1 οργη απολλυσιν και φρονιμους αποκρισις δε υποπιπτουσα αποστρεφει θυμον λογος δε λυπηρος εγειρει οργας | 1 La risposta dolce acqueta il cruccio; Ma la parola molesta fa montar l’ira |
2 γλωσσα σοφων καλα επισταται στομα δε αφρονων αναγγελει κακα | 2 La scienza adorna la lingua de’ savi; Ma la bocca degli stolti sgorga follia |
3 εν παντι τοπω οφθαλμοι κυριου σκοπευουσιν κακους τε και αγαθους | 3 Gli occhi del Signore sono in ogni luogo; Riguardando i malvagi ed i buoni |
4 ιασις γλωσσης δενδρον ζωης ο δε συντηρων αυτην πλησθησεται πνευματος | 4 La medicina della lingua è un albero di vita; Ma la sovversione che avviene per essa è simile ad un fracasso fatto dal vento |
5 αφρων μυκτηριζει παιδειαν πατρος ο δε φυλασσων εντολας πανουργοτερος | 5 Lo stolto disdegna la correzion di suo padre; Ma chi osserva la riprensione diventerà avveduto |
6 εν πλεοναζουση δικαιοσυνη ισχυς πολλη οι δε ασεβεις ολορριζοι εκ γης ολουνται οικοις δικαιων ισχυς πολλη καρποι δε ασεβων απολουνται | 6 Nella casa del giusto vi sono di gran facoltà; Ma vi è dissipazione nell’entrate dell’empio |
7 χειλη σοφων δεδεται αισθησει καρδιαι δε αφρονων ουκ ασφαλεις | 7 Le labbra de’ savi spandono scienza; Ma non fa già così il cuor degli stolti |
8 θυσιαι ασεβων βδελυγμα κυριω ευχαι δε κατευθυνοντων δεκται παρ' αυτω | 8 Il sacrificio degli empi è cosa abbominevole al Signore; Ma l’orazione degli uomini diritti gli è cosa grata |
9 βδελυγμα κυριω οδοι ασεβους διωκοντας δε δικαιοσυνην αγαπα | 9 La via dell’empio è cosa abbominevole al Signore; Ma egli ama chi procaccia giustizia |
10 παιδεια ακακου γνωριζεται υπο των παριοντων οι δε μισουντες ελεγχους τελευτωσιν αισχρως | 10 La correzione è spiacevole a chi lascia la diritta via; Chi odia la riprensione morrà |
11 αδης και απωλεια φανερα παρα τω κυριω πως ουχι και αι καρδιαι των ανθρωπων | 11 L’inferno e il luogo della perdizione son davanti al Signore; Quanto più i cuori de’ figliuoli degli uomini! |
12 ουκ αγαπησει απαιδευτος τους ελεγχοντας αυτον μετα δε σοφων ουχ ομιλησει | 12 Lo schernitore non ama che altri lo riprenda, E non va a’ savi |
13 καρδιας ευφραινομενης προσωπον θαλλει εν δε λυπαις ουσης σκυθρωπαζει | 13 Il cuore allegro abbellisce la faccia; Ma per lo cordoglio lo spirito è abbattuto |
14 καρδια ορθη ζητει αισθησιν στομα δε απαιδευτων γνωσεται κακα | 14 Il cuor dell’uomo intendente cerca la scienza; Ma la bocca degli stolti si pasce di follia |
15 παντα τον χρονον οι οφθαλμοι των κακων προσδεχονται κακα οι δε αγαθοι ησυχαζουσιν δια παντος | 15 Tutti i giorni dell’afflitto son cattivi; Ma chi è allegro di cuore è come in un convito perpetuo |
16 κρεισσων μικρα μερις μετα φοβου κυριου η θησαυροι μεγαλοι μετα αφοβιας | 16 Meglio vale poco col timor del Signore, Che gran tesoro con turbamento. |
17 κρεισσων ξενισμος λαχανων προς φιλιαν και χαριν η παραθεσις μοσχων μετα εχθρας | 17 Meglio vale un pasto d’erbe, ove sia amore, Che di bue ingrassato, ove sia odio |
18 ανηρ θυμωδης παρασκευαζει μαχας μακροθυμος δε και την μελλουσαν καταπραυνει [18α] μακροθυμος ανηρ κατασβεσει κρισεις ο δε ασεβης εγειρει μαλλον | 18 L’uomo iracondo muove contese; Ma chi è lento all’ira acqueta le risse |
19 οδοι αεργων εστρωμεναι ακανθαις αι δε των ανδρειων τετριμμεναι | 19 La via del pigro è come una siepe di spine; Ma la via degli uomini diritti è elevata |
20 υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων μυκτηριζει μητερα αυτου | 20 Il figliuol savio rallegra il padre; Ma l’uomo stolto sprezza sua madre |
21 ανοητου τριβοι ενδεεις φρενων ανηρ δε φρονιμος κατευθυνων πορευεται | 21 La follia è allegrezza all’uomo scemo di senno; Ma l’uomo intendente cammina dirittamente |
22 υπερτιθενται λογισμους οι μη τιμωντες συνεδρια εν δε καρδιαις βουλευομενων μενει βουλη | 22 I disegni son renduti vani dove non è consiglio; Ma sono stabili dove è moltitudine di consiglieri |
23 ου μη υπακουση ο κακος αυτη ουδε μη ειπη καιριον τι και καλον τω κοινω | 23 L’uomo riceve allegrezza della risposta della sua bocca; E quant’è buona una parola detta al suo tempo! |
24 οδοι ζωης διανοηματα συνετου ινα εκκλινας εκ του αδου σωθη | 24 La via della vita va in su all’uomo intendente, Per ritrarsi dall’inferno che è a basso |
25 οικους υβριστων κατασπα κυριος εστηρισεν δε οριον χηρας | 25 Il Signore spianta la casa de’ superbi; Ma stabilisce il confine della vedova |
26 βδελυγμα κυριω λογισμος αδικος αγνων δε ρησεις σεμναι | 26 I pensieri malvagi son cosa abbominevole al Signore; Ma i detti che gli son piacevoli sono i puri |
27 εξολλυσιν εαυτον ο δωρολημπτης ο δε μισων δωρων λημψεις σωζεται [27α] ελεημοσυναις και πιστεσιν αποκαθαιρονται αμαρτιαι τω δε φοβω κυριου εκκλινει πας απο κακου | 27 Chi è dato a cupidigia dissipa la sua casa; Ma chi odia i presenti viverà |
28 καρδιαι δικαιων μελετωσιν πιστεις στομα δε ασεβων αποκρινεται κακα [28α] δεκται παρα κυριω οδοι ανθρωπων δικαιων δια δε αυτων και οι εχθροι φιλοι γινονται | 28 Il cuor del giusto medita ciò che ha da rispondere; Ma la bocca degli empi sgorga cose malvage |
29 μακραν απεχει ο θεος απο ασεβων ευχαις δε δικαιων επακουει [29α] κρεισσων ολιγη λημψις μετα δικαιοσυνης η πολλα γενηματα μετα αδικιας [29β] καρδια ανδρος λογιζεσθω δικαια ινα υπο του θεου διορθωθη τα διαβηματα αυτου | 29 Il Signore è lontano dagli empi; Ma egli esaudisce l’orazione de’ giusti |
30 θεωρων οφθαλμος καλα ευφραινει καρδιαν φημη δε αγαθη πιαινει οστα | 30 La luce degli occhi rallegra il cuore; La buona novella ingrassa le ossa |
31 - | 31 L’orecchio che ascolta la riprensione della vita Dimorerà per mezzo i savi |
32 ος απωθειται παιδειαν μισει εαυτον ο δε τηρων ελεγχους αγαπα ψυχην αυτου | 32 Chi schifa la correzione disdegna l’anima sua; Ma chi ascolta la riprensione acquista senno |
33 φοβος θεου παιδεια και σοφια και αρχη δοξης αποκριθησεται αυτη | 33 Il timor del Signore è ammaestramento di sapienza; E l’umiltà va davanti alla gloria |