ΑΣΜΑ - Cantico - Canticle of Canticles 7

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 επιστρεφε επιστρεφε η σουλαμιτις επιστρεφε επιστρεφε και οψομεθα εν σοι τι οψεσθε εν τη σουλαμιτιδι η ερχομενη ως χοροι των παρεμβολων	1 Retourne-toi, retourne-toi, Sulamite! Retourne-toi, que nous te voyions! LUI: Pourquoi regardez-vous la Sulamite, quand elle entre dans la danse avec les chœurs?
2 τι ωραιωθησαν διαβηματα σου εν υποδημασιν θυγατερ ναδαβ ρυθμοι μηρων σου ομοιοι ορμισκοις εργω χειρων τεχνιτου	2 Que tes pas sont gracieux, fille de prince, dans ces sandales! L’arrondi de tes hanches? C’est un collier œuvre d’une main experte.
3 ομφαλος σου κρατηρ τορευτος μη υστερουμενος κραμα κοιλια σου θιμωνια σιτου πεφραγμενη εν κρινοις	3 Ton nombril? C’est une coupe évasée, pleine de vin capiteux; ton ventre, un monceau de blé, entouré de lys;
4 δυο μαστοι σου ως δυο νεβροι διδυμοι δορκαδος	4 tes deux seins, des faons mignons, les jumeaux d’une gazelle;
5 τραχηλος σου ως πυργος ελεφαντινος οφθαλμοι σου ως λιμναι εν εσεβων εν πυλαις θυγατρος πολλων μυκτηρ σου ως πυργος του λιβανου σκοπευων προσωπον δαμασκου	5 ton cou, une tour d’ivoire; tes yeux, les étangs de Heshbon, aux portes de Bat-Rabbim; ton nez est égal à la tour du Liban, à l’avancée rocheuse en face de Damas.
6 κεφαλη σου επι σε ως καρμηλος και πλοκιον κεφαλης σου ως πορφυρα βασιλευς δεδεμενος εν παραδρομαις	6 Ta tête se dresse: c’est le mont Carmel; ta chevelure a des reflets de pourpre, un roi y est pris dans tes boucles.
7 τι ωραιωθης και τι ηδυνθης αγαπη εν τρυφαις σου	7 Que tu es belle, enchanteresse, mon aimée, mes délices!
8 τουτο μεγεθος σου ωμοιωθη τω φοινικι και οι μαστοι σου τοις βοτρυσιν	8 Tu t’élèves comme le palmier, tes seins en sont les grappes.
9 ειπα αναβησομαι εν τω φοινικι κρατησω των υψεων αυτου και εσονται δη μαστοι σου ως βοτρυες της αμπελου και οσμη ρινος σου ως μηλα	9 Je l’ai dit, je monterai au palmier: à moi les régimes des dattes! Que tes seins ressemblent aux grappes de la vigne, que ton haleine ait la senteur des pommes,
10 και λαρυγξ σου ως οινος ο αγαθος πορευομενος τω αδελφιδω μου εις ευθυθητα ικανουμενος χειλεσιν μου και οδουσιν	10 et que ta bouche verse un vin généreux! ELLE: Que ce vin s’épanche droit vers mon aimé, sitôt sorti de mes lèvres!
11 εγω τω αδελφιδω μου και επ' εμε η επιστροφη αυτου	11 Je suis à mon aimé, il ne saurait vivre sans moi.
12 ελθε αδελφιδε μου εξελθωμεν εις αγρον αυλισθωμεν εν κωμαις	12 Viens, mon aimé, allons aux champs, passons la nuit dans les villages.
13 ορθρισωμεν εις αμπελωνας ιδωμεν ει ηνθησεν η αμπελος ηνθησεν ο κυπρισμος ηνθησαν αι ροαι εκει δωσω τους μαστους μου σοι	13 Tôt le matin nous irons aux vignobles pour voir si la vigne bourgeonne, si les boutons sont en fleur; nous passerons aux grenadiers, là, je te ferai don de mes amours.
14 οι μανδραγοραι εδωκαν οσμην και επι θυραις ημων παντα ακροδρυα νεα προς παλαια αδελφιδε μου ετηρησα σοι	14 Sens l’odeur des pommes d’amour et tous ces fruits de choix à nos portes, anciens ou nouveaux, que je gardais pour toi, mon aimé!