ΑΣΜΑ - Cantico - Canticle of Canticles 7

GREEK BIBLE	DOUAI-RHEIMS
1 Ποσον ωραια ειναι τα βηματα σου με τα σανδαλια, θυγατερ του ηγεμονος το τορνευμα των μηρων σου ειναι ομοιον με περιδεραιον, εργον χειρων καλλιτεχνου.	1 What shalt thou see in the Sulamitess but the companies of camps? How beautiful are thy steps in shoes, O prince's daughter! The joints of thy thighs are like jewels, that are made by the hand of a skilful workman.
2 Ο ομφαλος σου κρατηρ τορνευτος, πληρης κεκερασμενου οινου? η κοιλια σου θημωνια σιτου περιπεφραγμενη με κρινους?	2 Thy navel is like a round bowl never wanting cups. Thy belly is like a heap of wheat, set about with lilies.
3 οι δυο σου μαστοι ως δυο σκυμνοι δορκαδος διδυμοι?	3 Thy two breasts are like two young roes that are twins.
4 ο τραχηλος σου ως πυργος ελεφαντινος? οι οφθαλμοι σου ως αι κολυμβηθραι εν Εσεβων, προς την πυλην Βαθ-ραββιμ? η μυτη σου ως ο πυργος του Λιβανου, βλεπων προς την Δαμασκον?	4 Thy neck as a tower of ivory. Thy eyes like the fishpools in Hesebon, which are in the gate of the daughter of the multitude. Thy nose is as the tower of Libanus, that looketh toward Damascus.
5 Η κεφαλη σου επι σε ως Καρμηλος, και η κομη της κεφαλης σου ως πορφυρα? ο βασιλευς ειναι δεδεμενος εις τους πλοκαμους σου.	5 Thy head is like Carmel: and the hairs of thy head as the purple of the king bound in the channels.
6 Ποσον ωραια και ποσον επιθυμητη εισαι, αγαπητη, δια τας τρυφας.	6 How beautiful art thou, and how comely, my dearest, in delights!
7 Τουτο το αναστημα σου ομοιαζει με φοινικα, και οι μαστοι σου με βοτρυας.	7 Thy stature is like to a palm tree, and thy breasts to clusters of grapes.
8 Ειπα, Θελω αναβη εις τον φοινικα, θελω πιασει τα βαια αυτου? και ιδου, οι μαστοι σου θελουσιν εισθαι ως βοτρυες της αμπελου, και η οσμη της ρινος σου ως μηλα?	8 I said: I will go up into the palm tree, and will take hold of the fruit thereof: and thy breasts shall be as the clusters of the vine: and the odour of thy mouth like apples.
9 και ο ουρανισκος σου ως ο καλος οινος ρεων ηδεως δια τον αγαπητον μου, και καμνων να λαλωσι τα χειλη των κοιμωμενων.	9 Thy throat like the best wine, worthy for my beloved to drink, and for his lips and his teeth to ruminate.
10 Εγω ειμαι του αγαπητου μου, και η επιθυμια αυτου ειναι προς εμε.	10 I to my beloved, and his turning is towards me.
11 Ελθε, αγαπητε μου, ας εξελθωμεν εις τον αγρον? ας διανυκτερευσωμεν εν ταις κωμαις.	11 Come, my beloved, let us go forth into the field, let us abide in the villages.
12 Ας εξημερωθωμεν εις τους αμπελωνας? ας ιδωμεν εαν εβλαστησεν η αμπελος, εαν ηνοιξε το ανθος της σταφυλης και εξηνθησαν αι ροιδιαι? εκει θελω δωσει την αγαπην μου εις σε.	12 Let us get up early to the vineyards, let us see if the vineyard flourish, if the flowers be ready to bring forth fruits, if the pomegranates flourish: there will I give thee my breasts.
13 Οι μανδραγοραι εδωκαν οσμην, και εν ταις θυραις ημων ειναι παν ειδος καρπων αρεστων, νεων και παλαιων, τους οποιους εφυλαξα, αγαπητε μου, δια σε.	13 The mandrakes give a smell. In our gates are all fruits: the new and the old, my beloved, I have kept for thee.