Jó 11

NOVA VULGATA	LXX
1 Respondens autem Sophar Naamathites dixit:	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 “ Numquid illi, qui multa loquitur, non et respondetur? Aut vir verbosus iustificabitur?	2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος
3 Vaniloquium tuum viros tacere faciet, et, cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?	3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι
4 Dixisti enim: “Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo”.	4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου
5 Atque utinam Deus ipse loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi,	5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiae et arcana consilia eius, et intellegeres quod multo minora quaerat a te, quam meretur iniquitas tua.	6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?	7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ
8 Excelsior caelo est, et quid facies? Profundior inferno, et quid cognosces?	8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας
9 Longior terra mensura eius et latior mari.	9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης
10 Si subverterit vel concluserit et coarctaverit, quis contradicet ei?	10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας
11 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem nonne considerat?	11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται
12 Sed et vir vacuus cordatus fit, et homo tamquam pullum onagri nascitur.	12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη
13 Tu autem, si cor tuum firmaveris et expanderis ad eum manus tuas,	13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον
14 si iniquitatem, quae est in manu tua,abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia,	14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis.	15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης
16 Miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum, quae praeterierunt, recordaberis.	16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam, et, cum te caligine tectum putaveris, orieris ut lucifer.	17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.	18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.	19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis; et spes illorum exhalatio animae ”.	20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται