1 Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας? επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων. | 1 Lembrai-vos, Senhor, do que nos aconteceu. Olhai, considerai nossa humilhação. |
2 Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους. | 2 Nossa herança passou a mãos estranhas, e nossas casas foram entregues a desconhecidos. |
3 Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι. | 3 Órfãos, fomos privados de nossos pais, e nossas mães são como viúvas. |
4 Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων? τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας. | 4 Somente a preço de dinheiro nos é dado beber; a nossa lenha, devemos pagá-la. |
5 Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος? εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν. | 5 Carregando o jugo ao pescoço, somo perseguidos, extenuamo-nos, não há trégua para nós! |
6 Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον. | 6 Estendemos a mão ao Egito e à Assíria para obtermos o pão para comer. |
7 Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι? και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων. | 7 Pecaram nossos pais, e já não existem, e sobre nós caíram os castigos de suas iniqüidades. |
8 Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ' ημας? δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων. | 8 Um povo de escravos domina sobre nós. Ninguém nos arrebata de suas mãos. |
9 Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ' εμπροσθεν της ρομφαιας της ερημου. | 9 Se comemos o pão, é com perigo de nossa vida, por causa da espada que ataca no deserto. |
10 Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης. | 10 Nossa pele esbraseou-se como ao forno, sob os ardores da fome. |
11 Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα. | 11 Foram violadas as mulheres de Sião e as jovens nas cidades de Judá; |
12 Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων? τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν. | 12 chefes foram executados pelas mãos {dos inimigos} que nenhum respeito tiveram pelos anciãos. |
13 Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα. | 13 Jovens tiveram que girar a mó, e adolescentes vergaram sob o peso dos fardos de lenha. |
14 Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων. | 14 Não se assentam mais às portas os anciãos, deixaram os jovens de dedilhar as cordas da lira. |
15 Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος. | 15 Fugiu-nos a alegria dos corações; nossas danças se converteram em luto. |
16 Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν? ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν. | 16 Caiu-nos da cabeça a coroa; desgraçados de nós, porque pecamos. |
17 Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων. | 17 Amargurou-se-nos o coração, e nossos olhos toldaram-se {de lágrimas}, |
18 Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω. | 18 porque o monte Sião foi assolado, e nele andam à solta os chacais. |
19 Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα? ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν. | 19 Vós, porém, Senhor, sois eterno, e vosso trono subsistirá através dos tempos. |
20 Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων; | 20 Por que persistir em esquecer-nos? Por que abandonar-nos para sempre? |
21 Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον. | 21 Reconduzi-nos a vós, Senhor; e voltaremos. Fazei-nos reviver os dias de outrora. |
22 Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα; | 22 A menos que nos tenhais abandonado, e que contra nós demasiadamente vos tenhais irritado. |