Salmi 103

LA SACRA BIBBIA	LXX
1 Di Davide. Benedici il Signore, anima mia, quanto è in me benedica il suo santo nome.	1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω
2 Benedici il Signore, anima mia; non tenere in oblìo nessuno dei suoi benefici.	2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν
3 Egli ha perdonato tutte le tue colpe, ti ha guarito da ogni malattia;	3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων
4 ha strappato dalla fossa la tua vita; della sua grazia e misericordia ti ha incoronato;	4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον
5 ha saziato d'ogni bene la tua età; s'è rinnovato come di aquila il tuo vigore giovanile.	5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος
6 Il Signore ha fatto atti di giustizia, gesti di equità verso tutti gli oppressi.	6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα
7 Fece conoscere a Mosè le sue vie, ai figli d'Israele le sue azioni.	7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν
8 Benevolo e pietoso è il Signore, lento all'ira e grande in misericordia;	8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις
9 non dura per sempre la sua contestazione, non conserva in eterno la sua ira.	9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην
10 Non ci ha trattati secondo i nostri peccati; non ci ha ripagati in base alle nostre colpe.	10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα
11 Sì, com'è alto il cielo in confronto della terra, così è grande la sua misericordia sopra quelli che lo temono;	11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων
12 come l'oriente dista dall'occidente, tanto allontanò da noi le nostre colpe.	12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην
13 Come un padre ha pietà per i suoi figli, così il Signore ha pietà per quanti lo temono.	13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη
14 Sì, egli conosce di che siamo fatti, egli si ricorda che siamo polvere.	14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης
15 Come l'erba sono i giorni dell'uomo, come il fiore del campo così egli fiorisce.	15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει
16 Lo sfiora il vento ed egli scompare, il suo posto più non si trova.	16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν
17 La misericordia del Signore è da sempre, dura un'eternità su quanti lo temono; la sua giustizia raggiunge i figli dei figli	17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων
18 per quanti custodiscono la sua alleanza e si ricordano di osservare i suoi precetti.	18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις
19 Il Signore ha eretto il suo trono nel cielo, la sua regalità domina su tutto.	19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου
20 Benedite il Signore, angeli suoi, voi prodi, esecutori dei suoi comandi, sempre pronti al cenno della sua parola.	20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου
21 Benedite il Signore, voi tutte sue schiere, voi suoi ministri, esecutori del suo volere.	21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις
22 Benedite il Signore, voi tutte sue opere, in qualunque parte del suo dominio. Benedici il Signore, anima mia.	22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται
	23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας
	24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου
	25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων
	26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω
	27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον
	28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος
	29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν
	30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης
	31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου
	32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται
	33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω
	34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω
	35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον