1 οργη απολλυσιν και φρονιμους αποκρισις δε υποπιπτουσα αποστρεφει θυμον λογος δε λυπηρος εγειρει οργας | 1 - Una risposta dolce calma l'ira e una parola aspra desta la collera. |
2 γλωσσα σοφων καλα επισταται στομα δε αφρονων αναγγελει κακα | 2 La lingua dei saggi rimbellisce la scienza e la bocca degli sciocchi proferisce scempiaggini. |
3 εν παντι τοπω οφθαλμοι κυριου σκοπευουσιν κακους τε και αγαθους | 3 In ogni luogo gli occhi di Dioosservano i buoni ed i cattivi. |
4 ιασις γλωσσης δενδρον ζωης ο δε συντηρων αυτην πλησθησεται πνευματος | 4 La lingua soave è l'albero della vita, ma la lingua senza freno mette in costernazione lo spirito. |
5 αφρων μυκτηριζει παιδειαν πατρος ο δε φυλασσων εντολας πανουργοτερος | 5 Lo stolto deride gli ammonimenti di suo padre, ma chi fa tesoro delle correzioni diventerà più accorto. In somma giustizia, somma virtù; ma i progetti degli empi saranno abbattuti. |
6 εν πλεοναζουση δικαιοσυνη ισχυς πολλη οι δε ασεβεις ολορριζοι εκ γης ολουνται οικοις δικαιων ισχυς πολλη καρποι δε ασεβων απολουνται | 6 La casa del giusto ha un fornimento copioso, e nei proventi dell'empio c'è lo scompiglio. |
7 χειλη σοφων δεδεται αισθησει καρδιαι δε αφρονων ουκ ασφαλεις | 7 Le labbra dei saggi spanderanno la scienza, ma il cuore degli stolti, non farà il simile. |
8 θυσιαι ασεβων βδελυγμα κυριω ευχαι δε κατευθυνοντων δεκται παρ' αυτω | 8 Le vittime degli empi sono in abominio al Signore e i voti dei buoni gli sono graditi. |
9 βδελυγμα κυριω οδοι ασεβους διωκοντας δε δικαιοσυνην αγαπα | 9 La via dell'empio è in abominio a Dio e il seguace della giustizia egli ama. |
10 παιδεια ακακου γνωριζεται υπο των παριοντων οι δε μισουντες ελεγχους τελευτωσιν αισχρως | 10 Brutta lezione toccherà a chi lascia la via della vita; chi odia la correzione morrà. |
11 αδης και απωλεια φανερα παρα τω κυριω πως ουχι και αι καρδιαι των ανθρωπων | 11 L'Inferno e la Perdizione sono nella presenza di Dio; quanto più i cuori dei figli degli uomini? |
12 ουκ αγαπησει απαιδευτος τους ελεγχοντας αυτον μετα δε σοφων ουχ ομιλησει | 12 Lo schernitore non ama chi lo riprende e dai saggi non ci va. |
13 καρδιας ευφραινομενης προσωπον θαλλει εν δε λυπαις ουσης σκυθρωπαζει | 13 Cuore allegro rischiara la faccia e la tristezza dell'animo abbatte lo spirito. |
14 καρδια ορθη ζητει αισθησιν στομα δε απαιδευτων γνωσεται κακα | 14 Il cuor dell'intelligente cerca la scienza, e la bocca degli stolti si pasce di fatuità. |
15 παντα τον χρονον οι οφθαλμοι των κακων προσδεχονται κακα οι δε αγαθοι ησυχαζουσιν δια παντος | 15 Tutti i giorni del povero sono brutti; però un animo tranquillo è come un banchetto perpetuo. |
16 κρεισσων μικρα μερις μετα φοβου κυριου η θησαυροι μεγαλοι μετα αφοβιας | 16 Meglio il poco col timor di Dio, che grandi tesori e che non saziano. |
17 κρεισσων ξενισμος λαχανων προς φιλιαν και χαριν η παραθεσις μοσχων μετα εχθρας | 17 Meglio essere invitati ad un pasto di legumi, dove regna l'amore, che ad un pranzo di carne di vitello, dove c'è odio. |
18 ανηρ θυμωδης παρασκευαζει μαχας μακροθυμος δε και την μελλουσαν καταπραυνει [18α] μακροθυμος ανηρ κατασβεσει κρισεις ο δε ασεβης εγειρει μαλλον | 18 L'uomo iracondo suscita le risse, ed il longanime acquieta quelle accese. |
19 οδοι αεργων εστρωμεναι ακανθαις αι δε των ανδρειων τετριμμεναι | 19 La via del pigro è come una siepe di spine, e il cammino dei buoni è senza inciampi. |
20 υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων μυκτηριζει μητερα αυτου | 20 Il figlio saggio rallegra il padre, e l'uomo stolto disprezza sua madre. |
21 ανοητου τριβοι ενδεεις φρενων ανηρ δε φρονιμος κατευθυνων πορευεται | 21 La follia è gioia per l'insensato, ma l'uomo prudente va dritto al suo cammino. |
22 υπερτιθενται λογισμους οι μη τιμωντες συνεδρια εν δε καρδιαις βουλευομενων μενει βουλη | 22 I disegni falliscono dove manca il consiglio; e dove abbondano i consiglieri riescono. |
23 ου μη υπακουση ο κακος αυτη ουδε μη ειπη καιριον τι και καλον τω κοινω | 23 L'uomo gode nel sentenziare di propria bocca, e un discorso opportuno è cosa ottima. |
24 οδοι ζωης διανοηματα συνετου ινα εκκλινας εκ του αδου σωθη | 24 Il sentiero della vita è al disopra [per il] savioper evitare l'Inferno che è giù in fondo. |
25 οικους υβριστων κατασπα κυριος εστηρισεν δε οριον χηρας | 25 Il Signore abbatterà la casa dei superbie fisserà i termini della vedova. |
26 βδελυγμα κυριω λογισμος αδικος αγνων δε ρησεις σεμναι | 26 Abominio di Dio sono i pensieri cattivi, e il parlar casto è approvato da Lui come il più bello. |
27 εξολλυσιν εαυτον ο δωρολημπτης ο δε μισων δωρων λημψεις σωζεται [27α] ελεημοσυναις και πιστεσιν αποκαθαιρονται αμαρτιαι τω δε φοβω κυριου εκκλινει πας απο κακου | 27 Scompiglia la sua casa chi segue l'avarizia; chi invece odia i regali, vivrà. Per la misericordia e per la fede si purificano i peccati; e col timor del Signore ognuno evita il male. |
28 καρδιαι δικαιων μελετωσιν πιστεις στομα δε ασεβων αποκρινεται κακα [28α] δεκται παρα κυριω οδοι ανθρωπων δικαιων δια δε αυτων και οι εχθροι φιλοι γινονται | 28 La mente del giusto medita l'obbedienza ed il labbro degli empi ribocca di malvagità. |
29 μακραν απεχει ο θεος απο ασεβων ευχαις δε δικαιων επακουει [29α] κρεισσων ολιγη λημψις μετα δικαιοσυνης η πολλα γενηματα μετα αδικιας [29β] καρδια ανδρος λογιζεσθω δικαια ινα υπο του θεου διορθωθη τα διαβηματα αυτου | 29 Il Signore è lontano dai malvagi, ma esaudirà le preghiere dei giusti. |
30 θεωρων οφθαλμος καλα ευφραινει καρδιαν φημη δε αγαθη πιαινει οστα | 30 Il lume degli occhi allieta l'animo, e la buona fama impingua le ossa. |
31 - | 31 L'orecchio che dà ascolto ai salutari ammonimentidimorerà in mezzo ai saggi. |
32 ος απωθειται παιδειαν μισει εαυτον ο δε τηρων ελεγχους αγαπα ψυχην αυτου | 32 Chi rigetta la disciplina, disprezza l'anima sua; e chi è arrendevole alle correzioni ha senno. |
33 φοβος θεου παιδεια και σοφια και αρχη δοξης αποκριθησεται αυτη | 33 Timor del Signore, regola di sapienza e innanzi alla gloria va l'umiltà. |