασσουηρου, με λογους ειρηνης και αληθειας,
31 Thus were established, for their appointed time, these days of Purim which Mordecai the Jew and Queen Esther had designated for the Jews, just as they had previously enjoined upon themselves and upon their race the duty of fasting and supplication.	31 δια να στερεωση τας ημερας ταυτας Φουρειμ εν τοις καιροις αυτων, καθως προσδιωρισαν εις αυτους ο Μαροδοχαιος ο Ιουδαιος και Εσθηρ η βασιλισσα, και καθως διωρισαν, εφ' εαυτους και επι το σπερμα αυτων, την υποθεσιν των νηστειων και της κραυγης αυτων.
32 The command of Esther confirmed these prescriptions for Purim and was recorded in the book.	32 Και δια διαταγης της Εσθηρ εκυρωθη η υποθεσις αυτη των Φουρειμ, και εγραφη εν βιβλιω.