Deuxième épître aux Corinthiens 3

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Allons! Voilà que je recommence à faire mon éloge. Sans doute devrais-je faire comme les autres et porter des lettres de recommandation venant de vous ou destinées à votre usage.	1 Αρχιζομεν παλιν να συνιστωμεν εαυτους; η μηπως εχομεν χρειαν, καθως τινες, συστατικων επιστολων προς εσας η συστατικων απο σας;
2 Mais la lettre, c’est vous, une lettre qui est tout à l’intérieur, mais que tout le monde peut lire et comprendre.	2 Σεις εισθε η επιστολη ημων, εγγεγραμμενη εν ταις καρδιαις ημων, γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων,
3 Vous êtes une lettre du Christ écrite par nos soins, c’est clair; l’Esprit du Dieu vivant en a été l’encre, elle n’était pas gravée sur des tablettes de pierre, mais dans des cœurs humains.	3 και φανερονεσθε οτι εισθε επιστολη Χριστου, γενομενη δια της διακονιας ημων, εγγεγραμμενη ουχι με μελανην, αλλα με το Πνευμα του Θεου του ζωντος, ουχι εις πλακας λιθινας, αλλ' εις πλακας σαρκινας της καρδιας.
4 Oui, voilà comment nous nous sentons sûrs de Dieu grâce au Christ.	4 Τοιαυτην δε πεποιθησιν εχομεν δια του Χριστου προς τον Θεον.
5 De nous-mêmes, nous serions incapables de nous attribuer quelque chose, mais notre capacité vient de Dieu.	5 Ουχι διοτι ειμεθα ικανοι αφ' εαυτων να νοησωμεν τι ως εξ ημων αυτων, αλλ' ικανοτης ημων ειναι εκ του Θεου,
6 Il a été jusqu’à faire de nous les administrateurs d’une alliance nouvelle où il n’y a plus un texte écrit, mais l’Esprit. Car la lettre tue alors que l’esprit donne la vie.	6 οστις και εκαμεν ημας ικανους να ημεθα διακονοι της καινης διαθηκης, ουχι του γραμματος, αλλα του πνευματος? διοτι το γραμμα θανατονει, το δε πνευμα ζωοποιει.
7 Celui qui donnait des lois gravées sur la pierre, n’apportait que la mort, et pourtant Dieu lui communiquait sa gloire: les Israélites ne pouvaient pas regarder en face le visage de Moïse tant il rayonnait de gloire; mais cela ne durait pas.	7 Αλλ' εαν η διακονια του θανατου η εν γραμμασιν εντετυπωμενη εις λιθους εγεινεν ενδοξος, ωστε οι υιοι Ισραηλ δεν ηδυναντο να ενατενισωσιν εις το προσωπον του Μωυσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την μελλουσαν να καταργηθη,
8 Quelle gloire, alors, est-elle réservée aux serviteurs de l’Esprit?	8 πως η διακονια του Πνευματος δεν θελει εισθαι μαλλον ενδοξος;
9 Si c’est un honneur de prononcer la condamnation, c’est un bien plus grand honneur d’apporter justice et sainteté.	9 διοτι αν η διακονια της κατακρισεως ηναι δοξα, πολλω μαλλον η διακονια της δικαιοσυνης υπερεχει κατα την δοξαν.
10 C’est même une chose tellement glorieuse, quand on la regarde sous cet angle, qu’en comparaison la gloire de l’autre ministère n’existe même pas.	10 Διοτι ουδε εδοξασθη εν τουτω τω μερει το δεδοξασμενον ενεκεν της υπερβαλλουσης δοξης.
11 Ce ministère était provisoire, aussi n’avait-il qu’un moment de gloire, mais l’autre est durable, et sa gloire également.	11 Επειδη εαν το μελλον να καταργηθη ητο ενδοξον, πολλω μαλλον το μενον ειναι ενδοξον.
12 Quelle espérance! Et quelle assurance elle nous donne!	12 Εχοντες λοιπον τοιαυτην ελπιδα πολλην παρρησιαν μεταχειριζομεθα,
13 Ce n’est pas comme Moïse qui se couvrait la figure d’un voile pour que les Israélites ne voient pas le moment où sa gloire allait s’effacer.	13 και ουχι καθως ο Μωυσης εβαλλε καλυμμα επι το προσωπον αυτου δια να μη ατενισωσιν οι υιοι Ισραηλ εις το τελος του μελλοντος να καταργηθη.
14 Voyez: ils n’ont toujours pas compris. Aujourd’hui encore ce voile leur cache le sens de l’ancienne alliance et personne ne leur montre que dans le Christ elle a perdu sa valeur.	14 Αλλ' ετυφλωθησαν αι διανοιαι αυτων. Διοτι εως της σημερον το αυτο καλυμμα μενει εν τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης, μη ανακαλυπτομενον, επειδη καταργειται δια του Χριστου,
15 Et jusqu’à ce jour, quand on leur fait la lecture de Moïse, le voile est là devant leurs yeux:	15 αλλ' εως σημερον, οταν αναγινωσκηται ο Μωυσης, καλυμμα κειται επι της καρδιας αυτων?
16 mais quand on se retourne vers le Seigneur, le voile est levé.	16 οταν ομως επιστρεψη προς τον Κυριον, θελει αφαιρεθη το καλυμμα.
17 Le Seigneur, c’est l’esprit. Et là où est l’esprit du Seigneur, c’est la liberté.	17 Ο δε Κυριος ειναι το Πνευμα? και οπου ειναι το Πνευμα του Κυριου, εκει ελευθερια.
18 Tous nous portons sur notre visage découvert les reflets de la gloire du Seigneur, de jour en jour plus resplendissants, transformés par lui en son image car le Seigneur est esprit.	18 ημεις δε παντες βλεποντες ως εν κατοπτρω την δοξαν του Κυριου με ανακεκαλυμμενον προσωπον, μεταμορφουμεθα εις την αυτην εικονα απο δοξης εις δοξαν, καθως απο του Πνευματος του Κυριου.