Scrutatio

Giovedi, 16 maggio 2024 - San Simone Stock ( Letture di oggi)

Psalmen 49


font
EINHEITSUBERSETZUNG BIBELNOVA VULGATA
1 [Für den Chormeister. Ein Psalm der Korachiter.]1 Magistro chori. Filiorum Core. Psalmus.
2 Hört dies an, ihr Völker alle,
vernehmt es, alle Bewohner der Erde,
2 Audite haec, omnes gentes;
auribus percipite, omnes, qui habitatis orbem:
3 ihr Leute aus dem Volk und vom Adel,
Reiche und Arme zusammen!
3 quique humiles et viri nobiles,
simul in unum dives et pauper!
4 Mein Mund spreche weise Worte;
was mein Herz ersinnt, sei voller Einsicht.
4 Os meum loquetur sapientiam,
et meditatio cordis mei prudentiam.
5 Ich wende mein Ohr einem Weisheitsspruch zu,
ich enthülle mein Geheimnis beim Harfenspiel.
5 Inclinabo in parabolam aurem meam,
aperiam in psalterio aenigma meum.
6 Warum soll ich mich in bösen Tagen fürchten,
wenn mich der Frevel tückischer Feinde umgibt?
6 Cur timebo in diebus malis,
cum iniquitas supplantantium circumdabit me?
7 Sie verlassen sich ganz auf ihren Besitz
und rühmen sich ihres großen Reichtums.
7 Qui confidunt in virtute sua
et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
8 Loskaufen kann doch keiner den andern
noch an Gott für ihn ein Sühnegeld zahlen
8 Etenim seipsum non redimet homo;
non dabit Deo propitiationem suam.
9 - für das Leben ist jeder Kaufpreis zu hoch,
für immer muss man davon abstehn -,
9 Nimium est pretium redemptionis animae eius:
ad ultimum deficiet,
10 damit er auf ewig weiterlebt
und niemals das Grab schaut.
10 ut vivat usque in finem nec videat interitum.
11 Denn man sieht: Weise sterben;
genauso gehen Tor und Narr zugrunde,
sie müssen andern ihren Reichtum lassen.
11 Et videbit sapientes morientes;
simul insipiens et stultus peribunt
et relinquent alienis divitias suas.
12 Das Grab ist ihr Haus auf ewig,
ist ihre Wohnung für immer,
ob sie auch Länder nach ihren Namen benannten.
12 Sepulcra eorum domus illorum in aeternum;
tabernacula eorum in progeniem et progeniem,
etsi vocaverunt nominibus suis terras suas.
13 Der Mensch bleibt nicht in seiner Pracht;
er gleicht dem Vieh, das verstummt.
13 Et homo, cum sit in honore, non permanebit;
comparatus est iumentis, quae pereunt,
et similis factus est illis.
14 So geht es denen, die auf sich selbst vertrauen,
und so ist das Ende derer, die sich in großen Worten gefallen. [Sela]
14 Haec via illorum, quorum fiducia in semetipsis,
et finis eorum, qui complacent in ore suo.
15 Der Tod führt sie auf seine Weide wie Schafe,
sie stürzen hinab zur Unterwelt. Geradewegs sinken sie hinab in das Grab;
ihre Gestalt zerfällt, die Unterwelt wird ihre Wohnstatt.
15 Sicut oves in inferno positi sunt,
mors depascet eos;
descendent praecipites ad sepulcrum,
et figura eorum erit in consumptionem:
infernus habitaculum eorum.
16 Doch Gott wird mich loskaufen aus dem Reich des Todes,
ja, er nimmt mich auf. [Sela]
16 Verumtamen Deus redimet animam meam,
de manu inferi vere suscipiet me.
17 Lass dich nicht beirren, wenn einer reich wird
und die Pracht seines Hauses sich mehrt;
17 Ne timueris, cum dives factus fuerit homo,
et cum multiplicata fuerit gloria domus eius,
18 denn im Tod nimmt er das alles nicht mit,
seine Pracht steigt nicht mit ihm hinab.
18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia,
neque descendet cum eo gloria eius.
19 Preist er sich im Leben auch glücklich
und sagt zu sich:
«Man lobt dich, weil du dir's wohl sein lässt»,
19 Cum animae suae in vita ipsius benedixerit:
“ Laudabunt te quod benefecisti tibi ”,
20 so muss er doch zur Schar seiner Väter hinab,
die das Licht nie mehr erblicken.
20 tamen introibit ad progeniem patrum suorum,
qui in aeternum non videbunt lumen.
21 Der Mensch in Pracht, doch ohne Einsicht,
er gleicht dem Vieh, das verstummt.
21 Homo, cum in honore esset, non intellexit;
comparatus est iumentis, quae pereunt,
et similis factus est illis.