1 La Sagesse bâtit sa maison, de sa main, la Folie la renverse.
| 1 σοφαι γυναικες ωκοδομησαν οικους η δε αφρων κατεσκαψεν ταις χερσιν αυτης |
2 Qui marche dans sa droiture craint Yahvé, qui dévie de ses chemins le méprise.
| 2 ο πορευομενος ορθως φοβειται τον κυριον ο δε σκολιαζων ταις οδοις αυτου ατιμασθησεται |
3 Dans la bouche du fou il y a un surgeon d'orgueil, les lèvres des sages les gardent.
| 3 εκ στοματος αφρονων βακτηρια υβρεως χειλη δε σοφων φυλασσει αυτους |
4 Point de boeufs, mangeoire vide; taureau vigoureux, revenus abondants.
| 4 ου μη εισιν βοες φατναι καθαραι ου δε πολλα γενηματα φανερα βοος ισχυς |
5 Le témoin véridique ne ment pas, mais le faux témoin exhale le mensonge.
| 5 μαρτυς πιστος ου ψευδεται εκκαιει δε ψευδη μαρτυς αδικος |
6 Le railleur poursuit la sagesse, mais en vain, à l'homme intelligent le savoir est chose aisée.
| 6 ζητησεις σοφιαν παρα κακοις και ουχ ευρησεις αισθησις δε παρα φρονιμοις ευχερης |
7 Ecarte-toi du sot, tu ignorerais les lèvres savantes.
| 7 παντα εναντια ανδρι αφρονι οπλα δε αισθησεως χειλη σοφα |
8 Pour l'homme avisé, la sagesse est de surveiller sa conduite, mais la folie des sots n'est quetromperie.
| 8 σοφια πανουργων επιγνωσεται τας οδους αυτων ανοια δε αφρονων εν πλανη |
9 Les fous raillent le sacrifice pour le péché, mais parmi les hommes droits se trouve la faveur.
| 9 οικιαι παρανομων οφειλησουσιν καθαρισμον οικιαι δε δικαιων δεκται |
10 Le coeur connaît son propre chagrin et nul étranger ne partage sa joie.
| 10 καρδια ανδρος αισθητικη λυπηρα ψυχη αυτου οταν δε ευφραινηται ουκ επιμειγνυται υβρει |
11 La maison des méchants sera détruite, la tente des hommes droits prospérera.
| 11 οικιαι ασεβων αφανισθησονται σκηναι δε κατορθουντων στησονται |
12 Tel chemin paraît droit à quelqu'un, mais en fin de compte c'est le chemin de la mort.
| 12 εστιν οδος η δοκει ορθη ειναι παρα ανθρωποις τα δε τελευταια αυτης ερχεται εις πυθμενα αδου |
13 Dans le rire même, le coeur trouve la peine, et la joie s'achève en chagrin.
| 13 εν ευφροσυναις ου προσμειγνυται λυπη τελευταια δε χαρα εις πενθος ερχεται |
14 Le coeur dévoyé se rassasie de ses démarches, et l'homme de bien de ses oeuvres.
| 14 των εαυτου οδων πλησθησεται θρασυκαρδιος απο δε των διανοηματων αυτου ανηρ αγαθος |
15 Le niais croit tout ce qu'on dit, l'homme avisé surveille ses pas.
| 15 ακακος πιστευει παντι λογω πανουργος δε ερχεται εις μετανοιαν |
16 Le sage craint le mal et se détourne, le sot est insolent et sûr de lui.
| 16 σοφος φοβηθεις εξεκλινεν απο κακου ο δε αφρων εαυτω πεποιθως μειγνυται ανομω |
17 L'homme prompt à la colère fait des sottises, l'homme malintentionné est odieux.
| 17 οξυθυμος πρασσει μετα αβουλιας ανηρ δε φρονιμος πολλα υποφερει |
18 La part des niais, c'est la folie, les gens avisés se font du savoir une couronne.
| 18 μεριουνται αφρονες κακιαν οι δε πανουργοι κρατησουσιν αισθησεως |
19 Devant les bons, les méchants se prosternent, et aux portes des justes, les impies.
| 19 ολισθησουσιν κακοι εναντι αγαθων και ασεβεις θεραπευσουσιν θυρας δικαιων |
20 Même à son voisin, le pauvre est odieux, mais nombreux sont ceux qui aiment le riche.
| 20 φιλοι μισησουσιν φιλους πτωχους φιλοι δε πλουσιων πολλοι |
21 Il pèche, celui qui méprise son prochain; heureux qui a pitié des pauvres.
| 21 ο ατιμαζων πενητας αμαρτανει ελεων δε πτωχους μακαριστος |
22 N'est-ce pas s'égarer que machiner le mal? Miséricorde et fidélité pour qui s'applique au bien.
| 22 πλανωμενοι τεκταινουσι κακα ελεον δε και αληθειαν τεκταινουσιν αγαθοι ουκ επιστανται ελεον και πιστιν τεκτονες κακων ελεημοσυναι δε και πιστεις παρα τεκτοσιν αγαθοις |
23 Tout labeur donne du profit, le bavardage ne produit que disette.
| 23 εν παντι μεριμνωντι ενεστιν περισσον ο δε ηδυς και αναλγητος εν ενδεια εσται |
24 Couronne des sages: leur richesse; la folie des sots est folie.
| 24 στεφανος σοφων πανουργος η δε διατριβη αφρονων κακη |
25 Un témoin véridique sauve des vies, qui profère des mensonges est un imposteur.
| 25 ρυσεται εκ κακων ψυχην μαρτυς πιστος εκκαιει δε ψευδη δολιος |
26 Dans la crainte de Yahvé, puissante sécurité; pour ses enfants il est un refuge.
| 26 εν φοβω κυριου ελπις ισχυος τοις δε τεκνοις αυτου καταλειπει ερεισμα |
27 La crainte de Yahvé est source de vie pour éviter les pièges de la mort.
| 27 προσταγμα κυριου πηγη ζωης ποιει δε εκκλινειν εκ παγιδος θανατου |
28 Peuple nombreux, gloire du roi; baisse de population, ruine du prince.
| 28 εν πολλω εθνει δοξα βασιλεως εν δε εκλειψει λαου συντριβη δυναστου |
29 L'homme lent à la colère est plein d'intelligence, qui a l'humeur prompte exalte la folie.
| 29 μακροθυμος ανηρ πολυς εν φρονησει ο δε ολιγοψυχος ισχυρως αφρων |
30 Vie du corps: un coeur paisible; mais l'envie est carie des os.
| 30 πραυθυμος ανηρ καρδιας ιατρος σης δε οστεων καρδια αισθητικη |
31 Opprimer le faible, c'est outrager son Créateur; c'est l'honorer que d'être bon pour lesmalheureux.
| 31 ο συκοφαντων πενητα παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε τιμων αυτον ελεα πτωχον |
32 Par sa propre malice le méchant est terrassé, le juste trouve un refuge dans son intégrité.
| 32 εν κακια αυτου απωσθησεται ασεβης ο δε πεποιθως τη εαυτου οσιοτητι δικαιος |
33 En un coeur intelligent demeure la sagesse; on ne la reconnaît pas au coeur des sots.
| 33 εν καρδια αγαθη ανδρος σοφια εν δε καρδια αφρονων ου διαγινωσκεται |
34 La justice grandit une nation, le péché est la honte des peuples.
| 34 δικαιοσυνη υψοι εθνος ελασσονουσι δε φυλας αμαρτιαι |
35 La faveur du roi va au serviteur intelligent et sa colère à celui qui fait honte.
| 35 δεκτος βασιλει υπηρετης νοημων τη δε εαυτου ευστροφια αφαιρειται ατιμιαν |
ITALIANO
ENGLISH
ESPANOL
FRANCAIS
LATINO
PORTUGUES
DEUTSCH
MAGYAR
Ελληνική
לשון עברית
عَرَبيْ