ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 55

LXX	NOVA VULGATA
1 εις το τελος υπερ του λαου του απο των αγιων μεμακρυμμενου τω δαυιδ εις στηλογραφιαν οποτε εκρατησαν αυτον οι αλλοφυλοι εν γεθ	1 Magistro chori. Fidibus. Maskil. David.
2 ελεησον με κυριε οτι κατεπατησεν με ανθρωπος ολην την ημεραν πολεμων εθλιψεν με	2 Auribus percipe, Deus, orationem meam et ne abscondaris a deprecatione mea;
3 κατεπατησαν με οι εχθροι μου ολην την ημεραν οτι πολλοι οι πολεμουντες με απο υψους	3 intende mihi et exaudi me. Excussus sum in meditatione mea et conturbatus sum
4 ημερας φοβηθησομαι εγω δε επι σοι ελπιω	4 a voce inimici et a tribulatione peccatoris. Quoniam devolverunt in me iniquitatem et in ira molesti erant mihi.
5 εν τω θεω επαινεσω τους λογους μου ολην την ημεραν επι τω θεω ηλπισα ου φοβηθησομαι τι ποιησει μοι σαρξ	5 Cor meum torquetur intra me, et formido mortis cecidit super me.
6 ολην την ημεραν τους λογους μου εβδελυσσοντο κατ' εμου παντες οι διαλογισμοι αυτων εις κακον	6 Timor et tremor venerunt super me, et contexit me pavor. -
7 παροικησουσιν και κατακρυψουσιν αυτοι την πτερναν μου φυλαξουσιν καθαπερ υπεμειναν την ψυχην μου	7 Et dixi: “ Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo et requiescam?
8 υπερ του μηθενος σωσεις αυτους εν οργη λαους καταξεις ο θεος	8 Ecce elongabo fugiens et manebo in solitudine.
9 την ζωην μου εξηγγειλα σοι εθου τα δακρυα μου ενωπιον σου ως και εν τη επαγγελια σου	9 Exspectabo eum, qui salvum me faciat a spiritu procellae et tempestate ”.
10 επιστρεψουσιν οι εχθροι μου εις τα οπισω εν η αν ημερα επικαλεσωμαι σε ιδου εγνων οτι θεος μου ει συ	10 Dissipa, Domine, divide linguas eorum, quoniam vidi violentiam et contentionem in civitate.
11 επι τω θεω αινεσω ρημα επι τω κυριω αινεσω λογον	11 Die ac nocte circumeunt eam super muros eius,
12 επι τω θεω ηλπισα ου φοβηθησομαι τι ποιησει μοι ανθρωπος	12 iniquitas et labor et insidiae in medio eius; et non defecit de plateis eius fraudulentia et dolus.
13 εν εμοι ο θεος αι ευχαι ας αποδωσω αινεσεως σοι	13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique; et si is qui oderat me, super me magnificatus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.
14 οτι ερρυσω την ψυχην μου εκ θανατου και τους ποδας μου εξ ολισθηματος του ευαρεστησαι ενωπιον του θεου εν φωτι ζωντων	14 Tu vero, homo coaequalis meus, familiaris meus et notus meus,
	15 qui simul habuimus dulce consortium: in domo Dei ambulavimus in concursu.
	16 Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes, quoniam nequitiae in habitaculis eorum, in medio eorum.
	17 Ego autem ad Deum clamabo, et Dominus salvabit me.
	18 Vespere et mane et meridie meditabor et ingemiscam, et exaudiet vocem meam.
	19 Redimet in pace animam meam ab his, qui impugnant me, quoniam in multis sunt adversum me.
	20 Exaudiet Deus et humiliabit illos, qui est ante saecula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.
	21 Extendit manum suam in socios; contaminavit foedus suum.
	22 Lene super butyrum est os eius, pugna autem cor illius: molliti sunt sermones eius super oleum, et ipsi sunt gladii destricti. -
	23 Iacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; non dabit in aeternum fluctuationem iusto.
	24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.