Psalms 103

KING JAMES BIBLE	LXX
1 Bless the LORD, O my soul: and all that is within me, bless his holy name.	1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω
2 Bless the LORD, O my soul, and forget not all his benefits:	2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν
3 Who forgiveth all thine iniquities; who healeth all thy diseases;	3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων
4 Who redeemeth thy life from destruction; who crowneth thee with lovingkindness and tender mercies;	4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον
5 Who satisfieth thy mouth with good things; so that thy youth is renewed like the eagle's.	5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος
6 The LORD executeth righteousness and judgment for all that are oppressed.	6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα
7 He made known his ways unto Moses, his acts unto the children of Israel.	7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν
8 The LORD is merciful and gracious, slow to anger, and plenteous in mercy.	8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις
9 He will not always chide: neither will he keep his anger for ever.	9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην
10 He hath not dealt with us after our sins; nor rewarded us according to our iniquities.	10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα
11 For as the heaven is high above the earth, so great is his mercy toward them that fear him.	11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων
12 As far as the east is from the west, so far hath he removed our transgressions from us.	12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην
13 Like as a father pitieth his children, so the LORD pitieth them that fear him.	13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη
14 For he knoweth our frame; he remembereth that we are dust.	14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης
15 As for man, his days are as grass: as a flower of the field, so he flourisheth.	15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει
16 For the wind passeth over it, and it is gone; and the place thereof shall know it no more.	16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν
17 But the mercy of the LORD is from everlasting to everlasting upon them that fear him, and his righteousness unto children's children;	17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων
18 To such as keep his covenant, and to those that remember his commandments to do them.	18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις
19 The LORD hath prepared his throne in the heavens; and his kingdom ruleth over all.	19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου
20 Bless the LORD, ye his angels, that excel in strength, that do his commandments, hearkening unto the voice of his word.	20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου
21 Bless ye the LORD, all ye his hosts; ye ministers of his, that do his pleasure.	21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις
22 Bless the LORD, all his works in all places of his dominion: bless the LORD, O my soul.	22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται
	23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας
	24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου
	25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων
	26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω
	27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον
	28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος
	29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν
	30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης
	31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου
	32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται
	33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω
	34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω
	35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον