ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 14

LXX	VULGATA
1 σοφαι γυναικες ωκοδομησαν οικους η δε αφρων κατεσκαψεν ταις χερσιν αυτης	1 Sapiens mulier ædificat domum suam ; insipiens exstructam quoque manibus destruet.
2 ο πορευομενος ορθως φοβειται τον κυριον ο δε σκολιαζων ταις οδοις αυτου ατιμασθησεται	2 Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo qui infami graditur via.
3 εκ στοματος αφρονων βακτηρια υβρεως χειλη δε σοφων φυλασσει αυτους	3 In ore stulti virga superbiæ ; labia autem sapientium custodiunt eos.
4 ου μη εισιν βοες φατναι καθαραι ου δε πολλα γενηματα φανερα βοος ισχυς	4 Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est ; ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
5 μαρτυς πιστος ου ψευδεται εκκαιει δε ψευδη μαρτυς αδικος	5 Testis fidelis non mentitur ; profert autem mendacium dolosus testis.
6 ζητησεις σοφιαν παρα κακοις και ουχ ευρησεις αισθησις δε παρα φρονιμοις ευχερης	6 Quærit derisor sapientiam, et non invenit ; doctrina prudentium facilis.
7 παντα εναντια ανδρι αφρονι οπλα δε αισθησεως χειλη σοφα	7 Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiæ.
8 σοφια πανουργων επιγνωσεται τας οδους αυτων ανοια δε αφρονων εν πλανη	8 Sapientia callidi est intelligere viam suam, et imprudentia stultorum errans.
9 οικιαι παρανομων οφειλησουσιν καθαρισμον οικιαι δε δικαιων δεκται	9 Stultus illudet peccatum, et inter justos morabitur gratia.
10 καρδια ανδρος αισθητικη λυπηρα ψυχη αυτου οταν δε ευφραινηται ουκ επιμειγνυται υβρει	10 Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio ejus non miscebitur extraneus.
11 οικιαι ασεβων αφανισθησονται σκηναι δε κατορθουντων στησονται	11 Domus impiorum delebitur : tabernacula vero justorum germinabunt.
12 εστιν οδος η δοκει ορθη ειναι παρα ανθρωποις τα δε τελευταια αυτης ερχεται εις πυθμενα αδου	12 Est via quæ videtur homini justa, novissima autem ejus deducunt ad mortem.
13 εν ευφροσυναις ου προσμειγνυται λυπη τελευταια δε χαρα εις πενθος ερχεται	13 Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
14 των εαυτου οδων πλησθησεται θρασυκαρδιος απο δε των διανοηματων αυτου ανηρ αγαθος	14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
15 ακακος πιστευει παντι λογω πανουργος δε ερχεται εις μετανοιαν	15 Innocens credit omni verbo ; astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni ; servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via ejus.
16 σοφος φοβηθεις εξεκλινεν απο κακου ο δε αφρων εαυτω πεποιθως μειγνυται ανομω	16 Sapiens timet, et declinat a malo ; stultus transilit, et confidit.
17 οξυθυμος πρασσει μετα αβουλιας ανηρ δε φρονιμος πολλα υποφερει	17 Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est.
18 μεριουνται αφρονες κακιαν οι δε πανουργοι κρατησουσιν αισθησεως	18 Possidebunt parvuli stultitiam, et exspectabunt astuti scientiam.
19 ολισθησουσιν κακοι εναντι αγαθων και ασεβεις θεραπευσουσιν θυρας δικαιων	19 Jacebunt mali ante bonos, et impii ante portas justorum.
20 φιλοι μισησουσιν φιλους πτωχους φιλοι δε πλουσιων πολλοι	20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit : amici vero divitum multi.
21 ο ατιμαζων πενητας αμαρτανει ελεων δε πτωχους μακαριστος	21 Qui despicit proximum suum peccat ; qui autem miseretur pauperis beatus erit. Qui credit in Domino misericordiam diligit.
22 πλανωμενοι τεκταινουσι κακα ελεον δε και αληθειαν τεκταινουσιν αγαθοι ουκ επιστανται ελεον και πιστιν τεκτονες κακων ελεημοσυναι δε και πιστεις παρα τεκτοσιν αγαθοις	22 Errant qui operantur malum ; misericordia et veritas præparant bona.
23 εν παντι μεριμνωντι ενεστιν περισσον ο δε ηδυς και αναλγητος εν ενδεια εσται	23 In omni opere erit abundantia ; ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
24 στεφανος σοφων πανουργος η δε διατριβη αφρονων κακη	24 Corona sapientium divitiæ eorum ; fatuitas stultorum imprudentia.
25 ρυσεται εκ κακων ψυχην μαρτυς πιστος εκκαιει δε ψευδη δολιος	25 Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.
26 εν φοβω κυριου ελπις ισχυος τοις δε τεκνοις αυτου καταλειπει ερεισμα	26 In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis ejus erit spes.
27 προσταγμα κυριου πηγη ζωης ποιει δε εκκλινειν εκ παγιδος θανατου	27 Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis.
28 εν πολλω εθνει δοξα βασιλεως εν δε εκλειψει λαου συντριβη δυναστου	28 In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ignominia principis.
29 μακροθυμος ανηρ πολυς εν φρονησει ο δε ολιγοψυχος ισχυρως αφρων	29 Qui patiens est multa gubernatur prudentia ; qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.
30 πραυθυμος ανηρ καρδιας ιατρος σης δε οστεων καρδια αισθητικη	30 Vita carnium sanitas cordis ; putredo ossium invidia.
31 ο συκοφαντων πενητα παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε τιμων αυτον ελεα πτωχον	31 Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus ; honorat autem eum qui miseretur pauperis.
32 εν κακια αυτου απωσθησεται ασεβης ο δε πεποιθως τη εαυτου οσιοτητι δικαιος	32 In malitia sua expelletur impius : sperat autem justus in morte sua.
33 εν καρδια αγαθη ανδρος σοφια εν δε καρδια αφρονων ου διαγινωσκεται	33 In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.
34 δικαιοσυνη υψοι εθνος ελασσονουσι δε φυλας αμαρτιαι	34 Justitia elevat gentem ; miseros autem facit populos peccatum.
35 δεκτος βασιλει υπηρετης νοημων τη δε εαυτου ευστροφια αφαιρειται ατιμιαν	35 Acceptus est regi minister intelligens ; iracundiam ejus inutilis sustinebit.