1 αυται αι παιδειαι σαλωμωντος αι αδιακριτοι ας εξεγραψαντο οι φιλοι εζεκιου του βασιλεως της ιουδαιας | 1 Non ti lodare per domani, perché non sai che partorisce l'oggi. |
2 δοξα θεου κρυπτει λογον δοξα δε βασιλεως τιμα πραγματα | 2 Ti lodi un altro, ma non la tua bocca, un estraneo, non le tue labbra! |
3 ουρανος υψηλος γη δε βαθεια καρδια δε βασιλεως ανεξελεγκτος | 3 Cosa grave è la pietra e un peso la sabbia, ma l'ira dello stolto pesa più di tutt'e due. |
4 τυπτε αδοκιμον αργυριον και καθαρισθησεται καθαρον απαν | 4 Il furore è crudele e l'ira è impetuosa: ma chi può sopportar la gelosia? |
5 κτεινε ασεβεις εκ προσωπου βασιλεως και κατορθωσει εν δικαιοσυνη ο θρονος αυτου | 5 Meglio una correzione aperta che un amore nascosto. |
6 μη αλαζονευου ενωπιον βασιλεως μηδε εν τοποις δυναστων υφιστασο | 6 Son sincere le piaghe d'un amico, sono inganni i baci d'un nemico. |
7 κρεισσον γαρ σοι το ρηθηναι αναβαινε προς με η ταπεινωσαι σε εν προσωπω δυναστου α ειδον οι οφθαλμοι σου λεγε | 7 Gola sazia disprezza il miele, gola affamata trova dolce anche l'amaro. |
8 μη προσπιπτε εις μαχην ταχεως ινα μη μεταμεληθης επ' εσχατων ηνικα αν σε ονειδιση ο σος φιλος | 8 Come il passero che erra lontano dal nido, così l'uomo che erra lontano dal suo paese. |
9 αναχωρει εις τα οπισω μη καταφρονει | 9 L'olio e il profumo rallegrano il cuore e la dolcezza di un amico consola l'anima. |
10 μη σε ονειδιση μεν ο φιλος η δε μαχη σου και η εχθρα ουκ απεσται αλλ' εσται σοι ιση θανατω [10α] χαρις και φιλια ελευθεροι ας τηρησον σεαυτω ινα μη επονειδιστος γενη αλλα φυλαξον τας οδους σου ευσυναλλακτως | 10 Non abbandonare il tuo amico e l'amico di tuo padre e non entrare in casa di tuo fratello nel giorno della tua tristezza. E' meglio un amico vicino che un fratello lontano. |
11 μηλον χρυσουν εν ορμισκω σαρδιου ουτως ειπειν λογον | 11 Sii saggio, figlio mio, e rallegra il mio cuore, sicché possa rispondere a chi mi oltraggia. |
12 εις ενωτιον χρυσουν σαρδιον πολυτελες δεδεται λογος σοφος εις ευηκοον ους | 12 Il prudente vede la sventura e si nasconde; i semplici ci passan vicino e ne pagano il fio. |
13 ωσπερ εξοδος χιονος εν αμητω κατα καυμα ωφελει ουτως αγγελος πιστος τους αποστειλαντας αυτον ψυχας γαρ των αυτω χρωμενων ωφελει | 13 Prendi la sua veste! L'ha impegnata per uno straniero! Per degli sconosciuti: tienla in pegno! |
14 ωσπερ ανεμοι και νεφη και υετοι επιφανεστατοι ουτως οι καυχωμενοι επι δοσει ψευδει | 14 Chi benedice il suo prossimo ad alta voce fin dall'alba, gli verrà contato come maledizione. |
15 εν μακροθυμια ευοδια βασιλευσιν γλωσσα δε μαλακη συντριβει οστα | 15 Goccia continua in giorno di pioggia e donna litigiosa si assomigliano. |
16 μελι ευρων φαγε το ικανον μηποτε πλησθεις εξεμεσης | 16 Chi vuol calmarla, vuol far tacere il vento e raccogliere l'olio con la destra. |
17 σπανιον εισαγε σον ποδα προς τον σεαυτου φιλον μηποτε πλησθεις σου μισηση σε | 17 Il ferro col ferro si lima e l'uomo affina le maniere del suo prossimo. |
18 ροπαλον και μαχαιρα και τοξευμα ακιδωτον ουτως και ανηρ ο καταμαρτυρων του φιλου αυτου μαρτυριαν ψευδη | 18 Chi ha cura del suo fico ne mangia i frutti; chi veglia sul suo padrone sarà onorato. |
19 οδους κακου και πους παρανομου ολειται εν ημερα κακη | 19 Come l'acqua rimanda il volto al volto, così il cuore rivela l'uomo all'uomo. |
20 ωσπερ οξος ελκει ασυμφορον ουτως προσπεσον παθος εν σωματι καρδιαν λυπει [20α] ωσπερ σης ιματιω και σκωληξ ξυλω ουτως λυπη ανδρος βλαπτει καρδιαν | 20 Inferi e abisso mai si saziano; gli occhi dell'uomo sono insaziabili. |
21 εαν πεινα ο εχθρος σου τρεφε αυτον εαν διψα ποτιζε αυτον | 21 Il crogiolo è per l'argento e il forno per l'oro; così per l'uomo è la sua reputazione. |
22 τουτο γαρ ποιων ανθρακας πυρος σωρευσεις επι την κεφαλην αυτου ο δε κυριος ανταποδωσει σοι αγαθα | 22 Se tu pestassi lo stolto in un mortaio, in mezzo ai chicchi con un pestello, non staccheresti da lui la sua stoltezza. |
23 ανεμος βορεας εξεγειρει νεφη προσωπον δε αναιδες γλωσσαν ερεθιζει | 23 Guarda bene allo stato del tuo gregge, fai attenzione agli armenti: |
24 κρειττον οικειν επι γωνιας δωματος η μετα γυναικος λοιδορου εν οικια κοινη | 24 perché la ricchezza non è eterna e un diadema non dura all'infinito. |
25 ωσπερ υδωρ ψυχρον ψυχη διψωση προσηνες ουτως αγγελια αγαθη εκ γης μακροθεν | 25 Spunta l'erba, appare il germe e si raccoglie il foraggio sopra i monti. |
26 ωσπερ ει τις πηγην φρασσοι και υδατος εξοδον λυμαινοιτο ουτως ακοσμον δικαιον πεπτωκεναι ενωπιον ασεβους | 26 Ci siano agnelli per vestirti e montoni come prezzo di un campo, |
27 εσθιειν μελι πολυ ου καλον τιμαν δε χρη λογους ενδοξους | 27 abbondanza di latte delle capre come cibo per la tua casa e per la vita delle tue ancelle. |
28 ωσπερ πολις τα τειχη καταβεβλημενη και ατειχιστος ουτως ανηρ ος ου μετα βουλης τι πρασσει | |