1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Job respondió diciendo: |
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω | 2 También hoy, mi queja es un desafío, mientras gimo bajo el peso de su mano. |
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος | 3 ¡Ah, si supiera cómo encontrarlo, si pudiera llegar hasta su tribunal! |
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων | 4 Yo expondría mi causa ante él y llenaría mi boca de recriminaciones. |
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει | 5 Sabría entonces cuál sería su respuesta, y estaría atento a lo que él me dijera. |
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται | 6 ¿Le haría falta mucha fuerza para disputar conmigo? No, sólo bastaría que me prestara atención. |
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου | 7 Allí, un hombre recto discutiría con él, y yo haría triunfar mi derecho para siempre. |
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα | 8 Pero voy hacia adelante, y él no está, hacia atrás, y no lo percibo: |
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι | 9 lo busco a la izquierda, y no lo diviso, vuelvo a la derecha, y no los veo. |
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον | 10 Sin embargo, él sabe en qué camino estoy: si me prueba en mi crisol, saldré puro como el oro. |
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω | 11 Mis pies han seguido sus pasos, me mantuve en su camino y no me desvié. |
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου | 12 No me aparté del mandamiento de sus labios, guardé en mi pecho las palabras de su boca. |
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν | 13 Pero él ya decidió: ¿quién lo hará volver atrás? Lo que él desea, lo hace. |
14 - | 14 El va a ejecutar mi sentencia, y hay en él muchos designios semejantes. |
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου | 15 Por eso, le tengo temor, reflexiono, y tiemblo ante él. |
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με | 16 Dios me ha quitado el ánimo, el Todopoderoso me ha llenado de espanto: |
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος | 17 porque no son las tinieblas las que me aniquilan ni tampoco la oscuridad que cubre mi rostro. |