1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Job prit alors la parole: |
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω | 2 Aujourd’hui encore ma plainte est rebelle: ma main ne peut la bloquer dans ma bouche! |
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος | 3 Ah, si je savais où le trouver, j’irais jusqu’à sa demeure! |
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων | 4 J’exposerais ma cause devant lui, je lui dirais tous mes arguments. |
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει | 5 Je verrais ce qu’il me répondrait et je pourrais comprendre sa réponse. |
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται | 6 Mettrait-il toute sa force dans le débat? Non! Lui m’écouterait. |
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου | 7 Il verrait l’innocence de celui qui l’attaque, et je serais pour toujours libéré de mon juge. |
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα | 8 Mais je peux aller à l’orient, il n’y est pas, à l’occident, je ne l’y verrai pas! |
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι | 9 J’ai cherché au nord sans le trouver, retournant au midi je ne l’ai pas vu. |
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον | 10 Il me connaît pourtant, que je marche ou m’arrête: s’il m’éprouve au creuset, je passerai avec l’or. |
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω | 11 Car j’ai maintenu mon pied sur son sentier, j’ai suivi sa route, je n’en suis pas sorti. |
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου | 12 Je n’ai pas ignoré ses commandements, j’ai gardé en moi toutes ses paroles. |
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν | 13 Mais s’il veut quelque chose, qui l’en empêchera? Ce qu’il a désiré, il le fera. |
14 - | 14 Il fera jusqu’au bout ce qu’il a décrété, ce ne sera qu’une fois de plus. |
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου | 15 Voilà pourquoi il m’effraie; quand j’y pense, j’ai peur de lui. |
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με | 16 Mais si Dieu me fait perdre cœur, si le Puissant me terrifie, |
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος | 17 je ne me suis pas tu pour autant dans le noir, en dépit des ténèbres qui voilent mon visage. |