Livre de Job 38

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Yahvé répondit à Job, du cœur de la tempête il lui dit:	1 Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε?
2 Qui est cet homme qui obscurcit mes décisions et parle de ce qu’il ne sait pas?	2 Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;
3 Allons, prends tes armes comme un brave: je vais t’interroger et tu m’instruiras.	3 Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ? διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.
4 Où étais-tu, quand je fondais la terre? Parle, si ta science est exacte.	4 Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.
5 Qui en a fixé les mesures, le sais-tu? qui a tendu sur elle le cordeau du maçon?	5 Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ' αυτην;
6 Sais-tu sur quoi reposent ses bases, et qui en a posé la pierre angulaire?	6 Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,
7 Les étoiles du matin, pour elle, chantèrent en chœur: tous les fils de Dieu poussaient des acclamations.	7 οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;
8 Qui enferma la mer à deux battants, lorsqu’elle jaillissait, sortant du sein,	8 η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;
9 lorsque je lui donnais, pour la couvrir, les nuées, et pour langes, des nuages sombres;	9 οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,
10 lorsque je lui fixais ses frontières et la contenais avec portes et verrous?	10 και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,
11 Je lui ai dit alors: “Tu n’iras pas plus loin; ici se courbera l’orgueil de tes flots!”	11 και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη? και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;
12 Mais toi, as-tu jamais commandé au matin, indiqué à l’aurore le lieu de son lever,	12 Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,
13 lorsqu’elle conquiert la terre par les ailes, et met en fuite les méchants?	13 δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ' αυτης;
14 Le sol alors prend une couleur d’argile, et se teinte de rose comme un vêtement:	14 Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος? και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.
15 elle fait perdre aux méchants leur lumière, et le bras menaçant est brisé.	15 Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ' αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.
16 Es-tu allé jusqu’aux sources des mers, as-tu parcouru le fond de l’océan?	16 Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;
17 Est-ce qu’on t’a montré les portes de la Mort, ainsi que les gardiens du Pays des Ombres?	17 Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;
18 As-tu quelque idée de l’étendue du monde? Raconte, puisque tu as tout vu.	18 Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.
19 Où prend-on le chemin du palais de la lumière, et les ténèbres, viennent-elles de quelque endroit?	19 Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,
20 Si tu sais aller jusqu’à leur maison, peut-être pourrais-tu les reconduire chez elles?	20 δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;
21 Tu le sais, bien sûr, tu es né avant elles, tu as beaucoup, beaucoup d’années!	21 Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;
22 Et les réserves de neige, y es-tu allé? As-tu visité les dépôts de la grêle	22 Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,
23 que je tiens en réserve pour les temps difficiles, pour les jours de rencontre et de guerre?	23 τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;
24 D’où sort, d’où se diffuse la lumière, et d’où, le vent qui de l’orient balaye la terre?	24 Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;
25 Qui ouvre un passage aux averses de l’orage, un chemin aux grondements du tonnerre,	25 Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,
26 amenant la pluie sur les terres sans hommes, sur le désert où nul ne s’arrête,	26 δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,
27 irriguant un sol aride et désolé, pour que germe sur la steppe l’herbe verte?	27 δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;
28 La pluie a-t-elle un père? Qui engendre les gouttes de rosée?	28 Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;
29 Et la glace, est-elle sortie d’un sein maternel? Qui enfante le givre des cieux,	29 Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;
30 lorsque les eaux ont durci comme la pierre, et que se prend toute l’étendue des mers?	30 Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.
31 Est-ce toi qui as noué les liens des Pléiades ou qui élargiras les chaînes d’Orion?	31 Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;
32 Est-ce toi qui fais sortir la Couronne en son temps, et conduis la Grande Ourse avec ses petits?	32 Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;
33 Connais-tu les lois astrales, fais-tu venir sur terre ce qui y est écrit?	33 Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;
34 Vas-tu crier bien fort vers les nuages, pour qu’un déluge tombe sur toi?	34 Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;
35 Les éclairs partent-ils parce que tu les lâches, est-ce à toi qu’ils diront: “Nous voici”?	35 Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;
36 Qui a mis dans l’ibis la sagesse, et donné au coq de l’intelligence?	36 Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;
37 Qui est sage au point de compter les nuages? qui sait déverser les eaux de leurs réserves,	37 Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,
38 faisant que la poussière se fasse masse et que les mottes s’agglomèrent?	38 δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;
39 Est-ce toi qui rabats vers la lionne sa proie, et qui apaises la faim des lionceaux,	39 Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,
40 quand ils sont tapis dans leurs tanières ou se tiennent à l’aguet sous les buissons?	40 οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;
41 Qui prépare au corbeau son manger, quand ses petits crient vers Dieu et s’agitent le ventre vide?	41 Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι' ελλειψιν τροφης;