ΙΩΒ - Giobbe - Job 15

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει	1 Eliphaz de Témân prit la parole et dit:
2 ποτερον σοφος αποκρισιν δωσει συνεσεως πνευματος και ενεπλησεν πονον γαστρος	2 Un sage répond-il par des raisons en l'air et se repaît-il d'un vent d'est?
3 ελεγχων εν ρημασιν οις ου δει εν λογοις οις ουδεν οφελος	3 Se défend-il avec des mots inutiles et des discours sans profit?
4 ου και συ απεποιησω φοβον συνετελεσω δε ρηματα τοιαυτα εναντι του κυριου	4 Tu fais plus: tu supprimes la crainte, tu discrédites les pieux entretiens devant Dieu.
5 ενοχος ει ρημασιν στοματος σου ουδε διεκρινας ρηματα δυναστων	5 Ta faute te dicte de telles paroles et tu adoptes le langage des astucieux.
6 ελεγξαι σε το σον στομα και μη εγω τα δε χειλη σου καταμαρτυρησουσιν σου	6 Ta propre bouche te condamne, et non pas moi, tes lèvres mêmes témoignent contre toi.
7 τι γαρ μη πρωτος ανθρωπων εγενηθης η προ θινων επαγης	7 Es-tu né le premier des hommes? Est-ce qu'on t'enfanta avant les collines?
8 η συνταγμα κυριου ακηκοας εις δε σε αφικετο σοφια	8 As-tu écouté au conseil de Dieu et accaparé la sagesse?
9 τι γαρ οιδας ο ουκ οιδαμεν η τι συνιεις ο ουχι και ημεις	9 Que sais-tu que nous ne sachions, que comprends-tu qui nous dépasse?
10 και γε πρεσβυτης και γε παλαιος εν ημιν βαρυτερος του πατρος σου ημεραις	10 Il y a même parmi nous une tête chenue, un vieillard, chargé d'ans plus que ton père.
11 ολιγα ων ημαρτηκας μεμαστιγωσαι μεγαλως υπερβαλλοντως λελαληκας	11 Fais-tu peu de cas de ces consolations divines et du ton modéré de nos paroles?
12 τι ετολμησεν η καρδια σου η τι επηνεγκαν οι οφθαλμοι σου	12 Comme la passion t'emporte! Et quels yeux tu roules,
13 οτι θυμον ερρηξας εναντι κυριου εξηγαγες δε εκ στοματος ρηματα τοιαυτα	13 quand tu tournes contre Dieu ta colère en proférant tes discours!
14 τις γαρ ων βροτος οτι εσται αμεμπτος η ως εσομενος δικαιος γεννητος γυναικος	14 Comment l'homme serait-il pur, resterait-il juste, l'enfant de la femme?
15 ει κατα αγιων ου πιστευει ουρανος δε ου καθαρος εναντιον αυτου	15 A ses saints mêmes Dieu ne fait pas confiance, et les Cieux ne sont pas purs à ses yeux.
16 εα δε εβδελυγμενος και ακαθαρτος ανηρ πινων αδικιας ισα ποτω	16 Combien moins cet être abominable et corrompu, l'homme, qui boit l'iniquité comme l'eau!
17 αναγγελω δε σοι ακουε μου α δη εωρακα αναγγελω σοι	17 Je veux t'instruire, écoute-moi, te faire part de mon expérience
18 α σοφοι ερουσιν και ουκ εκρυψαν πατερας αυτων	18 et de la tradition des Sages, restés fidèles à leurs Pères,
19 αυτοις μονοις εδοθη η γη και ουκ επηλθεν αλλογενης επ' αυτους	19 à qui seuls fut donné le pays, sans qu'aucun étranger se fût mêlé à eux.
20 πας ο βιος ασεβους εν φροντιδι ετη δε αριθμητα δεδομενα δυναστη	20 "La vie du méchant est un tourment continuel, les années réservées au tyran sont comptées.
21 ο δε φοβος αυτου εν ωσιν αυτου οταν δοκη ηδη ειρηνευειν ηξει αυτου η καταστροφη	21 Le cri d'alarme résonne à ses oreilles, en pleine paix le dévastateur fond sur lui.
22 μη πιστευετω αποστραφηναι απο σκοτους εντεταλται γαρ ηδη εις χειρας σιδηρου	22 Il ne compte plus échapper aux ténèbres et se voit désigné pour l'épée,
23 κατατετακται δε εις σιτα γυψιν οιδεν δε εν εαυτω οτι μενει εις πτωμα ημερα δε αυτον σκοτεινη στροβησει	23 assigné en pâture au vautour. Il sait que sa ruine est imminente. L'heure des ténèbres
24 αναγκη δε και θλιψις αυτον καθεξει ωσπερ στρατηγος πρωτοστατης πιπτων	24 l'épouvante, la détresse et l'angoisse l'envahissent, comme lorsqu'un roi décide l'assaut.
25 οτι ηρκεν χειρας εναντιον του κυριου εναντι δε κυριου παντοκρατορος ετραχηλιασεν	25 Il levait la main contre Dieu, il osait braver Shaddaï!
26 εδραμεν δε εναντιον αυτου υβρει εν παχει νωτου ασπιδος αυτου	26 Il fonçait sur lui la tête baissée, avec un bouclier aux bosses massives.
27 οτι εκαλυψεν το προσωπον αυτου εν στεατι αυτου και εποιησεν περιστομιον επι των μηριων	27 Son visage s'était couvert de graisse, le lard s'était accumulé sur ses reins.
28 αυλισθειη δε πολεις ερημους εισελθοι δε εις οικους αοικητους α δε εκεινοι ητοιμασαν αλλοι αποισονται	28 Il avait occupé des villes détruites, des maisons inhabitées et prêtes à tomber en ruines;
29 ουτε μη πλουτισθη ουτε μη μεινη αυτου τα υπαρχοντα ου μη βαλη επι την γην σκιαν	29 mais il ne s'enrichira pas, sa fortune ne tiendra pas, il ne couvrira plus le pays de son ombre, (iln'échappera pas aux ténèbres),
30 ουδε μη εκφυγη το σκοτος τον βλαστον αυτου μαραναι ανεμος εκπεσοι δε αυτου το ανθος	30 la flamme desséchera ses jeunes pousses, sa fleur sera emportée par le vent.
31 μη πιστευετω οτι υπομενει κενα γαρ αποβησεται αυτω	31 Qu'il ne se fie pas à sa taille élevée, car il se ferait illusion.
32 η τομη αυτου προ ωρας φθαρησεται και ο ραδαμνος αυτου ου μη πυκαση	32 Avant le temps se flétriront ses palmes et ses rameaux ne reverdiront plus.
33 τρυγηθειη δε ωσπερ ομφαξ προ ωρας εκπεσοι δε ως ανθος ελαιας	33 Comme une vigne il secouera ses fruits verts, il rejettera, tel l'olivier, sa floraison.
34 μαρτυριον γαρ ασεβους θανατος πυρ δε καυσει οικους δωροδεκτων	34 Oui, l'engeance de l'impie est stérile, un feu dévore la tente de l'homme vénal.
35 εν γαστρι δε λημψεται οδυνας αποβησεται δε αυτω κενα η δε κοιλια αυτου υποισει δολον	35 Qui conçoit la peine engendre le malheur et porte en soi un fruit de déception."