Psalmi 90

NOVA VULGATA	LXX
1 Precatio. Moysis viri Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.	1 αινος ωδης τω δαυιδ ο κατοικων εν βοηθεια του υψιστου εν σκεπη του θεου του ουρανου αυλισθησεται
2 Priusquam montes nascerentur, aut gigneretur terra et orbis, a saeculo et usque in saeculum tu es Deus.	2 ερει τω κυριω αντιλημπτωρ μου ει και καταφυγη μου ο θεος μου ελπιω επ' αυτον
3 Reducis hominem in pulverem; et dixisti: “ Revertimini, filii hominum ”.	3 οτι αυτος ρυσεται με εκ παγιδος θηρευτων και απο λογου ταραχωδους
4 Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna, quae praeteriit, et custodia in nocte.	4 εν τοις μεταφρενοις αυτου επισκιασει σοι και υπο τας πτερυγας αυτου ελπιεις οπλω κυκλωσει σε η αληθεια αυτου
5 Auferes eos, somnium erunt:	5 ου φοβηθηση απο φοβου νυκτερινου απο βελους πετομενου ημερας
6 mane sicut herba succrescens, mane floret et crescit, vespere decidit et arescit.	6 απο πραγματος διαπορευομενου εν σκοτει απο συμπτωματος και δαιμονιου μεσημβρινου
7 Quia defecimus in ira tua et in furore tuo turbati sumus.	7 πεσειται εκ του κλιτους σου χιλιας και μυριας εκ δεξιων σου προς σε δε ουκ εγγιει
8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo, occulta nostra in illuminatione vultus tui.	8 πλην τοις οφθαλμοις σου κατανοησεις και ανταποδοσιν αμαρτωλων οψη
9 Quoniam omnes dies nostri evanuerunt in ira tua, consumpsimus ut suspirium annos nostros.	9 οτι συ κυριε η ελπις μου τον υψιστον εθου καταφυγην σου
10 Dies annorum nostrorum sunt septuaginta anni aut in valentibus octoginta anni, et maior pars eorum labor et dolor, quoniam cito transeunt, et avolamus.	10 ου προσελευσεται προς σε κακα και μαστιξ ουκ εγγιει τω σκηνωματι σου
11 Quis novit potestatem irae tuae et secundum timorem tuum indignationem tuam?	11 οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε εν πασαις ταις οδοις σου
12 Dinumerare dies nostros sic doce nos, ut inducamus cor ad sapientiam.	12 επι χειρων αρουσιν σε μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου
13 Convertere, Domine, usquequo? Et deprecabilis esto super servos tuos.	13 επ' ασπιδα και βασιλισκον επιβηση και καταπατησεις λεοντα και δρακοντα
14 Reple nos mane misericordia tua, et exsultabimus et delectabimur omnibus diebus nostris.	14 οτι επ' εμε ηλπισεν και ρυσομαι αυτον σκεπασω αυτον οτι εγνω το ονομα μου
15 Laetifica nos pro diebus, quibus nos humiliasti, pro annis, quibus vidimus mala.	15 επικαλεσεται με και εισακουσομαι αυτου μετ' αυτου ειμι εν θλιψει και εξελουμαι και δοξασω αυτον
16 Appareat servis tuis opus tuum, et decor tuus filiis eorum.	16 μακροτητα ημερων εμπλησω αυτον και δειξω αυτω το σωτηριον μου
17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum confirma super nos et opus manuum nostrarum confirma.