Livre de Sophonie 2

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Regroupez-vous, rassemblez-vous, peuple sans pudeur,	1 συναχθητε και συνδεθητε το εθνος το απαιδευτον
2 il est temps que vous soyez chassés comme bale soufflée en un jour, il est temps que vienne sur vous le jour des fureurs de Yahvé!	2 προ του γενεσθαι υμας ως ανθος παραπορευομενον προ του επελθειν εφ' υμας οργην κυριου προ του επελθειν εφ' υμας ημεραν θυμου κυριου
3 Et vous, les humbles, vous qui mettez en pratique les commandements, vous qui avez le souci de rester droits et humbles, cherchez Yahvé: peut-être serez-vous épargnés au jour de la fureur de Yahvé.	3 ζητησατε τον κυριον παντες ταπεινοι γης κριμα εργαζεσθε και δικαιοσυνην ζητησατε και αποκρινεσθε αυτα οπως σκεπασθητε εν ημερα οργης κυριου
4 Sachez-le, Gaza sera abandonnée, Ashkélon deviendra un désert, les gens d’Ashdod seront chassés en plein jour, Ékron sera déraciné.	4 διοτι γαζα διηρπασμενη εσται και ασκαλων εσται εις αφανισμον και αζωτος μεσημβριας εκριφησεται και ακκαρων εκριζωθησεται
5 Malheur aux habitants de la Ligue de la côte, à la nation des Kérétiens! Car voici une parole de Yahvé contre vous: “Je vais te faire disparaître, Canaan; terre des Philistins, tu n’auras plus d’habitants!”	5 ουαι οι κατοικουντες το σχοινισμα της θαλασσης παροικοι κρητων λογος κυριου εφ' υμας χανααν γη αλλοφυλων και απολω υμας εκ κατοικιας
6 La Ligue de la côte sera réduite à l’état de pâturage, ce seront des prés pour les bergers, des enclos pour les moutons.	6 και εσται κρητη νομη ποιμνιων και μανδρα προβατων
7 Ils appartiendront aux rapatriés de la maison de Juda, qui y conduiront leurs troupeaux. Au soir ils se reposeront dans les maisons d’Ashkélon, car Yahvé leur Dieu se souviendra d’eux et lui-même les rétablira.	7 και εσται το σχοινισμα της θαλασσης τοις καταλοιποις οικου ιουδα επ' αυτους νεμησονται εν τοις οικοις ασκαλωνος δειλης καταλυσουσιν απο προσωπου υιων ιουδα οτι επεσκεπται αυτους κυριος ο θεος αυτων και απεστρεψε την αιχμαλωσιαν αυτων
8 J’ai entendu les insultes de Moab et les moqueries d’Ammon lorsqu’ils insultaient mon peuple et s’agrandissaient aux dépens de son territoire.	8 ηκουσα ονειδισμους μωαβ και κονδυλισμους υιων αμμων εν οις ωνειδιζον τον λαον μου και εμεγαλυνοντο επι τα ορια μου
9 C’est pourquoi, aussi vrai que je suis vivant - parole de Yahvé Sabaot, le Dieu d’Israël: Moab deviendra comme Sodome, et Ammon comme Gomorrhe, une terre livrée aux orties, une carrière de sel, un désert pour toujours; le reste de mon peuple les pillera, les survivants de ma nation les recevront en héritage.	9 δια τουτο ζω εγω λεγει κυριος των δυναμεων ο θεος ισραηλ διοτι μωαβ ως σοδομα εσται και οι υιοι αμμων ως γομορρα και δαμασκος εκλελειμμενη ως θιμωνια αλωνος και ηφανισμενη εις τον αιωνα και οι καταλοιποι λαου μου διαρπωνται αυτους και οι καταλοιποι εθνους μου κληρονομησουσιν αυτους
10 Ce sera le prix de leur orgueil, car ils ont méprisé et insulté le peuple de Yahvé Sabaot.	10 αυτη αυτοις αντι της υβρεως αυτων διοτι ωνειδισαν και εμεγαλυνθησαν επι τον κυριον τον παντοκρατορα
11 Yahvé deviendra leur terreur, il anéantira tous les dieux de la terre; devant lui se prosterneront tous ceux qui habitent les îles des païens, chacun dans son propre pays.	11 επιφανησεται κυριος επ' αυτους και εξολεθρευσει παντας τους θεους των εθνων της γης και προσκυνησουσιν αυτω εκαστος εκ του τοπου αυτου πασαι αι νησοι των εθνων
12 Vous aussi, Éthiopiens, mon épée vous transpercera.	12 και υμεις αιθιοπες τραυματιαι ρομφαιας μου εστε
13 Il lèvera encore la main contre le Nord et réduira l’Assyrie en ruines, il fera de Ninive une solitude, une terre aride, un désert.	13 και εκτενει την χειρα αυτου επι βορραν και απολει τον ασσυριον και θησει την νινευη εις αφανισμον ανυδρον ως ερημον
14 Sur son sol les troupeaux se reposeront, les animaux de toutes sortes. Le pélican, le hérisson, passeront la nuit entre ses pierres sculptées; un oiseau chantera sur la fenêtre, un corbeau devant la porte; les panneaux de cèdre auront été arrachés.	14 και νεμησονται εν μεσω αυτης ποιμνια και παντα τα θηρια της γης και χαμαιλεοντες και εχινοι εν τοις φατνωμασιν αυτης κοιτασθησονται και θηρια φωνησει εν τοις διορυγμασιν αυτης κορακες εν τοις πυλωσιν αυτης διοτι κεδρος το αναστημα αυτης
15 Voilà pour la ville joyeuse qui trônait en paix et se disait: “Moi et rien que moi!” Mais elle n’est plus qu’une ruine, le domaine des animaux sauvages. Tous ceux qui passent auprès d’elle sifflent et battent des mains.	15 αυτη η πολις η φαυλιστρια η κατοικουσα επ' ελπιδι η λεγουσα εν καρδια αυτης εγω ειμι και ουκ εστιν μετ' εμε ετι πως εγενηθη εις αφανισμον νομη θηριων πας ο διαπορευομενος δι' αυτης συριει και κινησει τας χειρας αυτου