ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 88

LXX	BIBBIA CEI 1974
1 συνεσεως αιθαν τω ισραηλιτη	1 'Canto. Salmo. Dei figli di Core. Al maestro del coro. Su "Macalat". Per canto. Maskil. Di Eman l'Ezraita.'
2 τα ελεη σου κυριε εις τον αιωνα ασομαι εις γενεαν και γενεαν απαγγελω την αληθειαν σου εν τω στοματι μου	2 Signore, Dio della mia salvezza, davanti a te grido giorno e notte.
3 οτι ειπας εις τον αιωνα ελεος οικοδομηθησεται εν τοις ουρανοις ετοιμασθησεται η αληθεια σου	3 Giunga fino a te la mia preghiera, tendi l'orecchio al mio lamento.
4 διεθεμην διαθηκην τοις εκλεκτοις μου ωμοσα δαυιδ τω δουλω μου	4 Io sono colmo di sventure, la mia vita è vicina alla tomba.
5 εως του αιωνος ετοιμασω το σπερμα σου και οικοδομησω εις γενεαν και γενεαν τον θρονον σου διαψαλμα	5 Sono annoverato tra quelli che scendono nella fossa, sono come un morto ormai privo di forza.
6 εξομολογησονται οι ουρανοι τα θαυμασια σου κυριε και την αληθειαν σου εν εκκλησια αγιων	6 È tra i morti il mio giaciglio, sono come gli uccisi stesi nel sepolcro, dei quali tu non conservi il ricordo e che la tua mano ha abbandonato.
7 οτι τις εν νεφελαις ισωθησεται τω κυριω και τις ομοιωθησεται τω κυριω εν υιοις θεου	7 Mi hai gettato nella fossa profonda, nelle tenebre e nell'ombra di morte.
8 ο θεος ενδοξαζομενος εν βουλη αγιων μεγας και φοβερος επι παντας τους περικυκλω αυτου	8 Pesa su di me il tuo sdegno e con tutti i tuoi flutti mi sommergi.
9 κυριε ο θεος των δυναμεων τις ομοιος σοι δυνατος ει κυριε και η αληθεια σου κυκλω σου	9 Hai allontanato da me i miei compagni, mi hai reso per loro un orrore. Sono prigioniero senza scampo;
10 συ δεσποζεις του κρατους της θαλασσης τον δε σαλον των κυματων αυτης συ καταπραυνεις	10 si consumano i miei occhi nel patire. Tutto il giorno ti chiamo, Signore, verso di te protendo le mie mani.
11 συ εταπεινωσας ως τραυματιαν υπερηφανον και εν τω βραχιονι της δυναμεως σου διεσκορπισας τους εχθρους σου	11 Compi forse prodigi per i morti? O sorgono le ombre a darti lode?
12 σοι εισιν οι ουρανοι και ση εστιν η γη την οικουμενην και το πληρωμα αυτης συ εθεμελιωσας	12 Si celebra forse la tua bontà nel sepolcro, la tua fedeltà negli inferi?
13 τον βορραν και θαλασσας συ εκτισας θαβωρ και ερμων εν τω ονοματι σου αγαλλιασονται	13 Nelle tenebre si conoscono forse i tuoi prodigi, la tua giustizia nel paese dell'oblio?
14 σος ο βραχιων μετα δυναστειας κραταιωθητω η χειρ σου υψωθητω η δεξια σου	14 Ma io a te, Signore, grido aiuto, e al mattino giunge a te la mia preghiera.
15 δικαιοσυνη και κριμα ετοιμασια του θρονου σου ελεος και αληθεια προπορευσεται προ προσωπου σου	15 Perché, Signore, mi respingi, perché mi nascondi il tuo volto?
16 μακαριος ο λαος ο γινωσκων αλαλαγμον κυριε εν τω φωτι του προσωπου σου πορευσονται	16 Sono infelice e morente dall'infanzia, sono sfinito, oppresso dai tuoi terrori.
17 και εν τω ονοματι σου αγαλλιασονται ολην την ημεραν και εν τη δικαιοσυνη σου υψωθησονται	17 Sopra di me è passata la tua ira, i tuoi spaventi mi hanno annientato,
18 οτι το καυχημα της δυναμεως αυτων ει συ και εν τη ευδοκια σου υψωθησεται το κερας ημων	18 mi circondano come acqua tutto il giorno, tutti insieme mi avvolgono.
19 οτι του κυριου η αντιλημψις και του αγιου ισραηλ βασιλεως ημων	19 Hai allontanato da me amici e conoscenti, mi sono compagne solo le tenebre.
20 τοτε ελαλησας εν ορασει τοις οσιοις σου και ειπας εθεμην βοηθειαν επι δυνατον υψωσα εκλεκτον εκ του λαου μου
21 ευρον δαυιδ τον δουλον μου εν ελαιω αγιω μου εχρισα αυτον
22 η γαρ χειρ μου συναντιλημψεται αυτω και ο βραχιων μου κατισχυσει αυτον
23 ουκ ωφελησει εχθρος εν αυτω και υιος ανομιας ου προσθησει του κακωσαι αυτον
24 και συγκοψω τους εχθρους αυτου απο προσωπου αυτου και τους μισουντας αυτον τροπωσομαι
25 και η αληθεια μου και το ελεος μου μετ' αυτου και εν τω ονοματι μου υψωθησεται το κερας αυτου
26 και θησομαι εν θαλασση χειρα αυτου και εν ποταμοις δεξιαν αυτου
27 αυτος επικαλεσεται με πατηρ μου ει συ θεος μου και αντιλημπτωρ της σωτηριας μου
28 καγω πρωτοτοκον θησομαι αυτον υψηλον παρα τοις βασιλευσιν της γης
29 εις τον αιωνα φυλαξω αυτω το ελεος μου και η διαθηκη μου πιστη αυτω
30 και θησομαι εις τον αιωνα του αιωνος το σπερμα αυτου και τον θρονον αυτου ως τας ημερας του ουρανου
31 εαν εγκαταλιπωσιν οι υιοι αυτου τον νομον μου και τοις κριμασιν μου μη πορευθωσιν
32 εαν τα δικαιωματα μου βεβηλωσουσιν και τας εντολας μου μη φυλαξωσιν
33 επισκεψομαι εν ραβδω τας ανομιας αυτων και εν μαστιξιν τας αμαρτιας αυτων
34 το δε ελεος μου ου μη διασκεδασω απ' αυτου ουδε μη αδικησω εν τη αληθεια μου
35 ουδε μη βεβηλωσω την διαθηκην μου και τα εκπορευομενα δια των χειλεων μου ου μη αθετησω
36 απαξ ωμοσα εν τω αγιω μου ει τω δαυιδ ψευσομαι
37 το σπερμα αυτου εις τον αιωνα μενει και ο θρονος αυτου ως ο ηλιος εναντιον μου
38 και ως η σεληνη κατηρτισμενη εις τον αιωνα και ο μαρτυς εν ουρανω πιστος διαψαλμα
39 συ δε απωσω και εξουδενωσας ανεβαλου τον χριστον σου
40 κατεστρεψας την διαθηκην του δουλου σου εβεβηλωσας εις την γην το αγιασμα αυτου
41 καθειλες παντας τους φραγμους αυτου εθου τα οχυρωματα αυτου δειλιαν
42 διηρπασαν αυτον παντες οι διοδευοντες οδον εγενηθη ονειδος τοις γειτοσιν αυτου
43 υψωσας την δεξιαν των εχθρων αυτου ευφρανας παντας τους εχθρους αυτου
44 απεστρεψας την βοηθειαν της ρομφαιας αυτου και ουκ αντελαβου αυτου εν τω πολεμω
45 κατελυσας απο καθαρισμου αυτον τον θρονον αυτου εις την γην κατερραξας
46 εσμικρυνας τας ημερας του χρονου αυτου κατεχεας αυτου αισχυνην διαψαλμα
47 εως ποτε κυριε αποστρεψεις εις τελος εκκαυθησεται ως πυρ η οργη σου
48 μνησθητι τις μου η υποστασις μη γαρ ματαιως εκτισας παντας τους υιους των ανθρωπων
49 τις εστιν ανθρωπος ος ζησεται και ουκ οψεται θανατον ρυσεται την ψυχην αυτου εκ χειρος αδου διαψαλμα
50 που εισιν τα ελεη σου τα αρχαια κυριε α ωμοσας τω δαυιδ εν τη αληθεια σου
51 μνησθητι κυριε του ονειδισμου των δουλων σου ου υπεσχον εν τω κολπω μου πολλων εθνων
52 ου ωνειδισαν οι εχθροι σου κυριε ου ωνειδισαν το ανταλλαγμα του χριστου σου
53 ευλογητος κυριος εις τον αιωνα γενοιτο γενοιτο