Psalmi 32

NOVA VULGATA	LXX
1 David. Maskil. Beatus, cui remissa est iniquitas, et obtectum est peccatum.	1 τω δαυιδ αγαλλιασθε δικαιοι εν τω κυριω τοις ευθεσι πρεπει αινεσις
2 Beatus vir, cui non imputavit Dominus delictum, nec est in spiritu eius dolus.	2 εξομολογεισθε τω κυριω εν κιθαρα εν ψαλτηριω δεκαχορδω ψαλατε αυτω
3 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum rugirem tota die.	3 ασατε αυτω ασμα καινον καλως ψαλατε εν αλαλαγμω
4 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, immutatus est vigor meus in ardoribus aestatis.	4 οτι ευθης ο λογος του κυριου και παντα τα εργα αυτου εν πιστει
5 Peccatum meum cognitum tibi feci et delictum meum non abscondi. Dixi: “ Confitebor adversum me iniquitatem meam Domino ”. Et tu remisisti impietatem peccati mei.	5 αγαπα ελεημοσυνην και κρισιν του ελεους κυριου πληρης η γη
6 Propter hoc orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Et in diluvio aquarum multarum ad eum non approximabunt.	6 τω λογω του κυριου οι ουρανοι εστερεωθησαν και τω πνευματι του στοματος αυτου πασα η δυναμις αυτων
7 Tu es refugium meum, a tribulatione conservabis me; exsultationibus salutis circumdabis me.	7 συναγων ως ασκον υδατα θαλασσης τιθεις εν θησαυροις αβυσσους
8 Intellectum tibi dabo et instruam te in via, qua gradieris; firmabo super te oculos meos.	8 φοβηθητω τον κυριον πασα η γη απ' αυτου δε σαλευθητωσαν παντες οι κατοικουντες την οικουμενην
9 Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus; in camo et freno si accedis ad constringendum, non approximant ad te.	9 οτι αυτος ειπεν και εγενηθησαν αυτος ενετειλατο και εκτισθησαν
10 Multi dolores impii, sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.	10 κυριος διασκεδαζει βουλας εθνων αθετει δε λογισμους λαων και αθετει βουλας αρχοντων
11 Laetamini in Domino et exsultate, iusti; et gloriamini, omnes recti corde.	11 η δε βουλη του κυριου εις τον αιωνα μενει λογισμοι της καρδιας αυτου εις γενεαν και γενεαν
	12 μακαριον το εθνος ου εστιν κυριος ο θεος αυτου λαος ον εξελεξατο εις κληρονομιαν εαυτω
	13 εξ ουρανου επεβλεψεν ο κυριος ειδεν παντας τους υιους των ανθρωπων
	14 εξ ετοιμου κατοικητηριου αυτου επεβλεψεν επι παντας τους κατοικουντας την γην
	15 ο πλασας κατα μονας τας καρδιας αυτων ο συνιεις εις παντα τα εργα αυτων
	16 ου σωζεται βασιλευς δια πολλην δυναμιν και γιγας ου σωθησεται εν πληθει ισχυος αυτου
	17 ψευδης ιππος εις σωτηριαν εν δε πληθει δυναμεως αυτου ου σωθησεται
	18 ιδου οι οφθαλμοι κυριου επι τους φοβουμενους αυτον τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου
	19 ρυσασθαι εκ θανατου τας ψυχας αυτων και διαθρεψαι αυτους εν λιμω
	20 η ψυχη ημων υπομενει τω κυριω οτι βοηθος και υπερασπιστης ημων εστιν
	21 οτι εν αυτω ευφρανθησεται η καρδια ημων και εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ηλπισαμεν
	22 γενοιτο το ελεος σου κυριε εφ' ημας καθαπερ ηλπισαμεν επι σε