Scrutatio

Domenica, 12 maggio 2024 - Santi Nereo e Achilleo ( Letture di oggi)

Job 29


font
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOSGREEK BIBLE
1 Job continuó pronunciando su poema, y dijo:1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?
2 ¡Si pudiera volver a los tiempos pasados, a los días en que Dios cuidaba de mí,2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?
3 cuando hacía brillar su lámpara sobre mi cabeza y yo caminaba a su luz entre las tinieblas!3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?
4 ¡Si estuviera como en el otoño de mi vida, cuando Dios protegía mi carpa,4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?
5 cuando el Todopoderoso aún estaba conmigo y me rodeaban mis hijos;5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?
6 cuando mis pies se bañaban en lecha cuajada y la roca derramaba para mí arroyos de aceite!6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?
7 Si yo salía a la puerta principal de la ciudad y ocupaba mi puesto en la plaza,7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια
8 los jóvenes se retiraban al verme, los ancianos se levantaban y permanecían de pie.8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.
9 Los príncipes retenían sus palabras y se tapaban la boca con la mano;9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.
10 a los jefes se les apagaba la voz, se les pegaba la lengua al paladar.10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.
11 Sí, el que me oía me felicitaba y el que me veía daba testimonio a mi favor.11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?
12 Porque yo salvaba al pobre que pedía auxilio y al huérfano privado de ayuda.12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.
13 El desesperado me hacía llegar su bendición, y yo alegraba el corazón de la viuda.13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.
14 Me había revestido de justicia, y ella me cubría, mi rectitud era como un manto y un turbante.14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.
15 Yo era ojos para el ciego y pies para el lisiado,15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.
16 era un padre para los indigentes y examinaba a fondo el caso del desconocido.16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.
17 Rompía las mandíbulas del injusto y le hacía soltar la presa de sus dientes.17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.
18 Entonces pensaba: «Moriré en mi nido, multiplicaré mis días como el ave fénix18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.
19 Mi raíz se extenderá hacia el agua y el rocío se posará en mi ramaje.19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.
20 Mi gloria será siempre nueva en mí y el arco rejuvenecerá en mi mano».20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.
21 Ellos me escuchaban con expectación, callaban para oír mi consejo.21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.
22 Después que yo hablaba, nadie replicaba, mi palabra caía sobre ellos gota a gota.22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.
23 Me esperaban como a la lluvia, abrían su boca como a la lluvia de primavera.23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.
24 Si les sonreía, les costaba creerlo y no querían perderse la luz de mi rostro.24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.
25 Yo les elegía el camino y me ponía al frente; me instalaba como un rey con sus tropas y adonde yo los llevaba, se dejaban guiar.25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.