ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 102

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.	1 Prière pour un malheureux qui dans son accablement répand sa plainte devant Yahvé.
2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.	2 Yahvé, entends ma prière, que mon cri vienne jusqu'à toi;
3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.	3 ne cache pas loin de moi ta face au jour où l'angoisse me tient; incline vers moi ton oreille, au jouroù je t'appelle, vite, réponds-moi!
4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.	4 Car mes jours s'en vont en fumée, mes os brûlent comme un brasier;
5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.	5 battu comme l'herbe, mon coeur sèche et j'oublie de manger mon pain;
6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.	6 à force de crier ma plainte, ma peau s'est collée à mes os.
7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.	7 Je ressemble au hibou du désert, je suis pareil à la hulotte des ruines;
8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.	8 je veille et je gémis, comme l'oiseau solitaire sur le toit;
9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,	9 tout le jour mes ennemis m'outragent, ceux qui me louaient maudissent par moi.
10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.	10 La cendre est le pain que je mange, je mêle à ma boisson mes larmes,
11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.	11 devant ta colère et ta fureur, car tu m'as soulevé puis rejeté;
12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.	12 mes jours sont comme l'ombre qui décline, et moi comme l'herbe je sèche.
13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.	13 Mais toi, Yahvé, tu trônes à jamais; d'âge en âge, mémoire de toi!
14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.	14 Toi, tu te lèveras, attendri pour Sion, car il est temps de la prendre en pitié, car l'heure est venue;
15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.	15 car tes serviteurs en chérissent les pierres, pris de pitié pour sa poussière.
16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.	16 Et les païens craindront le nom de Yahvé, et tous les rois de la terre, ta gloire;
17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.	17 quand Yahvé rebâtira Sion, il sera vu dans sa gloire;
18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.	18 il se tournera vers la prière du spolié, il n'aura pas méprisé sa prière.
19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,	19 On écrira ceci pour l'âge à venir et un peuple nouveau louera Dieu:
20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?	20 il s'est penché du haut de son sanctuaire, Yahvé, et des cieux a regardé sur terre,
21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,	21 afin d'écouter le soupir du captif, de libérer les clients de la mort,
22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.	22 pour répandre dans Sion le nom de Yahvé, sa louange dans Jérusalem,
23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.	23 quand se joindront peuples et royaumes pour rendre un culte à Yahvé.
24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.	24 En chemin ma force a fléchi; le petit nombre de mes jours,
25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.	25 fais-le-moi savoir, ne me prends pas à la moitié de mes jours, d'âge en âge vont tes années.
26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?	26 Depuis longtemps tu as fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains;
27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.	27 eux périssent, toi tu restes, tous comme un vêtement ils s'usent, comme un habit qu'on change, tules changes;
28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.	28 mais toi, le même, sans fin sont tes années.
	29 Les fils de tes serviteurs auront une demeure et leur lignée subsistera devant toi.