ΙΩΒ - Giobbe - Job 33

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Δια τουτο, Ιωβ, ακουσον τωρα τας ομιλιας μου, και ακροασθητι παντας τους λογους μου.	1 Audi igitur, Iob, eloquia mea et omnes sermones meos ausculta.
2 Ιδου, τωρα ηνοιξα το στομα μου? η γλωσσα μου λαλει εν τω στοματι μου.	2 Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.
3 Οι λογοι μου θελουσιν εισθαι κατα την ευθυτητα της καρδιας μου? και τα χειλη μου θελουσι προφερει γνωσιν καθαραν.	3 Ex recto corde sermones mei sunt, et sententiam puram labia mea loquentur.
4 Το Πνευμα του Θεου με εκαμε και η πνοη του Παντοδυναμου με εζωοποιησεν.	4 Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.
5 Εαν δυνασαι, αποκριθητι μοι? παραταχθητι εμπροσθεν μου? στηθι.	5 Si potes, responde mihi, praepara te coram me et consiste.
6 Ιδου, εγω ειμαι κατα τον λογον σου απο μερους του Θεου? εκ πηλου ειμαι και εγω μεμορφωμενος.	6 Ecce ego sicut tu coram Deo sum et de eodem luto abscissus sum et ego.
7 Ιδου, ο τρομος μου δεν θελει σε ταραξει, ουδε η χειρ μου θελει εισθαι βαρεια επι σε.	7 Verumtamen terror meus non te terreat, et onus meum non sit tibi grave.
8 Συ τωοντι ειπας εις τα ωτα μου, και ηκουσα την φωνην των λογων σου,	8 Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:
9 Ειμαι καθαρος χωρις αμαρτιας? ειμαι αθωος? και ανομια δεν υπαρχει εν εμοι?	9 “Mundus sum ego et absque delicto; immaculatus, et non est iniquitas in me.
10 ιδου, ευρισκει αφορμας εναντιον μου? με νομιζει εχθρον αυτου?	10 Quia querelas in me repperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi;
11 βαλλει τους ποδας μου εν τω ξυλω? παραφυλαττει πασας τας οδους μου.	11 posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas”.
12 Ιδου, κατα τουτο δεν εισαι δικαιος? θελω αποκριθη προς σε, διοτι ο Θεος ειναι μεγαλητερος του ανθρωπου.	12 Hoc est ergo, in quo non es iustificatus, respondebo tibi, quia maior est Deus homine.
13 Δια τι αντιμαχεσαι προς αυτον; διοτι δεν διδει λογον περι ουδεμιας των πραξεων αυτου.	13 Quare adversus eum contendis, quod non ad omnia verba responderit tibi?
14 Διοτι ο Θεος λαλει απαξ και δις, αλλ' ο ανθρωπος δεν προσεχει.	14 Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.
15 Εν ενυπνιω, εν ορασει νυκτερινη, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους, οτε υπνωττουσιν επι της κλινης?	15 Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo,
16 τοτε ανοιγει τα ωτα των ανθρωπων, και επισφραγιζει την προς αυτους νουθεσιαν?	16 tunc aperit aures virorum et in visionibus terret eos,
17 δια να αποστρεψη τον ανθρωπον απο των πραξεων αυτου και να εκβαλη την υπερηφανιαν εκ του ανθρωπου.	17 ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia,
18 Προλαμβανει την ψυχην αυτου απο του λακκου και την ζωην αυτου απο του να διαπερασθη υπο ρομφαιας.	18 eruens animam eius a fovea et vitam illius, ut non transeat canalem mortis.
19 Παλιν, τιμωρειται με πονους επι της κλινης αυτου, και το πληθος των οστεων αυτου με δυνατους πονους?	19 Increpat quoque per dolorem in lectulo, et tremitus ossium eius continuus.
20 ωστε η ζωη αυτου αποστρεφεται τον αρτον και η ψυχη αυτου το επιθυμητον φαγητον?	20 Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis.
21 η σαρξ αυτου αναλισκεται, ωστε δεν φαινεται, και τα οστα αυτου τα αφανη εξεχουσιν?	21 Tabescet caro eius in conspectu, et ossa, quae non videbantur, nudabuntur.
22 η δε ψυχη αυτου πλησιαζει εις τον λακκον και η ζωη αυτου εις τους φονευτας.	22 Appropinquavit corruptioni foveae, et vita illius mortiferis sedibus.
23 Εαν ηναι μηνυτης μετ' αυτου η ερμηνευτης, εις μεταξυ χιλιων, δια να αναγγειλη προς τον ανθρωπον την ευθυτητα αυτου?	23 Si fuerit apud eum angelus, unus de milibus interpres, ut annuntiet homini aequitatem,
24 τοτε θελει εισθαι ιλεως εις αυτον και θελει ειπει, Λυτρωσον αυτον απο του να καταβη εις τον λακκον? εγω ευρηκα εξιλασμον.	24 miserebitur eius et dicet: “Libera eum, ut non descendat in foveam; inveni, in quo ei propitier”.
25 Η σαρξ αυτου θελει εισθαι ανθηροτερα νηπιου? θελει επιστρεψει εις τας ημερας της νεοτητος αυτου?	25 Revirescet caro eius plus quam in iuventute, revertetur ad dies adulescentiae suae.
26 θελει δεηθη του Θεου και θελει ευνοησει προς αυτον? και θελει βλεπει το προσωπον αυτου εν χαρα? και θελει αποδωσει εις τον ανθρωπον την δικαιοσυνην αυτου.	26 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit; et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.
27 Θελει βλεπει προς τους ανθρωπους και θελει λεγει, Ημαρτησα και διεστρεψα το ορθον, και δεν με ωφελησεν?	27 Canit ad homines et dicit: “Peccavi et iustitiam perverti et non debui satisfacere.
28 αλλ' αυτος ελυτρωσε την ψυχην μου απο του να υπαγη εις τον λακκον? και η ζωη μου θελει ιδει το φως.	28 Liberavit animam suam, ne pergeret in foveam, sed vivens lucem videret”.
29 Ιδου, παντα ταυτα εργαζεται ο Θεος δις και τρις μετα του ανθρωπου,	29 Ecce haec omnia operatur Deus duobus, tribus vicibus cum homine,
30 δια να αποστρεψη την ψυχην αυτου απο του λακκου, ωστε να φωτισθη εν τω φωτι των ζωντων.	30 ut revocet animas eorum a fovea et illuminet luce viventium.
31 Προσεχε, Ιωβ, ακουσον μου? σιωπα, και εγω θελω λαλησει.	31 Attende, Iob, et audi me et tace, dum ego loquor.
32 Εαν εχης τι να ειπης, αποκριθητι μοι? λαλησον, διοτι επιθυμω να δικαιωθης.	32 Si autem habes quod loquaris, responde mihi; loquere, volo enim te apparereiustum.
33 Ει δε μη, συ ακουσον μου? σιωπα και θελω σε διδαξει σοφιαν.	33 Quod si non habes, audi me; tace, et docebo te sapientiam ”.