Księga Psalmów 137

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA TINTORI
1 Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.	1 (Di David). Te celebrerò, o Signore, con tutto il mio cuore, perchè hai ascoltate le parole della mia bocca. Al cospetto degli angeli salmeggerò in tuo onore;
2 Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.	2 Adorerò volto al tuo santuario, e celebrerò il tuo nome, per la tua misericordia e per la tua fedeltà, perchè tu hai reso grande sopra ogni altra cosa il tuo nome.
3 Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!	3 In qualunque giorno t'invocai, m'esaudisti: moltiplicasti il vigore dell'anima mia.
4 Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?	4 Te celebrino, o Signore, tutti i re della terra, perchè hanno sentite tutte le parole della tua bocca.
5 Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!	5 E cantino le vie del Signore, perchè grande è la gloria del Signore.
6 Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.	6 Il Signore è sublime, ma riguarda gli umili, e i superbi li conosce da lontano.
7 Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów!	7 Se io avrò da camminare tra le tribolazioni tu mi conforterai; contro il furore dei miei nemici tu stendi la tua mano, e la tua destra mi salva.
8 Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!	8 Il Signore agirà in favor mio. O Signore, la tua misericordia è eterna: non abbandonare l'opera delle tue mani!
9 Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.