ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 90

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 αινος ωδης τω δαυιδ ο κατοικων εν βοηθεια του υψιστου εν σκεπη του θεου του ουρανου αυλισθησεται	1 Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur, tu as été pour nous d’âge en âge un refuge.
2 ερει τω κυριω αντιλημπτωρ μου ει και καταφυγη μου ο θεος μου ελπιω επ' αυτον	2 Bien avant la naissance des monts, avant la mise au monde du globe de la terre, tu étais déjà Dieu, tu l’es à jamais,
3 οτι αυτος ρυσεται με εκ παγιδος θηρευτων και απο λογου ταραχωδους	3 toi qui renvoies les mortels à la poussière, et qui leur dis: “Repartez, fils d’Adam!”
4 εν τοις μεταφρενοις αυτου επισκιασει σοι και υπο τας πτερυγας αυτου ελπιεις οπλω κυκλωσει σε η αληθεια αυτου	4 Mille années ont passé: pour toi c’était hier! mille années: le temps d’une veille!
5 ου φοβηθηση απο φοβου νυκτερινου απο βελους πετομενου ημερας	5 Tu les sèmes tour à tour, et le matin voit sortir l’herbe verte.
6 απο πραγματος διαπορευομενου εν σκοτει απο συμπτωματος και δαιμονιου μεσημβρινου	6 Au matin vient sa fleur, elle s’ouvre, et puis se fane au soir, elle se dessèche.
7 πεσειται εκ του κλιτους σου χιλιας και μυριας εκ δεξιων σου προς σε δε ουκ εγγιει	7 Tu nous vois consumés par ta colère, désarçonnés par ta fureur.
8 πλην τοις οφθαλμοις σου κατανοησεις και ανταποδοσιν αμαρτωλων οψη	8 Tu as rappelé nos fautes en ta présence, tu as mis nos secrets sous les feux de ta face,
9 οτι συ κυριε η ελπις μου τον υψιστον εθου καταφυγην σου	9 et nos jours ont couru sous ta colère, nos années ont passé comme un soupir.
10 ου προσελευσεται προς σε κακα και μαστιξ ουκ εγγιει τω σκηνωματι σου	10 Combien d’années? Soixante-dix ans peut-être, quatre-vingts, si l’on est vigoureux. La plupart ne sont que peine et déception, elles passent vite et nous voilà envolés.
11 οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε εν πασαις ταις οδοις σου	11 Qui a connu la force de ta colère, qui a sondé le fond de ta fureur?
12 επι χειρων αρουσιν σε μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου	12 Apprends-nous à compter nos jours, que notre cœur enfin vienne à la sagesse.
13 επ' ασπιδα και βασιλισκον επιβηση και καταπατησεις λεοντα και δρακοντα	13 Reviens, Seigneur, jusques à quand? Aie compassion de tes serviteurs.
14 οτι επ' εμε ηλπισεν και ρυσομαι αυτον σκεπασω αυτον οτι εγνω το ονομα μου	14 Comble-nous de tes faveurs dès le matin, que le rire et la joie soient toujours avec nous.
15 επικαλεσεται με και εισακουσομαι αυτου μετ' αυτου ειμι εν θλιψει και εξελουμαι και δοξασω αυτον	15 Fais que dure la joie comme ont duré nos misères, et les années où nous avons connu le malheur.
16 μακροτητα ημερων εμπλησω αυτον και δειξω αυτω το σωτηριον μου	16 Agis enfin et que tes serviteurs le voient, que leurs enfants découvrent ta majesté.
	17 Que le Seigneur nous couvre de sa douceur et qu’il mène à bien l’œuvre de nos mains!