A zsoltárok könyve 70

KÁLDI-NEOVULGÁTA	LXX
1 A karvezetőnek. Dávid zsoltára. Emlékezetül.	1 τω δαυιδ υιων ιωναδαβ και των πρωτων αιχμαλωτισθεντων ο θεος επι σοι ηλπισα μη καταισχυνθειην εις τον αιωνα
2 Isten, fordítsd figyelmedet megmentésemre, Uram, siess segítségemre!	2 εν τη δικαιοσυνη σου ρυσαι με και εξελου με κλινον προς με το ους σου και σωσον με
3 Jöjjenek zavarba és szégyenüljenek meg, akik életemre törnek! Hátráljanak meg, valljanak szégyent, akik rosszat akarnak nekem.	3 γενου μοι εις θεον υπερασπιστην και εις τοπον οχυρον του σωσαι με οτι στερεωμα μου και καταφυγη μου ει συ
4 Hátráljanak meg és piruljanak, akik az életemre törnek.	4 ο θεος μου ρυσαι με εκ χειρος αμαρτωλου εκ χειρος παρανομουντος και αδικουντος
5 Ujjongjanak és örvendezzenek benned mindazok, akik téged keresnek! »Magasztaltassék az Úr!« – mondják mindenkor, akik örvendeznek szabadításodon.	5 οτι συ ει η υπομονη μου κυριε κυριος η ελπις μου εκ νεοτητος μου
6 Én pedig szűkölködő és szegény vagyok, Istenem, segíts rajtam! Segítőm és szabadítóm te vagy, ne késlekedj, Uram!	6 επι σε επεστηριχθην απο γαστρος εκ κοιλιας μητρος μου συ μου ει σκεπαστης εν σοι η υμνησις μου δια παντος
	7 ωσει τερας εγενηθην τοις πολλοις και συ βοηθος κραταιος
	8 πληρωθητω το στομα μου αινεσεως οπως υμνησω την δοξαν σου ολην την ημεραν την μεγαλοπρεπειαν σου
	9 μη απορριψης με εις καιρον γηρους εν τω εκλειπειν την ισχυν μου μη εγκαταλιπης με
	10 οτι ειπαν οι εχθροι μου εμοι και οι φυλασσοντες την ψυχην μου εβουλευσαντο επι το αυτο
	11 λεγοντες ο θεος εγκατελιπεν αυτον καταδιωξατε και καταλαβετε αυτον οτι ουκ εστιν ο ρυομενος
	12 ο θεος μη μακρυνης απ' εμου ο θεος μου εις την βοηθειαν μου προσχες
	13 αισχυνθητωσαν και εκλιπετωσαν οι ενδιαβαλλοντες την ψυχην μου περιβαλεσθωσαν αισχυνην και εντροπην οι ζητουντες τα κακα μοι
	14 εγω δε δια παντος ελπιω και προσθησω επι πασαν την αινεσιν σου
	15 το στομα μου εξαγγελει την δικαιοσυνην σου ολην την ημεραν την σωτηριαν σου οτι ουκ εγνων γραμματειας
	16 εισελευσομαι εν δυναστεια κυριου κυριε μνησθησομαι της δικαιοσυνης σου μονου
	17 εδιδαξας με ο θεος εκ νεοτητος μου και μεχρι νυν απαγγελω τα θαυμασια σου
	18 και εως γηρους και πρεσβειου ο θεος μη εγκαταλιπης με εως αν απαγγειλω τον βραχιονα σου παση τη γενεα τη ερχομενη την δυναστειαν σου και την δικαιοσυνην σου
	19 ο θεος εως υψιστων α εποιησας μεγαλεια ο θεος τις ομοιος σοι
	20 οσας εδειξας μοι θλιψεις πολλας και κακας και επιστρεψας εζωοποιησας με και εκ των αβυσσων της γης παλιν ανηγαγες με
	21 επλεονασας την μεγαλοσυνην σου και επιστρεψας παρεκαλεσας με και εκ των αβυσσων της γης παλιν ανηγαγες με
	22 και γαρ εγω εξομολογησομαι σοι εν σκευει ψαλμου την αληθειαν σου ο θεος ψαλω σοι εν κιθαρα ο αγιος του ισραηλ
	23 αγαλλιασονται τα χειλη μου οταν ψαλω σοι και η ψυχη μου ην ελυτρωσω
	24 ετι δε και η γλωσσα μου ολην την ημεραν μελετησει την δικαιοσυνην σου οταν αισχυνθωσιν και εντραπωσιν οι ζητουντες τα κακα μοι